Κούρεμα υφιστάμενου χρέους και Αγγλικό δίκαιο για το χρέος

Γράφει : ο Χριστόφορος Κουτίτας*

Δύο βασικά ζητήματα, που απασχολούν όσους δεν κατόρθωσαν να κάνουν τις ηθικές ή πολιτισμικές, ή άλλες, υπερβάσεις συνείδησης, σαν αυτές που προτείνουν οι πνευματικοί άνθρωποι, παρουσιάζονται συνοπτικά και απλά. Τα γνωρίζει, ή τα διαισθάνεται ο κάθε Έλληνας και δεν μπορεί να αντιδράσει γιατί, άλλοι καθορίζουν τον χρόνο και την φόρμα της έκφρασής του.

1. το κούρεμα του υφιστάμενου χρέους Δανειστής, που δανείζει 100 € στην Γερμανία με επιτόκιο 1.5% για 30 χρόνια, εισπράττει στο....

τέλος 100 € και 56 € τόκο (156 €) . Έστω ότι ο δανειστής έχει ένα Ελληνικό ομόλογο των 100€, λήξης 20ετίας με επιτόκιο 3%. Πρέπει να του πληρώνουμε 3€ το χρόνο τόκο και στον 20ο χρόνο να πληρώσουμε τα 100€. Με την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει (μας έχουν φέρει) δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε και το ομόλογό μας πωλείται στην αγορά 30€. Αν ο δανειστής που το έχει το διαθέσει στην αγορά και τα 30€ τα τοκίσει για 30 χρόνια με 4% (!!!) θα εισπράξει στο τέλος 97€. Αντί αυτού ο δανειστής μας, για τα 100€ που του οφείλουμε, μας προτείνει, «φιλάνθρωπα» - Αυτά που μου οφείλετε, τα «κουρεύω», τα κάνω 50€ αντί 100€ για 30 χρόνια με επιτόκιο 4%. Θα μου δίνετε 2€ κάθε χρόνο για τόκο (λιγότερο από τα 3€) και στα 30 χρόνια θα μου δώσετε μόνον τα 50€. Για τον δανειστή το αποτέλεσμα είναι καλύτερο από το να δάνειζε τους Γερμανούς (θα πάρει στα 30 χρόνια 162€), σύμφωνα με τα μαθηματικά του ανατοκισμού. Η παρηγοριά μας είναι ότι θα δίνουμε κάθε χρόνο 2€ αντί 3€ και στο τέλος θα επιστρέψουμε 50€. Για να έχει μάλιστα και την σιγουριά που έχει με τους Γερμανούς, μας ζητάει να ασφαλιστεί το νέο ομόλογο με το Αγγλικό δίκαιο, όπως εξηγεί η επόμενη παράγραφος. Πρόκειται για ψυχολογικό κούρεμα. Σαν να βλέπουμε τον Δανειστή όρθιο, και λέμε «τι ψηλός» και σε συνέχεια τον βλέπουμε καθιστό (τον ίδιο κύριο) και λέμε «τι κοντός». Οι πιο πάνω αριθμοί δεν είναι απόλυτοι, απλώς βοηθούν με το αριθμητικό παράδειγμα στην κατανόηση της διαχειριστικής μεθόδου που επιδιώκεται, ώστε και να «παρηγορηθεί» ο λαός και ο Δανειστής να «ρεφάρει»..

2. το Αγγλικό δίκαιο για το χρέος. Επί «επταετίας» η Oceanic, που αντλούσε πετρέλαιο από τον Πρίνο μας έδινε το 2% της παραγωγής και η «μεταπολίτευση» το ανέβασε στο 5%. Αν είναι κάποιος βοσκός της στέπας ή της πάμπας, με πετρέλαιο κάτω από το βοσκοτόπι του, που δεν φοβάται παρά μόνο τον Θεό (άντε και καμία βαρυχειμωνιά ή καμία ξηρασία), και όχι ένας περιδεής ηγέτης, φοβούμενος την παρέμβαση «ξένων δακτύλων» στο θώκο σου, οι ίδιοι πετρελαιάδες, του προσφέρουν το διεθνώς γνωστό 15% της παραγωγής. Πρόβλεψη: μετά την υπογραφή δανειακών συμβάσεων με το Αγγλικό δίκαιο, θα αποκαλυφθεί, ως δια μαγείας, όλος ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας, αλλά οι ξένοι εξορύκτες του, ακόμη και αν κάνουν μαζί μας συμφωνίες του 15%, θα δέχονται από τους δανειστές μας να εκτελούν τις κοινοποιούμενες σε αυτούς αποφάσεις των Αγγλικών δικαστηρίων, με αποτέλεσμα τα έσοδά μας να ξανακατεβούν, μετά τις κατασχέσεις, πάλι στο γνωστό και παραδοσιακό για την Ελλάδα 2-5%.

Αυτή είναι η μοίρα μας, όσο ιστορικά ισχύει και επαληθεύεται το «αν μισούνται ανάμεσά τους δεν τους πρέπει λευτεριά», (οι τρικουπικοί με τους δεληγιαννικούς, οι βενιζελικοί με τους βασιλικούς, οι εθνικόφρονες με τους λαϊκόφρονες κλπ). Όλα αυτά βέβαια, δεν έχουν σημασία για όσους προγραμματίσουν άμεσα μία εσωτερική, φιλοσοφική, ηθική και πολιτισμική, αναβάθμιση, που θα τους κάνει αρχικά «υπερβατικά αδιάφορους» προς όλες αυτές τις κερδοσκοπικές απάτες, και μακροπρόθεσμα θα τους προσδώσει μία «πατριωτική συνοχή», που θα τους καταστήσει σεβαστούς σε δανειστές και άλλους επίβουλους

.

* o Χριστόφορος Κουτίτας είναι καθηγητής ΠΣΑΠΘ
http://tonoikaipnevmata.wordpress.com