Τι και αν τα κανάλια και οι εφημερίδες πανηγύριζαν για τη νίκη της κυβέρνησης στις Βρυξέλλες για τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Η επιστροφή για τον...
πρωθυπουργό στην Ελλάδα δεν ήταν διαφορετική, τα πραγματικά προβλήματα και οι επικοινωνιακές γκάφες τήρησαν το έθιμο και τον περίμεναν...
Τα θέματα υψηλής πολιτικής ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει και δεν τον ενδιαφέρουν, η ζωή είναι πλέον πολύ σκληρή για να γλυκαίνεται από τα χρήματα που θα πέσουν σε έργα μετά το 2014, όταν δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια και τους λογαριασμούς του μήνα.
Επικοινωνιακές διαχειρίσεις παλαιού τύπου δεν μετράνε πια. Σε μία κοινωνία που βλέπει την ανατροπή όλων των σταθερών δομών να συντελείται σε ακαριαίο χρόνο.
Με μια ακραία και αυταρχική διάθεση στον επικοινωνιακό της τρόπο η κυβέρνηση δημιουργεί την αίσθηση ότι έρχεται ως εχθρός και όχι ως σύμμαχος της κοινωνίας που θέλει τις αλλαγές. Ο προβληματισμός πλέον είναι έντονος σε κυβερνητικά στελέχη που σημειώνουν με νόημα ότι: «Στο τέλος θα μείνουμε χωρίς συνομιλητές» και συμπληρώνουν με νόημα «η απόσταση από την κοινωνία μεγαλώνει επικίνδυνα».
Την ίδια ώρα ο Α. Σαμαράς εγκλωβισμένος στη λογική Στουρνάρα «δεν διαπραγματευόμαστε-συμφωνούμε σε όλα- δεν χαλάμε τα χατίρια των δανειστών» προσπαθεί να βρει λύσεις και πραγματικά δίνει αγώνα σε όλα τα επίπεδα απελπιστικά μόνος του. Και πλέον κινδυνεύει να χρεωθεί ο ίδιος τις αστοχίες των δικών του ανθρώπων που παρακολουθούν «κρυμμένοι» πίσω από τους τοίχους του Μεγάρου Μαξίμου ακολουθώντας παλαιοκομματικές επικοινωνιακές συνταγές.
Το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον είναι απογοητευτικό με τους φόβους για κοινωνική αναταραχή να ενισχύονται.
Παράλληλα οι κακές σχέσεις των υπουργών κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο εκνευρισμό στους ενοίκους του Μαξίμου.
Και μέσα σε όλα αυτά κάποιος φωστήρας και χωρίς καμία συνεννόηση με τους κυβερνητικούς εταίρους με μια διαρροή θέτει θέμα αλλαγής του νόμου για τις απεργίες και τον συνδικαλισμό. Κανείς δεν διαφωνεί ότι πρόκειται για έναν νόμο που ισχύει από το 1982, τριάντα χρόνια δηλαδή και που είναι παντελώς ξεπερασμένος.
Αλλά ο τρόπος που έγινε, με τις υπόνοιες περί απαγόρευσης των απεργιών στις ΔΕΚΟ και μέσα σε περίοδο κινητοποιήσεων προσέφερε ένα αναπάντεχο δώρο στην αντιπολίτευση και δημιούργησε πρόβλημα στους κυβερνητικούς εταίρους. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!
Κρίσιμες αποφάσεις στα επόμενα 24ωρα
Με την πλάτη στον τοίχο ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αποφασίσει πως θα αντιμετωπίσει τους τροϊκανούς που έρχονται αγριεμένοι, τα μέτωπα των αγροτών, το θέμα των απομακρύνσεων 25.000 δημοσιών υπαλλήλων και την λειτουργία της κυβέρνησης.
Οι εισηγήσεις που δέχεται είναι να συνεχίσει το δόγμα «πυγμή και αποφασιστικότητα» και να προβληθεί με ένταση ότι στους αγρότες δόθηκαν τα αυτονόητα αλλά από εκεί και πέρα το πρόγραμμα θα συνεχιστεί χωρίς εξαιρέσεις.
Στον πονοκέφαλο της διαθεσιμότητας οι καθυστερήσεις είναι σημαντικές αλλά πλέον μπαίνουν και κόκκινες γραμμές από τη ΔΗΜΑΡ.
