Οι αφερέγγυοι της Ελλάδας και οι «φίλοι» τους

Οι τελευταίες «αποκαλύψεις» σε σχέση με την Ελλάδα αποτελούν μέρος του προεκλογικού παιχνιδιού που λαμβάνει χώρα πριν τις ευρωεκλογές αλλά και της...
μάχης για την επικράτηση των μεν ή των δε επιδιώξεων στην περιοχή μας. Ίσως μάλιστα να μην είναι τυχαίο ότι οι αποκαλύψεις περί γερμανικού σχεδίου εξόδου της Ελλάδας από το ...
ευρώ γίνονται στις Η.Π.Α. Δεν θα συνέφερε την Γερμανία να φύγει η Ελλάδα από την υπό γερμανική επιρροή Ευρωζώνη, κάτι που συμφέρει όμως τις Η.Π.Α. να γίνει πιστευτό, προκειμένου να «χτυπηθεί» η γερμανική επιρροή στην χώρα. Γι’ αυτό  ως αντίδραση η Μέρκελ έσπευσε αμέσως μετά να «επικρίνει» τον Ερντογάν για την πρόθεση της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί, «στηρίζοντας» τον Ελληνισμό.

Όπως και να έχουν τα πράγματα αποδεικνύεται το αυτονόητο, ότι δηλαδή η χώρα μας αποτελούσε και αποτελεί το πειραματόζωο της παγκόσμιας διαπλοκής αλλά και πεδίο σύγκρουσης ισχυρών συμφερόντων με όλους εμάς δυστυχώς θεατές. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.

Φυσικά και δεν περιμέναμε τον Ντομινίκ Στρος Καν να μας πει πως εφαρμόστηκε πολιτική εξόντωσης των Ελλήνων, ούτε τον Σόιμπλε να μας δείξει την «αλληλεγγύη» των «Ευρωπαίων». Στην πολιτική υπάρχουν μόνο συμφέροντα. Έτσι, αφού στην αρχή μας γλύκαναν με δανεικά χρήματα που έβγαιναν χωρίς κόπο, με τον καταναλωτισμό να παίρνει την θέση του πατριωτισμού, εφαρμόστηκε το λεγόμενο μνημόνιο, το οποίο, ανάμεσα στα αναγκαία που παρουσίαζε και έπρεπε μόνοι μας εδώ και καιρό να είχαμε κάνει, «χτύπησε», μεταξύ άλλων, τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας. Απόδειξη το ότι οι περισσότεροι άνεργοι προήλθαν από τον ιδιωτικό τομέα.

Τώρα, όσο κρατάει ακόμα ο πολιτικός μπερντές και δεν οδηγούνται τα πράγματα σε παγκόσμια σύρραξη, ο καθένας πρέπει πλέον να βασιστεί στις δυνάμεις του και όλοι μαζί να διευκολυνόμαστε κατά την διάρκεια της διαδρομής. Η εποχή που τα περιμέναμε όλα από το κράτος και έβρεχε διορισμούς και χρήματα έχει παρέλθει εκ των πραγμάτων.

Οι πολιτικάντηδες, αντί να πάρουν θαρραλέες αποφάσεις στην οικονομία και όχι μόνο, πετούν ξεροκόμματα, όπως το «κοινωνικό μέρισμα», στο οποίο απ’ ό,τι ακούγεται δεν έχουν προτεραιότητα οι Έλληνες, όντες «δούλοι» στην ίδια τους την πατρίδα.

Λίγοι φιλότιμοι προσπαθούν και δέχονται πιέσεις. Οι υπόλοιποι παραμένουν αφερέγγυοι απέναντι στις παχυλές υποσχέσεις που δυναμώνουν κάθε φορά λίγο πριν τις εκλογές. Γι’ αυτό και στην Ρωσία ο Τσίπρας τα άκουσε από τους Ρώσους σε σχέση με την μη τήρηση των ελλαδικών δεσμεύσεων απέναντι στην Μόσχα, όταν πρόκειται να προχωρήσει μια ελληνο-ρωσική συνεργασία στρατηγικής σημασίας. Προφανώς οι «πολιτικοί», αντί να ασκούν διπλωματία απέναντι σε όλους, προτιμούν την μονόπλευρη σχέση με τους «φίλους» «Αμερικανούς» και «Ευρωπαίους» που «πάντα βοηθούν την Ελλάδα». Έχουμε άλλωστε άφθονα παραδείγματα. Από την Σμύρνη μέχρι τα Ίμια και το Μνημόνιο του 2010.

ΠΥΓΜΗ.gr