Τι πραγματικά έγινε στην Βοστώνη;

 

Η σκοπιμότητα της «παράλογης» βομβιστικής επίθεσης στην Βοστώνη των ΗΠΑ, είναι κάτι που δεν έχει απαντηθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες των...
ΗΠΑ. Κι επειδή είναι απολύτως σαφές πως σε ένα έγκλημα απαραίτητη προϋπόθεση για τον σχεδιασμό και την εκτέλεσή του είναι το «κίνητρο», είναι πραγματικά αξιόλογο το ότι οι «αρχές» των ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να απαντήσουν (με αποδείξεις) στο αυτονόητο αλλά με ηχηρή απουσία τραγικό και όχι μονοσήμαντο γεγονός.

Πριν βρεθούν τα αδέρφια βομβιστές και παρατηρώντας τις εξελίξεις μέσα από τα αμερικανικά ΜΜΕ, διαπιστώσαμε πως ως πιθανοί ένοχοι στοχοποιούνταν ο εξτρεμιστικός «πατριωτικός χώρος», αλλά και θρησκευτικές ομάδες ισλαμιστών.

Αυτός ο προσανατολισμός των αμερικανικών ΜΜΕ «έδειξε» είτε τους φόβους των πολιτικών στις ΗΠΑ, είτε τους καλά κρυμμένους φόβους που έχει η αμερικανική κοινωνία…

Οι φόβοι αυτοί δεν είναι ούτε τυχαίοι, ούτε σημερινοί. Υπάρχουν, για την ακρίβεια δημιουργήθηκαν, προκειμένου να συμβάλουν στον καλύτερο δυνατό έλεγχο των πολιτών (ομάδων ή μεμονωμένων) που έχουν διαφορετική άποψη για τον τρόπο διαχείρισης της εξουσίας (πολιτικής και οικονομικής).
Αρχικά, οι ΗΠΑ μέσα από το περίφημο χτύπημα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, δημιούργησαν τον φόβο του ισλαμισμού (συγκεκριμένα, του θρησκευτικού φονταμενταλισμού), τον οποίο και «πολέμησαν» στο έδαφος του (τότε) εχθρού, Σαντάμ Χουσεΐν, τον μετακίνησαν στο έδαφος του Αφγανιστάν με τους Ταλιμπάν και οσονούπω θα τον μεταθέσουν νοτιότερα –πάντα μέσα στο ίδιο ευρύτερο πεδίο μαχών- το Ιράν.

Εν αρχή ήν ο φόβος…, απαραίτητο συστατικό όταν θέλεις να επιβληθείς ή να δικαιολογήσεις – «νομιμοποιήσεις» τις επιθετικές σου κινήσεις (ως κράτος) για να διασφαλίσεις τα ό,ποια συμφέροντά σου. Ο φόβος φέρνει την συγκατάθεση των πολιτών, που μεταβάλλονται σε μάζα (ελεγχόμενη) άμεσα εξαρτώμενη από εκείνον που ασκεί την εξουσία…

Το «χτύπημα της Βοστώνης», είναι το επόμενο στάδιο, μετά την εξωτερίκευση της «δυναμικής πειθούς» των ΗΠΑ και αποτελεί ένα ακόμη κομμάτι στο παζλ που οδηγεί στον έλεγχο της μάζας (αυτοβούλως οι πολίτες παραδίδουν τα δικαιώματά τους σε εκείνον τον «υπεύθυνο» που μπορεί να τους παρέχει ασφάλεια).

Πριν από την βομβιστική ενέργεια της Βοστώνης, υπήρξε ένα πλήθος «περιστατικών» βίας, κυρίως μέσα σε σχολικά κτίρια, με πλήθος αθώων θυμάτων – παιδιών. Τότε καταδείχτηκε ως «μείζον πρόβλημα» η οπλοφορία και η αναγκαιότητα απαγόρευσής της (ιδιαίτερα στις ΗΠΑ το δικαίωμα στην οπλοφορία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο), για την περίπτωση ύπαρξης πολιτών που έχουν πνευματικές διαταραχές και γίνονται επικίνδυνοι για το «σύνολο».

Ίσως αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι πριν την βομβιστική επίθεση η αμερικανική γερουσία είχε αρνηθεί να ψηφίσει υπέρ της απαγόρευσης των όπλων, δηλαδή υπέρ της κατάργησης του δικαιώματος στη νόμιμη οπλοκατοχή και οπλοφορία των αμερικανών πολιτών…

