Τραβάτε τους κι ας κλαίνε

Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης |

Λένε ότι η κυβέρνηση βγήκε «τραυματισμένη» από την μάχη στη Βουλή. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως εξάγεται ένα...
τέτοιο συμπέρασμα. Ότι δηλαδή η κυβέρνηση ήταν πριν ισχυρή και υγιής και ότι τώρα δεν είναι. Η κυβέρνηση είναι τραυματισμένη από την πρώτη της ημέρα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ευκαιριακό συνασπισμό δυνάμεων, με τελείως διαφορετικές καταβολές και επιδιώξεις η κάθε μία.

Κι όμως! Αυτό το ευκαιριακό είναι και το ισχυρό χαρτί της κυβέρνησης! Είναι το ισχυρό συστατικό στοιχείο της. Η κόλα που ενώνει τα ετερόκλητα στοιχεία σε έναν κοινό σκοπό. Φαινομενικά ο σκοπός αυτός είναι η διατήρηση της χώρας στη ζώνη του ευρώ. Η αλήθεια είναι διαφορετική ή καλύτερα δεν είναι η ίδια για όλους. Αν το ευρωπαϊκό μέτωπο είναι η πρώτη σκέψη, κυριαρχούν και δεύτερες και τρίτες σκέψεις.

Το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου έχει σήμερα λιγότερους από 30 βουλευτές. Αν κάποιος είχε κοιμηθεί την δεκαετία του ΄80 και ξύπναγε σήμερα και δεν γνώριζε τι είχε συμβεί στο μεταξύ σε αυτή τη χώρα θα έλεγε «και μη χειρότερα». Ωστόσο, το βαρέλι δεν φαίνεται να έχει πάτο. Κι ίσως σε λίγο καιρό το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου να αγωνίζεται για να εισέλθει στη Βουλή. Κατά συνέπεια, ο κ. Βενιζέλος δεν έχει λόγο να θέλει εκλογές. Και δεν έχει τον παραμικρό λόγο να απεμπολήσει το δικαίωμα της συμμετοχής του σε μία ακόμη κυβέρνηση.

Η ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη είναι ένα φυσικό ανάχωμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Το αν διατηρηθεί ή όχι στο πολιτικό σκηνικό θα εξαρτηθεί από το πόσο ισχυρό θα είναι το ρεύμα προς το ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πιο κοντά θα είναι στην εξουσία το κόμμα του κ. Τσίπρα τόσο θα αραιώνει η εκλογική πελατεία του κ. Κουβέλη. Κι αντιστρόφως. Ποιος από την ΔΗΜΑΡ θα πόνταρε σήμερα προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Πόσο μάλλον όταν το προηγούμενο ποντάρισμα, αυτό της συμμετοχής στην κυβέρνηση Σαμαρά, δεν έχει ακόμη κερδηθεί.

Ο κ. Σαμαράς απολαμβάνει τα προνόμια του φόβου της απώλειας των αγαθών της εξουσίας από τους δύο κυβερνητικούς εταίρους του. Για να είμαστε ακριβέστεροι, περισσότερο τον χρειάζονται οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης απ’ ό,τι τους χρειάζεται αυτός.

Το αστείο σε όλη αυτή την ιστορία είναι ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει! Ο κ. Λαφαζάνης ήταν ειλικρινής! Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν έχει προτάσεις για την έξοδο από την κρίση. Ή αλλιώς, κάποιος πρέπει να κάνει την «βρώμικη δουλειά» των μνημονίων. Ο άλλος δρόμος, της εξόδου της χώρας από το ευρώ, είναι οδυνηρός και δεν τολμά κανείς να βάλει την υπογραφή του. Ούτε ο κ. Τσίπρας.

Αν κάτι είναι τραυματισμένο, αυτό είναι το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Ένα πολιτικό σύστημα που δεν έχει προτάσεις, δεν έχει όραμα και δεν πείθει.


capital.gr