Κοσμικό «θραύσμα» η Σελήνη...

Νέα
ευρήματα δίνουν λύση στο μυστήριο της ύπαρξης της Σελήνης. Δύο νέες
μελέτες επιβεβαιώνουν τη θεωρία ότι η Σελήνη είναι τελικά προϊόν της
τρομερής σύγκρουσης της Γης με ένα διαστημικό σώμα με μέγεθος ανάλογο με
αυτό του πλανήτη Αρη.



Οι θεωρίες



Η...
ύπαρξη της Σελήνης και το
πώς δημιουργήθηκε αποτελεί ένα από τα μεγάλα σύγχρονα αναπάντητα
επιστημονικά ερωτηματικά. Εχουν αναπτυχθεί διάφορες θεωρίες αλλά η πιο
δημοφιλής είναι αυτή που διατυπώθηκε σε ένα συνέδριο το 1975 και ανέφερε
ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε μετά από τη σύγκρουση της Γης με ένα
γιγάντιο διαστημικό σώμα το οποίο οι θιασώτες της θεωρίας ονόμασαν Θεία,
τη μυθολογική μητέρα της Σελήνης.



Η παλαιότερη θεωρία, διατυπώθηκε από τον υιό του Καρόλου Δαρβίνου,
Τζορτζ, που ανέφερε ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από τη Γη, όταν ένα
κομμάτι ύλης αποσπάστηκε από την περιοχή του ισημερινού του πλανήτη μας
λόγω της φυγόκεντρης δύναμης. Η θεωρία αυτή εγκαταλείφθηκε, επειδή για
να συμβεί ένα τέτοιο φαινόμενο θα έπρεπε η Γη να περιστρέφεται
εξαιρετικά γρήγορα.



Αλλη θεωρία είναι ότι η Σελήνη ήταν ένας αστεροειδής που παγιδεύτηκε από
τη βαρυτική έλξη της Γης. Ούτε αυτή η θεωρία «περπάτησε» ιδιαίτερα αφού
θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες ατμοσφαιρικές και άλλες συνθήκες
στη Γη (π.χ πολύ πυκνή ατμόσφαιρα) οι οποίες με βάση τα όσα γνωρίζουμε
δεν υπήρξαν ποτέ. Αλλη θεωρία είναι ότι Σελήνη και Γη δημιουργήθηκαν
ταυτόχρονα από τα υλικά του κοσμικού δίσκου του Ηλιου κατά την περίοδο
της γέννησης και των υπολοίπων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος. Ομως
οι έρευνες που έγιναν προς αυτή την κατεύθυνση δεν εντόπισαν στοιχεία
που να την επιβεβαιώνουν.



Τα ισότοπα - αποδείξεις



Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεντ Λιούις μελέτησαν
πετρώματα που έφεραν πίσω οι αστροναύτες τα οποία όπως διαπίστωσαν είναι
πλούσια σε βαρέα ισότοπα ψευδαργύρου. Αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές
είναι απόδειξη ότι η Σελήνη είναι προϊόν μιας τρομερής σύγκρουσης της
Γης με ένα γιγάντιο διαστημικό σώμα πριν μερικά δισεκατομμύρια έτη. Οι
ερευνητές υποστηρίζουν ότι η ύπαρξη της «βαριάς» μορφής ψευδαργύρου στη
Σελήνη εξηγείται επειδή τα βαρύτερα άτομα συμπυκνώθηκαν έξω από το νέφος
των εξατμισμένων (από τη σύγκρουση) πετρωμάτων ταχύτερα από τα πιο
ελαφριά άτομα.



Η ανακάλυψη της προέλευσης της Σελήνης είναι ιδιαίτερα σημαντική για
πολλούς λόγους. Αλλωστε οι επιστήμονες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα
ότι αν δε υπήρχε η Σελήνη η Γη θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που
γνωρίζουμε και οι συνθήκες δεν θα ήταν καθόλου ευνοικές για την ανάπτυξη
και επιβίωση της ζωής στον πλανήτη μας. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι αν δεν
υπήρχε η Σελήνη η Γη θα περιστρεφόταν πολύ ταχύτερα, η διάρκεια της
μέρας θα ήταν μικρότερη και οι κλιματικές συνθήκες θα ήταν ακραίες και
πιθανώς χαοτικές. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.



Παρόμοιο… DNA



Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πραγματοποίησαν προσομοιώσεις
οι οποίες επίσης επιβεβαιώνουν τη θεωρία της σύγκρουσης. Οι
προσομοιώσεις δείχνουν ότι η σύνθεση αλλά και η χημική σύσταση της
Σελήνης είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό ταυτόσημη με εκείνη της Γης. Αυτό
σύμφωνα με τους ερευνητές σημαίνει ότι η Σελήνη δημιουργήθηκε από υλικά
της Γης και σύμφωνα με τους ερευνητές η μόνη πιθανή εξήγηση είναι να
υπήρξε μια κολοσσιαία σύγκρουση της Γης με κάποιο διαστημικό σώμα που να
εκτόξευσε αυτά τα υλικά στο διάστημα.



Ενα δεύτερο ενδιαφέρον εύρημα της μελέτης επιβεβαιώνει και τη θεωρία ότι
η παρουσία της Σελήνης ήταν απαραίτητη ώστε η Γη να είναι ένας κόσμος
φιλικός για τη ζωή. Η προσομοιώσεις έδειξαν ότι η Γη πριν τη δημιουργία
της Σελήνης περιστρεφόταν πολύ γρήγορα και η μέρα διαρκούσε 2-3 τρεις
ώρες. Αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες στον πλανήτη μας θα ήταν ακραίες και
θα ήταν πολύ δύσκολο αν όχι απίθανο να αναπτυχθεί και να επιβιώσει η
ζωή σε αυτόν.



Σύμφωνα με τους ερευνητές του Χάρβαρντ οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις
ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο καθώς και ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη
ομαλοποίησαν την περιστροφή του πλανήτη μας και δημιούργησαν τις
συνθήκες που οδήγησαν στην εμφάνιση και την εξέλιξη της ζωής σε αυτόν. Η
μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science.



BHMA -->