Επίσης, η επιλογή της πόλης όπου έγινε η έκρηξη των βομβών, αποτελεί ένα ακόμη σημείο που χρήζει πολύ μεγάλης ανάλυσης, αφού η συγκεκριμένη πόλη δεν είναι συνδεδεμένη ούτε με τον στρατό, ούτε με θέματα που άπτονται υπηρεσίες ασφάλειας (εσωτερικού ή εξωτερικού). Είναι η πλέον ήρεμη πόλη των ΗΠΑ και κύριο χαρακτηριστικό της είναι τα πανεπιστήμια και τα νοσοκομεία της…! Χτυπήθηκε, δηλαδή, μία πόλη που η κοινή λογική υπεδείκνυε πως δεν μπορούσε να γίνει ποτέ στόχος κάποιας ακραίας επιθετικής ενέργειας εις βάρος των ΗΠΑ και των πολιτών της! Δηλαδή, πόσο αυξημένες είναι οι πιθανότητες να γίνει οποιασδήποτε μορφής επίθεση σε οποιαδήποτε άλλη πόλη των ΗΠΑ, που έχει χαρακτηριστικά «στόχου»; Σαφώς απείρως περισσότερες από αυτές που πληρούσε η Βοστώνη…

Ποιο είναι το μήνυμα από όλα αυτά για την επόμενη ημέρα στις ΗΠΑ;

Στις ΗΠΑ από την επόμενη ημέρα της επίθεσης στην Βοστώνη, οποιαδήποτε πόλη θεωρείται στόχος, οποιοσδήποτε πολίτης μπορεί να πέσει θύμα επιθετικής ενέργειας οιουδήποτε εξτρεμιστικού στοιχείου (πολιτικού ή θρησκευτικού) και ως εκ τούτου, είναι επιτακτική η ανάγκη να παραδοθούν περισσότερες «αρμοδιότητες» (δηλαδή να μειωθεί περισσότερο η ελευθερία και τα εν γένει δικαιώματα των αμερικανών πολιτών) στο κυρίαρχο κράτος και στις αρχές που θα φροντίσουν να αντιμετωπίσουν τους «κακούς»…

Οι βόμβες στην Βοστώνη δεν χτύπησαν ανθρώπους, αλλά τα δικαιώματά τους. Οι νεκροί (πολίτες και αστυνομικοί) εξυπηρέτησαν ως «χρήσιμες απώλειες» την περιστολή των πολιτικών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αμερικανών πολιτών. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημιουργηθούν (εν ανάγκη και με επανάληψη παρόμοιου γεγονότος) όλες οι συνθήκες για την επιβολή περισσότερης τάξης, περισσότερης ασφάλειας, πάντα φυσικά με την συναίνεση των πολιτών.

Η συνταγή είναι κλασική: δημιουργείται το πρόβλημα για να προσφερθεί η βολική για την εκάστοτε εξουσία «λύση».

Και με βάση αυτή την αλάνθαστη συνταγή, αρκούσε μία εντολή των «αρμοδίων υπηρεσιών» για να κλειστούν στα σπίτια τους για 2 ολόκληρες ημέρες οι πολίτες μίας μεγάλης πόλης των ΗΠΑ…! Υπάκουσαν σαν πρόβατα και περίμεναν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια τους τις… εντολές για να βγούνε έξω από αυτά, ενώ την ίδια στιγμή βομβαρδίζονταν –τόσο οι ίδιοι όσο και το σύνολο των πολιτών των ΗΠΑ- μέσα από τα ΜΜΕ, με συνεντεύξεις πολιτών που μιλούσαν για τον φόβο που μπήκε στην ζωή τους, για την ανασφάλεια που νιώθουν και για την ανάγκη λειτουργίας του κράτους προς την κατεύθυνση της επιβολής του νόμου και της τάξης…! Είδαμε, δηλαδή, έντρομους πολίτες να παραδίδουν οικειοθελώς τα δικαιώματά τους προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους (η ποιότητα διαβίωσης αποτελεί πλέον παρελθόν)… και να μεταβάλλονται αυθορμήτως σε στατιστικές μονάδες.

Αναπάντητα ερωτήματα

Μέσα από όλα αυτά που συνέβησαν στην Βοστώνη, παραμένουν –αλλά δεν αναφέρονται- μία σειρά από ερωτήματα:

• Γιατί απελάθηκε εν ριπή οφθαλμού και χωρίς καν να ανακριθεί ο πρώτος συλληφθείς (γόνος γνωστής σαουδαραβικής οικογένειας) και μάλιστα με την «σφραγίδα» της εθνικής ασφάλειας;
• Γιατί σκοτώθηκε ο ένας εκ των αδελφών βομβιστών; Δεν υπήρχαν μέθοδοι σύλληψής του; Γιατί δεν έγινε χρήση αναισθητικών αερίων, πλαστικών σφαιρών ή όπλων tazer; Γιατί δεν επιχειρήθηκε ο εγκλωβισμός και η σύλληψη του; Γιατί οι αμερικανικές υπηρεσίες ασφάλειας δεν μπόρεσαν να αξιοποιήσουν την προ έτους πληροφορία που είχαν από την Ρωσία, σχετικά με τις «δραστηριότητες» του νεκρού Τσετσένου;
• Τέλος, οι «αρχές» των ΗΠΑ, θα πρέπει να απαντήσουν και σε μία άλλη μείζονος σπουδαιότητας ερώτηση: Γιατί κλήθηκαν «ειδικοί ασφαλείας» από το Ισραήλ για να βρεθούν οι βομβιστές της Βοστώνης; Δεν υπάρχει η σχετική «τεχνογνωσία» στις υπηρεσίες ασφάλειας των ΗΠΑ;