Σε πρώτη φάση αποφασίστηκε η γνωστή τακτική της αποδόμησης της τάξης που έχουμε απέναντι. Όπως με τους αγρότες, ξαφνικά ανακαλύψαμε τις παράνομες επιστροφές ΦΠΑ και επιδοτήσεις, τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Βέβαια σε αυτήν τη περίπτωση, οι απολύσεις που ζητάνε πιεστικά οι δανειστές κινδυνεύουν να κλονίσουν την εύθραυστη κυβερνητική συνοχή. Ο Φώτης Κουβέλης έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα συναινέσει σε απολύσεις δημιουργώντας κλίμα αβεβαιότητας για το μέλλον της κυβέρνησης.
Από την άλλη υπάρχει η υστέρηση εσόδων στη εκτέλεση του προϋπολογισμού και η διαπίστωση ότι πλέον έχει εξαντληθεί η φοροδοτική δυνατότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αυτός ήταν και ο λόγος που πανικόβλητος ο νέος Γ.Γ Εσόδων κ. Θεοχάρης έδινε συνεντεύξεις περί περισσότερων δόσεων και ελαφρύνσεων, κίνηση που προκαλεί εντύπωση καθώς πριν από λίγο καιρό ο κ. Στουρνάρας ήταν αρνητικός, επικαλούμενος την άρνηση της τρόικας.
Μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης των εσόδων και της διόγκωσης του κινήματος «δεν έχω, δεν πληρώνω» , το οικονομικό επιτελείο επιχείρησε να κερδίσει χρόνο και να «πουλήσει» προσδοκία μέχρι να έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές.
Η κυβέρνηση κινείται στην κόψη του ξυραφιού με τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας να παραμένουν άλυτα παρά τις «επιτυχίες» στις μακροοικονομικές συμφωνίες για τη χρηματοδότηση του προγράμματος και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν υποχωρούν, οι κραδασμοί στην τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση.
Ο πρωθυπουργός πρέπει πολύ σύντομα να αποφασίσει την στρατηγική που θα να ακολουθήσει καθώς οι επικοινωνιακές τακτικές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα γιατί, πλέον, έφτασε η ώρα της αλήθειας για την πορεία της εφαρμογής του δημοσιονομικού προγράμματος κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό να τον ανησυχεί.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
Η επιστροφή για τον...
πρωθυπουργό στην Ελλάδα δεν ήταν διαφορετική, τα πραγματικά προβλήματα και οι επικοινωνιακές γκάφες τήρησαν το έθιμο και τον περίμεναν...
Τα θέματα υψηλής πολιτικής ο κόσμος δεν τα καταλαβαίνει και δεν τον ενδιαφέρουν, η ζωή είναι πλέον πολύ σκληρή για να γλυκαίνεται από τα χρήματα που θα πέσουν σε έργα μετά το 2014, όταν δεν έχει να πληρώσει τα χαράτσια και τους λογαριασμούς του μήνα.
Επικοινωνιακές διαχειρίσεις παλαιού τύπου δεν μετράνε πια. Σε μία κοινωνία που βλέπει την ανατροπή όλων των σταθερών δομών να συντελείται σε ακαριαίο χρόνο.
Με μια ακραία και αυταρχική διάθεση στον επικοινωνιακό της τρόπο η κυβέρνηση δημιουργεί την αίσθηση ότι έρχεται ως εχθρός και όχι ως σύμμαχος της κοινωνίας που θέλει τις αλλαγές. Ο προβληματισμός πλέον είναι έντονος σε κυβερνητικά στελέχη που σημειώνουν με νόημα ότι: «Στο τέλος θα μείνουμε χωρίς συνομιλητές» και συμπληρώνουν με νόημα «η απόσταση από την κοινωνία μεγαλώνει επικίνδυνα».
Την ίδια ώρα ο Α. Σαμαράς εγκλωβισμένος στη λογική Στουρνάρα «δεν διαπραγματευόμαστε-συμφωνούμε σε όλα- δεν χαλάμε τα χατίρια των δανειστών» προσπαθεί να βρει λύσεις και πραγματικά δίνει αγώνα σε όλα τα επίπεδα απελπιστικά μόνος του. Και πλέον κινδυνεύει να χρεωθεί ο ίδιος τις αστοχίες των δικών του ανθρώπων που παρακολουθούν «κρυμμένοι» πίσω από τους τοίχους του Μεγάρου Μαξίμου ακολουθώντας παλαιοκομματικές επικοινωνιακές συνταγές.
Το πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον είναι απογοητευτικό με τους φόβους για κοινωνική αναταραχή να ενισχύονται.
Παράλληλα οι κακές σχέσεις των υπουργών κυκλοφορούν στα δημοσιογραφικά γραφεία δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερο εκνευρισμό στους ενοίκους του Μαξίμου.
Και μέσα σε όλα αυτά κάποιος φωστήρας και χωρίς καμία συνεννόηση με τους κυβερνητικούς εταίρους με μια διαρροή θέτει θέμα αλλαγής του νόμου για τις απεργίες και τον συνδικαλισμό. Κανείς δεν διαφωνεί ότι πρόκειται για έναν νόμο που ισχύει από το 1982, τριάντα χρόνια δηλαδή και που είναι παντελώς ξεπερασμένος.
Αλλά ο τρόπος που έγινε, με τις υπόνοιες περί απαγόρευσης των απεργιών στις ΔΕΚΟ και μέσα σε περίοδο κινητοποιήσεων προσέφερε ένα αναπάντεχο δώρο στην αντιπολίτευση και δημιούργησε πρόβλημα στους κυβερνητικούς εταίρους. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!
Κρίσιμες αποφάσεις στα επόμενα 24ωρα
Με την πλάτη στον τοίχο ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αποφασίσει πως θα αντιμετωπίσει τους τροϊκανούς που έρχονται αγριεμένοι, τα μέτωπα των αγροτών, το θέμα των απομακρύνσεων 25.000 δημοσιών υπαλλήλων και την λειτουργία της κυβέρνησης.
Οι εισηγήσεις που δέχεται είναι να συνεχίσει το δόγμα «πυγμή και αποφασιστικότητα» και να προβληθεί με ένταση ότι στους αγρότες δόθηκαν τα αυτονόητα αλλά από εκεί και πέρα το πρόγραμμα θα συνεχιστεί χωρίς εξαιρέσεις.
Στον πονοκέφαλο της διαθεσιμότητας οι καθυστερήσεις είναι σημαντικές αλλά πλέον μπαίνουν και κόκκινες γραμμές από τη ΔΗΜΑΡ.
Σε πρώτη φάση αποφασίστηκε η γνωστή τακτική της αποδόμησης της τάξης που έχουμε απέναντι. Όπως με τους αγρότες, ξαφνικά ανακαλύψαμε τις παράνομες επιστροφές ΦΠΑ και επιδοτήσεις, τώρα στο στόχαστρο μπαίνουν οι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι.
Βέβαια σε αυτήν τη περίπτωση, οι απολύσεις που ζητάνε πιεστικά οι δανειστές κινδυνεύουν να κλονίσουν την εύθραυστη κυβερνητική συνοχή. Ο Φώτης Κουβέλης έστειλε το μήνυμα ότι δεν θα συναινέσει σε απολύσεις δημιουργώντας κλίμα αβεβαιότητας για το μέλλον της κυβέρνησης.
Από την άλλη υπάρχει η υστέρηση εσόδων στη εκτέλεση του προϋπολογισμού και η διαπίστωση ότι πλέον έχει εξαντληθεί η φοροδοτική δυνατότητα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων. Αυτός ήταν και ο λόγος που πανικόβλητος ο νέος Γ.Γ Εσόδων κ. Θεοχάρης έδινε συνεντεύξεις περί περισσότερων δόσεων και ελαφρύνσεων, κίνηση που προκαλεί εντύπωση καθώς πριν από λίγο καιρό ο κ. Στουρνάρας ήταν αρνητικός, επικαλούμενος την άρνηση της τρόικας.
Μπροστά στον κίνδυνο κατάρρευσης των εσόδων και της διόγκωσης του κινήματος «δεν έχω, δεν πληρώνω» , το οικονομικό επιτελείο επιχείρησε να κερδίσει χρόνο και να «πουλήσει» προσδοκία μέχρι να έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές.
Η κυβέρνηση κινείται στην κόψη του ξυραφιού με τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας να παραμένουν άλυτα παρά τις «επιτυχίες» στις μακροοικονομικές συμφωνίες για τη χρηματοδότηση του προγράμματος και τα κονδύλια του ΕΣΠΑ.
Οι κοινωνικές αντιδράσεις δεν υποχωρούν, οι κραδασμοί στην τρικομματική κυβέρνηση συνεχίζονται με μεγαλύτερη ένταση.
Ο πρωθυπουργός πρέπει πολύ σύντομα να αποφασίσει την στρατηγική που θα να ακολουθήσει καθώς οι επικοινωνιακές τακτικές δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά προβλήματα γιατί, πλέον, έφτασε η ώρα της αλήθειας για την πορεία της εφαρμογής του δημοσιονομικού προγράμματος κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό να τον ανησυχεί.
Νίκος Παναγιωτόπουλος
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.