Mας οδηγούν σε ατιμωτικό θάνατο

Του Θανάση Βασιλείου, Κοινωνιολόγου

Ένας κουρελής, έγραφε ο Βολταίρος, στα περίχωρα της Μαδρίτης ζητούσε περήφανα ελεημοσύνη και...

κάποιος τον επέπληξε: «Δεν ντρέπεστε να κάνετε αυτό το ανέντιμο επάγγελμα, αφού είστε σε θέση να εργαστείτε;», «Κύριε», απάντησε ο επαίτης με καστιλιάνικη αξιοπρέπεια, «σας ζητώ χρήματα και όχι συμβουλές».

Τηρουμένων των αναλογιών, η Ελλάδα ζητιάνεψε. Αλλά πώς; Ο ηγέτης του «λαού των διεφθαρμένων», χωρίς να έχει καταβάλει το τίμημα των επιλογών του, έκανε μια σύμβαση εντελώς προς όφελος της τρόικας και εντελώς εις βάρος της Ελλάδας, που η τρόικα θα εφαρμόζει όπως και για όσο της αρέσει και που η Ελλάδα θα εφαρμόζει όπως και για όσο καιρό αρέσει στην τρόικα.

Η Ελλάδα, ακολουθώντας τις δεσμεύσεις του Μνημονίου 2, είναι απίθανο να επιβιώσει συνδυάζοντας περιορισμό ελλειμμάτων και εσωτερικό αποπληθωρισμό σε υφεσιακό περιβάλλον. Και για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, δεν μιλάμε για «σχέδιο διάσωσης» της Ελλάδας, κάτι που περιφέρει ο ξένος Τύπος (ΒΒC, Reuters, Bloomberg, «New York Times » κ.ά.), αλλά για δάνεια που κάποτε θα πρέπει να αποπληρωθούν.

Πολιτικές ελίτ

Υπονοώ ότι, ακόμα και για την επιτυχή άσκηση της ζητιανιάς, χρειαζόταν οξυδέρκεια και γενναιότητα. Απεναντίας οι εγχώριες πολιτικές ελίτ ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν για την οξυδέρκεια, ίσως γιατί νόμιζαν πως την είχαν. Αντίθετα είχαν συνομιλητές τους τύπους της Γουόλ Στριτ, του ΔΝΤ και του Σίτι, που διασώζουν τους θεσμούς τους και το ασθενές τραπεζικό σύστημα με χρήματα των φορολογουμένων, χωρίς πολλούς όρους.

Έχουν κάνει την εκμετάλλευση των λαών νόμο της φύσης! Συνεχίζουν να κερδίζουν τη διαβίωσή τους από ρητές και άρρητες εγγυήσεις, παίζοντας το παιχνίδι: «κορώνα κερδίζουμε εμείς», «γράμματα χάνετε εσείς».

Ο Παπανδρέου το 2009 και πριν απ’ αυτόν ο Καραμανλής με την απογραφή του Αλογοσκούφη, παίζοντας παίγνια κομματικών οφελών, άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου με τα greek statistics. Για όλη την Ευρωζώνη, κυρίως όμως για τα κράτη του Club Med , που με πακέτα ΚΠΣ και χαμηλά επιτόκια δημιούργησαν φούσκες - κυρίως τη φούσκα των ακινήτων.

Και ενώ οι κεντρικές τράπεζες του Club Med, επομένως ex officio και ο κ. Παπαδήμος, θα μπορούσαν να περιορίσουν τις φούσκες, «οι ρυθμιστικές αρχές ήταν ανίκανες, στην καλύτερη, και δια-πλεκόμενες, στη χειρότερη περίπτωση», όπως είχε υποστηρίξει ο «Economist» σε ανύποπτο χρόνο. Με τα χαμηλά επιτόκια και την επιχειρηματικο-πολιτική διαφθορά τύπου Siemens, το έλλειμμα της Ελλάδας διευρύνθηκε - πλην όμως το δικό μας τεράστιο έλλειμμα γινόταν τεράστιο πλεόνασμα της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Φινλανδίας κ.λπ. Κι αυτό είναι ένα επιχείρημα που ίσχυε και ισχύει για όλες τις χώρες του Club Med που εξέπεσαν σε PIIGS.

Επιπλέον, για ολόκληρο το διάστημα της προηγούμενης δεκαετίας η Ευρώπη απέκρυπτε τα μειονεκτήματα του ευρώ και της νομισματικής ένωσης και, ψευδώς και ιδιοτελώς, παρουσίαζε μόνο οφέλη. Σήμερα εξετάζεται in petto η εγκατάλειψη του ευρώ και η Γερμανία είναι η πρώτη που θα δώσει το πρώτο και τελευταίο χτύπημα. Αντίθετα στην Ελλάδα εξετάζεται, ως μονόδρομος, η σωτηρία εντός του ευρώ.

Αλλά, όπως έλεγε πάλι ο Βολταίρος, έχει μεγάλη σημασία να μπορείς να ξεχωρίζεις το βρομόχορτο από τον μαϊντανό, σε μια Ευρώπη - μπάλα που ο θεός την άφησε σε ανίκανους πολιτικούς να την κλωτσούν όπως θέλουν.

Ελλάδα απαράσκευη

Σήμερα η Ευρώπη είναι μάρτυρας μιας χώρας που πεθαίνει και ενός λαού που αρχίζει να λιμοκτονεί. Τα πεινασμένα παιδιά στα σχολεία είναι μόνον η αρχή, και κατά τον Χομπς, η όρεξη, σε συνδυασμό με την προσδοκία επίτευξης του σκοπού της, αποκαλείται ελπίδα, αλλά, χωρίς προσδοκία, λέγεται απελπισία.