Η "περίπτωση" της Ελλάδας

Όσοι από εμάς νομίζουν πως οι ΗΠΑ βρίσκονται πολύ μακριά από την Ελλάδα, απλώς γελιούνται οικτρά ή δεν θέλουν να γίνει γνωστό πως η Ελλάδα συνηθίζει να «εισάγει» (εκτός από αυτοκίνητα) χρήσιμες μεθόδους διαχείρισης των μαζών…

Βέβαια, μερικές φορές η χώρα μας κατορθώνει και πρωτοπορεί, αφού η περίπτωση των νεκρών της Marfin δεν αποτελεί ένα απλό γεγονός, τη στιγμή που οι δολοφόνοι συνεχίζουν να κυκλοφορούν ελεύθεροι (παρά τα όσα ακούστηκαν μετά το γεγονός μέσα σε πανεπιστημιακό κτίριο που τελούσε υπό κατάληψη), οι αντεξουσιαστές απολαμβάνουν την συμμετοχή τους στην εξουσία (έχοντας προφανώς ως ίνδαλμά τους τον Γ. Παπανδρέου), οι ό,ποιες κινήσεις πολιτών συνθλίβονται κάτω από ένα καθεστώς που έχει διασπείρει τους δικούς του ανθρώπους για να παίξουν τον ρόλο της «βαλβίδας ασφαλείας» ή για να υποσκάψουν τους λόγους και τις πράξεις αξιολογότατων ελλήνων πολιτών.

Ο έλεγχος της μάζας και στην Ελλάδα καλά κρατεί, αλλά εσχάτως παρουσιάζει κάποια σημεία «κόπωσης» και ίσως να θεωρηθεί ως πρέπουσα ενέργεια η «αναθέρμανση» της (κυβερντικής) «τρομοκρατίας», ενδεχομένως και κάποιας «έκρηξης» ομάδας ισλαμιστών ή άλλων παρακρατικών στοιχείων που σήμερα εκκολάπτονται (μισθοδοτούμενοι μέσω διάφορων ΜΚΟ), μέχρι να δημιουργηθεί η ανάγκη εμφανίσεώς τους…

Βέβαια, έχει υπάρξει και περαιτέρω υποδομή για την δημιουργία συνθηκών «αύξησης των μέτρων ασφάλειας των πολιτών». Η αύξηση της εγκληματικότητας (ακόμη και με νεκρούς γέροντες μέσα στα σπίτια τους), οι θάνατοι πολιτών (μέσα σε πολυσύχναστους δρόμους) από σφαίρες κακοποιών που συγκρούονται με την αστυνομία, οι δραπέτες που οργώνουν την χώρα, οι παραστρατιωτικές ομάδες, το οργανωμένο έγκλημα, οι διαρροές για την ύπαρξη και λειτουργία ξένων μυστικών υπηρεσιών και η σύνδεσή τους με ισλαμιστές φονταμενταλιστές κ.α. «δένουν το γλυκό» για μία αυστηρότερη δέσμη μέτρων από την πλευρά της κυβέρνησης προς τους πολίτες, φυσικά «για το καλό» των τελευταίων.

Οι όποιες εξελίξεις στο εσωτερικό της Ελλάδας, κρέμονται από μία κλωστή. Για την ακρίβεια, από τις (καθόλου ισχυρές) διαθέσεις της εξουσίας να κινείται μέσα στα πλαίσια όσων ορίζονται με σαφήνεια από το Σύνταγμα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όμως, πως σκοπός της εξουσίας (ιδιαίτερα εκείνης που ορίζεται και λειτουργεί εξυπηρετώντας συμφέροντα τρίτων) είναι η απόλυτη επιβολή της στους πολίτες. Ενίοτε, με κάθε μέσο και τρόπο… (μην μένουμε στα «στεγανά» της ύπαρξης και λειτουργίας στρατιωτικών δικτατοριών, αφού στις ημέρες μας έχουν υπάρξει σαφείς πολιτικές μεταλλάξεις και «νομικές» προσαρμογές υπέρ εκείνων που έχουν διαφορετική άποψη για την έννοια και τον τρόπο λειτουργίας μίας δημοκρατίας)…

Αν αναλογιστούμε, μάλιστα την σημερινή δυσχερέστατη θέση της (υποτιθέμενης) κυβέρνησης Σαμαρά, ίσως τα αμερικανικά γεγονότα να είναι πολύ πιο κοντά μας από όσο φοβόμαστε και νομίζουμε…, αφού τα κυβερνητικά επιτελεία της αγωνίζονται προς την κατεύθυνση της εξεύρεσης του «μεγάλου μπαμπούλα», του «ύστατου κινδύνου», που θα δώσει την πολυπόθητη παράταση στην εξουσία, αλλά και που θα κάνει την κυβέρνηση της Ελλάδας ίσως την πλέον επικίνδυνη που υπήρξε ποτέ (για τους πολίτες)…

Κωνσταντίνος

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους