Η χρεοκοπία μας είναι η επιλογή Παπαδήμου

Της Ρένας Δούρου, Δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Ελεύθερη Ζώνη, 17 Ιανουαρίου 2011

Είναι γνωστή η ρήση ότι μπορεί τα νούμερα να ευημερούν ωστόσο οι άνθρωποι, πίσω από αυτά, δυστυχούν. Στην περίπτωση της χώρας μας ωστόσο τα μαύρα, κατάμαυρα νούμερα ταυτίζονται με την καταχνιά που έχει πλακώσει σήμερα την ελληνική κοινωνία, κάνοντας εξαιρετικά επίκαιρο το πραγματικό (και όχι εκβιαστικό όπως αυτά που θέτουν οι κρατούντες, Παπαδήμος σήμερα, Παπανδρέου χθες) το.....

δίλημμα: χρεοκοπούμε ή σωζόμαστε.

Όλα δυστυχώς δείχνουν ότι συνειδητά η εκτρωματική κυβέρνηση του μη εκλεγμένου Λουκά Παπαδήμου, με τη στήριξη ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ, έχει επιλέξει να χρεοκοπήσουμε αφού εφαρμόζει με επιμέλεια τη συνταγή που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει την κοινωνία μας με απίστευτα ραγδαίους ρυθμούς.

Τις τελευταίες ημέρες είδαν το φως της δημοσιότητας έρευνες που μέχρι σήμερα αφορούσαν χώρες του τρίτου κόσμου. Οι διαπιστώσεις τους είναι καταπέλτης: η ανεργία διογκώνεται αλματωδώς, πλήττοντας κυρίως νέους και γυναίκες ενώ το φαινόμενο της φτώχειας εξαπλώνεται ραγδαία, την ώρα που πολλές οικογένειες και ελληνικά νοικοκυριά δεν μπορούν πλέον να αντεπεξέλθουν ούτε στις βασικές τους ανάγκες… Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία την Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, που αφορά στις συνθήκες διαβίωσης – προσοχή εδώ – του… 2010, το 20,1% του πληθυσμού της Ελλάδας απειλείται από τη φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό, δηλαδή πρόκειται για 3.030.900 άτομα. Απειλούνται περισσότερο οι άνεργες γυναίκες, τα μονογονεϊκά νοικοκυριά με τουλάχιστον ένα παιδί, τα νοικοκυριά με έναν ενήλικο άνω των 65 ετών, τα νοικοκυριά με τρεις ή περισσότερους ενήλικους με παιδιά και τα παιδιά βρεφικής ηλικίας ως 17 ετών.

Την ίδια στιγμή η ανεργία παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις: οι άνεργοι τον Οκτώβριο του περασμένου χρόνου ξεπέρασαν τις 903.000, με τους νέους, ηλικίας μέχρι 34 ετών να παραμένουν τα μεγάλα θύματα της κρίσης, γυρίζοντας την Ελλάδα στη δεκαετία του 1950! Τα πρόσφατα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής καταγράφουν ανεργία 18,2% τον Οκτώβριο του 2011 έναντι 13,5% τον αντίστοιχο μήνα του 2010 ενώ το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ μιλά για “κραχ ανεργίας” τη χρονιά που μόλις ξεκίνησε, θεωρώντας ότι αυτή θα αγγίξει το 23%, αν συμπεριληφθεί και η εφεδρεία. Ωστόσο οι φόβοι είναι ότι στην πραγματικότητα το ποσοστό ανεργίας θα φτάσει το εφιαλτικό…. 28%, που σημαίνει 1.5 εκατομμύριο ανέργους ενώ αναφορικά με τους νέους θα εκτοξευθεί στο… 44%! Η δε παρατεινόμενη ύφεση (επί τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, η Ελλάδα βιώνει τη χειρότερη ύφεση από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου) ή η υποτονική ανάπτυξη θα δώσουν στην κατάσταση αυτή μόνιμο χαρακτήρα τουλάχιστον ως το 2014.

Αν σε αυτή την κατάσταση προσθέσει κανείς τις σαρωτικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, με τις προωθούμενες μεταρρυθμίσεις σχετικά με την κατάργηση του κατώτατου μισθού, την κατάργηση του 13ου και του 14ου, κ.α., τις επερχόμενες απολύσεις στο Δημόσιο (ως το 2015, 150 χιλιάδες εργαζόμενοι στη δημόσιο θα απολυθούν), που τροφοδοτούν το φαινόμενο των “εργαζόμενων φτωχών” (δηλαδή εκείνων δηλαδή που με περιστασιακές δουλειές ή κακοπληρωμένες, ανασφάλιστες δουλειές δεν καταφέρνουν να τα βγάλουν πέρα), αντιλαμβάνεται ότι δεν μιλάμε απλά για “κρίση”. Αλλά για ανθρωπιστική καταστροφή, με συνέπειες παρεμφερείς με εκείνης μεγάλης φυσικής καταστροφής. Με άλλα λόγια, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα ανθρωπιστικό τσουνάμι, πρωτόγνωρο για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

Και πραγματικά δεν χρειάζεται καν να διαβάσουμε τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής υπηρεσίας ή του ΙΝΕ, για να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής: όσοι δεν τη βιώνουμε ήδη στο πετσί μας, χάνοντας τη δουλειά μας ή βλέποντας το εισόδημά μας να μειώνεται δραστικά, δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά γύρω μας. Πλέον στα παγκάκια των ισχνών αθηναϊκών πάρκων κοιμούνται άστεγοι, που πλέον λόγω του κρύου αφήνουν εκεί και την τελευταία τους πνοή, ενώ οι στοές των κτιρίων στο κέντρο προσφέρουν κι αυτές πρόχειρο καταφύγιο σε όσους δεν έχουν που την κεφαλήν κλίναι – και ο αριθμός τους αυξάνεται με τρομακτικούς ρυθμούς, καθώς πλέον δεν πρόκειται για “περιθωριακές” περιπτώσεις.

Πλέον το περιθώριο παύει να είναι περιθώριο – έχει αρχίσει να καλύπτει όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας. Και αυτό συνιστά την πολιτική επιλογή της κυβέρνησης Παπαδήμου, τη χρεοκοπία μας και όχι τη σωτηρία μας!