Τα μέτρα δεν μπορούν καν να ανακοινωθούν, πόσο μάλλον να υλοποιηθούν

Κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν ξεκάθαρα, χωρίς πολιτικές φιοριτούρες, μισόλογα και...
επικοινωνιακά τεχνάσματα ορισμένων που πιστεύουν ότι θα είναι για πάντα στην εξουσία. Ο λόγος γίνεται για το πακέτο μέτρων που αναμένεται από μέρα σε μέρα και ήδη έχει παγώσει την ελληνική κοινωνία.
Ήταν άνοιξη του 2012 όταν ακούσαμε για πρώτη φορά ότι πρέπει η Ελλάδα να πάρει μέτρα ύψους 11,6 δισ. ευρώ για τη διετία 2013-2014. Ήταν Φεβρουάριος του 2012 όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου – με την στήριξη και της ΝΔ- συμφωνούσε στο κούρεμα με προαπαιτούμενο το σκληρό πακέτο.
Από τότε έχουν περάσει έξι γεμάτοι μήνες κι ακόμη μιλάμε για το πακέτο των 11,6 δισ. που ακόμη δεν έχει κλείσει.
Πήγαμε διακοπές το Πάσχα και μας έκατσε το αρνί στο λαιμό επειδή μιλάγαμε για τα μέτρα.
Ξεκίνησε το καλοκαίρι, πήγαμε για τα μπάνια μας με τον τρόμο τι μας περιμένει και στις παραλίες συζητούσαμε για το πακέτο. Μάλιστα, από την άνοιξη το πακέτο μεγάλωσε αφού προστέθηκαν 2-3 δις που είναι η μαύρη τρύπα στα έσοδα κι άλλα τόσα από τις απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων, σύνολο δηλαδή 18 δισ. και έχει ο θεός.
Και πάλι, λοιπόν, Σεπτέμβρη μήνα και μιλάμε για το πακέτο που δεν έκλεισε.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ότι το πακέτο των μέτρων δε βγαίνει όσο… μουρουνόλαδο κι αν φάμε ή για να γίνουμε πιο παραστατικοί, δε χωνεύεται όση σόδα κι αν καταπιούμε. Κι αυτή είναι η μία και μοναδική αλήθεια που πρέπει να πει η κυβέρνηση. Αν μάλιστα δε μπορεί να την πει κανένας πολιτικός, ας το κάνει κάποιος τεχνοκράτης, ο Στουρνάρας ας πούμε που χειρίζεται την υπόθεση.
Όλοι πλέον στην πολιτική σκηνή, από τον Αντώνη Σαμαρά μέχρι το τελευταίο στέλεχος υπουργείου, γνωρίζουν ότι τα μέτρα δεν μπορούν καν να ανακοινωθούν, πόσο μάλλον να υλοποιηθούν.
Αυτή είναι η δυσκολία. Από όπου κι αν κόψεις, όσες θυσίες κι αν ζητήσεις, η κοινωνία είναι σε τέτοια τραγική κατάσταση που δύσκολα θα βρεις μέτρα που θα είναι αποδεκτά. Ίσως, αν κάποιοι είχαν σοβαρευτεί εδώ και μήνες και προχωρούσαν σε γενναία μείωση των δημοσίων δαπανών, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια σχετική δικαιοσύνη. Αλλά το ΠΑΣΟΚ, που τώρα συγκυβερνά με τη ΝΔ, αντί να μειώσει το διεφθαρμένο κράτος “του”, φόρτωσε τα βάρη της κρίσης στον λαό, για να μην απολύσει την κομματική πελατεία του.
Αλλά, ακόμη κι ανακοινωθούν τα μέτρα, ποιος άνθρωπος στη χώρα αυτή πιστεύει ότι μπορεί να τα αντέξει η χώρα; Κανείς, ακόμη και ο χειρότερος νεοφιλελεύθερος ανάλγητος δε θα παίξει στοίχημα επί τούτου. Τους επόμενους τρεις μήνες η χώρα θα καταρρεύσει αφού κανείς δεν θα έχει να πληρώσει, η αγορά θα διαλυθεί, τα ασφαλιστικά ταμεία θα βάλουν οριστικό λουκέτο, η υγεία και η παιδεία θα πάψει να υπάρχει. Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι το κράτος δεν είναι επιχείρηση για να βάζει λουκέτο, πλανώνται πλάνην οικτράν. Η Ελλάδα είναι έτοιμη να βάλει πινακίδα που θα λέει: «Κάποτε ήταν μια περήφανη χώρα».
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι αν και κάποιοι λένε ότι είναι στο χέρι μας να σωθούμε, αυτό είναι η μεγάλη απάτη. Όχι γιατί δε θέλουμε αλλά γιατί δεν μπορούμε. Καλώς ή κακώς, η μόνη ελπίδα σωτηρίας είναι η απόφαση των ξένων αν θα μας σώσουν ή θα μας αφήσουν να διαλυθούμε. Η τρόικα και οι δανειστές μας θα έχουν τον τελευταίο λόγο, είτε μας αρέσει είτε όχι.
Θα είναι ο Ντράγκι, θα είναι η Μέρκελ ή ο Ολάντ; Σίγουρα η σωτηρία έχει ξεφύγει από τα δικά μας χέρια. Αυτή είναι η πραγματική αλήθεια κι αυτή πρέπει να πει η κυβέρνηση χωρίς περιστροφές. Με διαγγέλματα, με δελτία τύπου, με δραματικές εκκλήσεις, πρέπει πάντως να την πει.

Πηγή