Κι ενώ έχει καταστρωθεί το Σχέδιο Β, χωρίς την Ελλάδα, η Ελλάδα είναι απαράσκευη, ζήτουλας στα σαλόνια της Ευρώπης και στις παρακάμαρες των τραπεζιτών και των funds της Γουόλ Στριτ. Εκεί, δηλαδή, όπου κυριαρχεί η φιλοσοφία πως οι νεκροί είναι αυτοί που καθιστούν τον κόσμο τους πλουσιότερο.

Γι’ αυτό οδηγούν μια δημοκρατία της Ευρώπης και εκατομμύρια ανθρώπους σε ατιμωτικό θάνατο. Προς παραδειγματισμό των άλλων. Όπως ακριβώς το έλεγε το γουρούνι του Όργουελ: «Είμαι δώδεκα χρονών γουρούνι», έλεγε στα άλλα ζώα, «κι έχω αποκτήσει πάνω από τετρακόσια παιδιά. Αυτή είναι η φυσιολογική ζωή ενός γουρουνιού. Αλλά, στο τέλος, κανένα ζώο δεν γλιτώνει το μαχαίρι του χασάπη».

Ποιος είναι διατεθειμένος να χτυπήσει την κότα που γεννάει τα χρυσά αυγά; Στην Ελλάδα κανείς από αυτούς που ξέρουμε. Οι ικανοί και αξιόλογοι κάνουν ό,τι μπορούν, ανεξάρτητα εάν τους πληρώνει το κοινωνικό σύνολο ή όχι. Οι ανίκανοι προσφέρουν την ανικανότητά τους στον ισχυρότερο πλειοδότη, με την προσδοκία να αναλάβουν σύντομα καθήκοντα στο έργο του ξεπουλήματος. Μπορώ δε να υποθέσω ότι έως τώρα σπανίως απογοητεύτηκαν. Αλλά εις βάρος του λαού.

Ενώ επέδειξαν μια σταθερή «λαγνεία του χρέους», προσπαθούν να ορθώσουν το αδέξιο σύστημά τους με υλικά μεταρρυθμίσεων, ενώ οι ίδιοι ξέρουν ότι πρόκειται για ένα παζάρι, χωρίς περιεχόμενο, που οδηγεί στη χρεοκοπία. Το ενοχλητικότερο όλων, είναι η κολεκτιβοποίηση αυτής της ιδέας των μεταρρυθμίσεων, με την υποχρεωτική επιβολή της συναίνεσης να γίνεται το φουτουριστικό σύνθημα της ημερήσιας ατζέντας.

Επιβάλλουν μια πολιτική που θέλει να δώσει ισχύ νόμου σε επικίνδυνες ιδέες, ενώ πίσω κρύβεται το αξίωμα α λα Τομάσσι ντι Λαμπεντούζα: «Όλα ν’ αλλάξουν, ώστε να μην αλλάξει τίποτα». Μια παραδοχή που καταβάλλει τα πνεύματα και παραλύει το κουράγιο και που όλοι οι θεωρητικοί της αποκρυστάλλωσης των Μνημονίων την έχουν αναδείξει, in genere, σε ιδεώδες της ζωτικής τους δραστηριότητας. Οι Γερμανοί για να κυριαρχήσουν με ζωτικό χώρο την Ανατολή και η ελληνική ελίτ για να κρατήσει, σαν τη γριά χελώνα, το καβούκι της.

Απατηλά μαθηματικά

Αυτά που λέει ο κ. Παπαδήμος για ανάκαμψη το 2013 και οι προβλέψεις για μελλοντική ανάπτυξη στην Ελλάδα, βασίζονται σε υποθέσεις που, σύμφωνα με έγγραφο που διέρρευσε στο Πρακτορείο Reuters, δεν θα υλοποιηθούν. Όπως γινόταν πάντα, τα τελευταία δύο χρόνια. Πλασάρουν, ακόμα και τώρα, τα ίδια απατηλά μαθηματικά της Ευρώπης. Ενώ οι νέες προβλέψεις απέχουν από την αλήθεια τόσο όσο και οι προηγούμενες. Κι όλα αυτά, επειδή δεν εξετάστηκε η «λάθος» άποψη από το 2009-2010, με μεγαλύτερη σοβαρότητα.

«Φτωχέ, χωρίς μυαλό· στις συμφορές το πείσμα δεν συμφέρει» έλεγε ο Θησέας στον Οιδίποδα. Κι ο Οιδίποδας είχε απαντήσει: «Κάτσε πρώτα να μάθεις, κι ύστερα να δίνεις συμβουλές». Η Ελλάδα βρίσκεται σε φαύλο κύκλο.

Τα μέτρα λιτότητας, αν και αναγκαία, επιδεινώνουν την ύφεση, τα εισοδήματα μειώνονται και η ύφεση βαθαίνει.

Αν γίνουν οι μεταρρυθμίσεις, το αποτέλεσμά τους θα φανεί σε 10 χρόνια. Η συρρίκνωση των μισθών και οι απολύσεις δημόσιων υπαλλήλων θα επιδεινώσουν την κατάσταση της οικονομίας.

Αν φύγουμε από το ευρώ, δεν θα γίνουν μεταρρυθμίσεις. Αλλά ούτε μπορούν να γίνουν με την ανεργία να υπερβαίνει το 20%. Μόνον ανάπτυξη μπορεί να γίνει. Και με άλλο Μνημόνιο. Γιατί με αυτό, όπως είπε ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’, «οι ψυχές υπέρ του θεού, η γη υπέρ βασιλέως». Εκτός κι αν αυτό είναι το Σχέδιο. Να το πουν ξεκάθαρα, όμως!