Το μονόπρακτο της χούντας

"Χούντα! Χούντα!", φώναζε έξαλλος, με τα μάτια κόκκινα από την οργή και τη φλέβα στον κρόταφο να πετάγεται ανησυχητικά.

"Όχι. Δεν έχουμε χούντα", του απάντησε εκείνη με ηρεμία, φέρνοντας το ποτήρι με το κόκκινο κρασί στα χείλη της.

"Τι έχουμε τότε;", ρώτησε και κράτησε την ανάσα του.

"Ό,τι συμβαίνει γίνεται από...
εκλεγμένη κυβέρνηση σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτό είναι ακόμη χειρότερο και πιο επικίνδυνο", του είπε κι ήπιε μια γουλιά κρασί. Μια σταγόνα...

έπεσε στο λευκό φόρεμα.

"Καταρχάς δεν είναι εκλεγμένη".

"Είναι".

"Δεν είναι!".

"Ωραία, τι εννοείς δεν είναι εκλεγμένη;"και βούτηξε στο ποτήρι με το νερό την άκρη μιας πετσέτας για να καθαρίσει το λεκέ.

"Με 18,85 % δεν είναι εκλεγμένη. Ούτε αν προσθέσεις 13,18 %".

"Αυτό είναι το αποτέλεσμα του Μαΐου, όμως".

"Και πάλι. Ούτε με 29,66 % είναι εκλεγμένη. Και δεν νομιμοποιείται ούτε με τη βοήθεια του 12,28 %. Ούτε καν με τον ένα χρόνο της στήριξης ενός 6,25 % επιπλέον".

"Το Σύνταγμα δίνει τη δυνατότητα με εφαρμογή του εκάστοτε εκλογικού νόμου να προκύπτουν κυβερνήσεις που θα έχουν τη δεδηλωμένη των 151 εδρών. Και για να μπορεί αυτό να επιτευχθεί με μονοκομματικές κυβερνήσεις έχει επικρατήσει η ενισχυμένη αναλογική και το μπόνους 50 εδρών. Αλλά, όταν οι πολίτες προσέρχονται στην κάλπη γνωρίζουν ότι αυτό ισχύει και δεν μπήκαν ποτέ μέχρι τώρα σε διαδικασία να στηρίξουν με συνέπεια τις όποιες προτάσεις για απλή αναλογική".

"Ίσως η εμπειρία της παραλλαγής της απλής αναλογικής που ίσχυσε στις απανωτές εκλογές του 1989-1990 να τους αποθάρρυνε. Γιατί το ζητούμενο είναι η κυβερνητική σταθερότητα, η οποία μπορεί να επιτευχθεί μόνο με την κυβερνητική πλειοψηφία".

Του χαμογέλασε. "Ισχύει αυτό που λες. Το "εκλεγμένη" όμως, δεν το παίρνω πίσω".

"Μα δεν είναι εκλεγμένη!", επέμεινε αυτός, σηκώνοντας χαρακτηριστικά το δεξί του φρύδι.

"Υποστηρίζοντας πως δεν είναι εκλεγμένη, δημιουργείται η εσφαλμένη εντύπωση πως δεν έχουν ευθύνη οι πολίτες για τα όσα συμβαίνουν. Και για μένα, είναι σημαντικό το ζήτημα της μη αποποίησης ευθυνών. Εντάξει, το δέχομαι ότι δεν εξελέγη απευθείας από το λαό. Με μία, απευθείας και άμεση διαδικασία. Κυριολεκτικά όμως αν το προσεγγίσεις, αυτή η κυβέρνηση προέκυψε από εκλογές. Δεν την διόρισε από το πουθενά κάποιος βασιλιάς ούτε είναι στρατιωτικοί που κατέλαβαν την εξουσία με τανκς".

"Επομένως, δεν είναι εκλεγμένη από το λαό. Πώς νομιμοποιείται τότε να κάνει αυτά που κάνει;".

"Οι πολίτες δεν ψηφίζουν κυβέρνηση, πράγματι. Ψηφίζουν βουλή. Αλλά κατά βάση τα μέλη της κυβέρνησης είναι εκλεγμένα μέλη της βουλής. Αν και έχει τη δυνατότητα ο πρωθυπουργός να ορίζει και εξωκοινοβουλευτικά άτομα. Μέχρι και ο πρωθυπουργός δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα να είναι υποχρεωτικά εκλεγμένος στη βουλή. Οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι στη βουλή δίνουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση. Το πολίτευμα είναι αντιπροσωπευτικό, οπότε αυτοί που ο λαός εξέλεξε εγκρίνουν την κυβέρνηση αντ'αυτού και στο όνομά του".

Την κοίταξε στα μάτια και είπε με αυστηρότητα: "Πώς δέχεσαι ότι ένα 18 ή 30% μπορεί να παίρνει αποφάσεις που θα δεσμεύουν όλους; Δεν είναι καν πλειοψηφία! Αν και ούτε είναι βέβαιο πως και η πλειοψηφία είναι αλάνθαστη. Απλώς, αυτό έχει επικρατήσει να το δεχόμαστε ως σωστό".

"Είναι, όντως, μια κοινωνική συμφωνία. Ένα συμβόλαιο που υπέγραψαν οι άνθρωποι στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν πολυπληθείς κοινωνίες οι οποίες θα λειτουργούν. Αυτό είναι πάντως το Σύνταγμα που ισχύει σε αυτή τη χώρα και καθορίζει το πολίτευμα και τον τρόπο λειτουργίας του. Για κάποιο λόγο, έχουν επιλέξει οι άνθρωποι να αποτελεί ένα σημείο αναφοράς. Ή να πρέπει να αποτελεί. Ή τους έχουν μάθει να υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποτελεί".

"Για λόγους ευκολίας στη διαχείρισή τους", πρόσθεσε αυτός.

"Αν σκεφτείς πάντως ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ένα μέσο μυαλό και κατά συνέπεια κάτι αντίστοιχο θα επιλέξουν, τότε τα πράγματα είναι δύσκολα. Στην περίπτωση αυτή, προκύπτει το δίλημμα: θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι αναγκαστικά θα υπάρχει πάντα μια φωτισμένη πρωτοπορία/ελίτ που θα αναλαμβάνει να μας κυβερνά ή θα πρέπει να βρούμε τρόπους να το αλλάξουμε αυτό".

"Δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να είμαι ικανοποιημένος από το ότι η επιλογή ενός μικρού ποσοστού καθίσταται υποχρεωτική για το σύνολο. Υπάρχει ένα δομικό σφάλμα στο πώς δουλεύουν τα πράγματα. Εκλογές. Αποχή. Αριθμητικές αλχημείες".

"Και τι μπορείς να κάνεις γι' αυτό" είπε χωρίς να αποσαφηνίζει η χροιά της φωνής της αν ρωτούσε ή διαπίστωνε.

"Καταρχάς, δε θα το αποδεχτώ ως τετελεσμένο και αμετάκλητο. Θα προσπαθήσω με ό,τι μέσα διαθέτω να συμβάλλω στην ανατροπή του κατεστημένου συστήματος αξιών και αντιλήψεων".

"Και θα γκρεμίσεις, για να φέρεις το χάος;".

"Όχι, θα ξαναχτίσω. Με προτεραιότητα τον άνθρωπο", είπε αυτός αποφασιστικά.

"Και ποιο μέσο θα χρησιμοποιήσεις πρώτο;".

"Το πιο δυνατό: τη λογική και το διάλογο".

"Κι απέναντι στη βία της εξουσίας τι θα προτάξεις;".

"Καταδικάζεις τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται;".

"Εσύ, καταδικάζεις αυτούς, που καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται, απ' όπου κι αν προέρχονται;".

"Καταδικάζω αυτούς που επιτρέπουν στη βία της εξουσίας να γεμίζει με φόβο τις ζωές των ανθρώπων;".

"Μα το Κράτος έχει το μονοπώλιο της βίας. Καταδικάζεις το Κράτος; Τάσσεσαι απέναντί του;".

"Τάσσομαι απέναντι σε ό,τι καταδυναστεύει τις ζωές μας. Και θα δώσω και τη ζωή μου για να το νικήσω. Γιατί ζωή υποταγμένη κι ανελεύθερη, ζωή χαρισμένη στις ορέξεις των αρχόντων, δεν είναι ζωή", είπε και χτύπησε με δύναμη το χέρι του στο τραπέζι. Το ποτήρι αναπήδησε κι έπεσε. Το κρασί χύθηκε πάνω στο τραπέζι και κυλούσε προς τις άκρες.

Την κοίταξε και είπε με ηρεμία: "Χούντα! Χουντάρα!".

"Junta στα ισπανικά σημαίνει επιτροπή διοίκησης", του είπε.

"Μπορεί όμως να προέρχεται κι από το Coup d'état, που σημαίνει χτύπημα στο κράτος".

"Το κράτος με το μονοπώλιο της βίας;".

"Όχι", της απάντησε. "Το Κράτος Δικαίου".

Το κρασί έφτασε στις άκρες του τραπεζιού κι άρχισε να στάζει. Στο άσπρο φόρεμά της, στο πάτωμα. Ένας κόκκινος καταρράκτης, ένας χείμαρρος από αίμα που βρήκε διέξοδο στην άβυσσο.

Του Κωνσταντίνου Γιαννέλου από alterthess