Φτάνει κι ο Σεπτέμβρης, και φτου και πάλι από την αρχή.
Ανοίγω τα συρτάρια, βγάζω τους λογαριασμούς, κοιτάζω τα άδεια ντουλάπια, περιμένω τα παιδιά να ‘ρθουν απ’ το χωριό κι οι ....
ελπίδες μου με εγκαταλείπουν.
Όλο το τελευταίο διάστημα παραμυθιαζόμουνα πως από Σεπτέμβρη θ’ αλλάξω τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων μου. Θα ψάξω απ’ την αρχή για δουλειά, θα πάω στον ΟΑΕΔ να δω τα νέα προγράματά, θα διαβάσω πιο προσεχτικά τις μαϊμούδες αγγελίες στις εφημερίες και στο Internet. Όλο και κάτι θα υπάρχει, έλεγα. Θα τα καταφέρω.
Κι έτσι πέρασα τους μήνες του καλοκαιριού… με μια ελπίδα που μου ‘δινε κουράγιο.
Όσο φτάνουν οι μέρες, όσο βλέπω την πόλη να ξαναβρίσκει τους ρυθμούς της, τα μαγαζιά ν’ ανοίγουν, τα παιδιά να εμφανίζονται στη γειτονιά, τους φίλους μου που έχουν δουλειά να επιστρέφουν από τις διακοπές τους, όσο φτάνει εκείνη η ώρα… ΦΟΒΑΜΑΙ.
Μαριάννα
imerologioanergou.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.