Εχθροί απειλούν την ΕΛΠΙΔΑ!

Δια χειρός Αλιθέρση

Τελικά η Ελπίδα παρ' όλα τα εμπόδια που της έβαλαν ήρθε!

Έφερε μαζί της και τη Χαρά! Τις βάλαμε να ξαποστάσουν, τις στρώσαμε να κοιμηθούν!

Ο...
νέος πρωθυπουργός ορκίστηκε, χωρίς όμως να του παραδοθεί το σκήπτρο! Ο προηγούμενος νόμισε ότι του ανήκει για πάντα, ότι είναι ιδιοκτησία του, ότι είναι ισόβιος. Ότι θα έχει...

για πάντα φυλακισμένη την Ελπίδα! Μικρότης ενός πολύ μικρού ανθρώπου!

Ορκίστηκε και η νέα κυβέρνηση! Έδειξε ότι φέρνει έναν άλλο αέρα. Άλλα πρόσωπα, πιο οικεία. Έδειχναν να αισθάνονται άβολα στο προεδρικό μέγαρο. Έγιναν και οι πρώτες ενθουσιώδεις δηλώσεις από τους υπουργούς. Επαναπροσλήψεις εργαζόμενων, κατάργηση των εξέταστρων στα νοσοκομεία, τέλος στις ιδιωτικοποιήσεις, αποπομπή της τρόικας και άλλα τέτοια αισιόδοξα!

Η Ελπίδα, παίρνοντας το πρωινό της, έδειχνε πολύ χαρούμενη. Δίπλα της χαιρόταν κι η Χαρά.

Ήρθαν όμως τα κοράκια να μας πουν ότι πολύ απλωνόμαστε! Θέλησαν να μας βάλουν στη... θέση μας! Έπρεπε, είπαν, στην κυβέρνηση να είναι και το "Ποτάμι"! Τι σημασία έχει που αυτό δεν το θέλει ο ελληνικός λαός! Ασήμαντη... "λεπτομέρεια" γι αυτά. Σύντομα στην επόμενη κυβέρνηση θα είναι και το "Ποτάμι" έκραξαν!

Μίλησαν και τα εγχώρια υψηλόμισθα παπαγαλάκια των κορακιών! Είπαν ότι τον άλλο μήνα δεν θα υπάρχουν λεφτά για συντάξεις! Στόχος τους η Ελπίδα κι η Χαρά. Θέλουν πάση θυσία να τις διώξουν απ' τα σπίτια μας. Eμείς όμως δεν θα τις αφήσουμε να φύγουν. Τις βγάλαμε τα καλύτερα σερβίτσια μας, τις στρώσαμε τα καθαρά μας σεντόνια!

Τα μαντρόσκυλα, οι τοποτηρητές των κορακιών, που τέθηκαν σε αργία, καραδοκούν και πάλι. Τους λείπει και το κόκαλο! Προσδοκούν γρήγορα να αναλάβουν και πάλι ρόλο. Μας δείχνουν δόντια, γαυγίζουν, περιμένουν ανυπόμονα, έτοιμα να σπάσουν τα λουριά, για να χιμήξουν και πάλι! Επιχαίρουν με την εμφάνιση των κορακιών!
"Λεφτά δεν θα υπάρξουν για συντάξεις! Να δείτε τώρα εσείς, που τολμήσατε να μας διώξετε, τι θα σας κάνουν τα κοράκια"! Γαυγίσματα και κραυγές υψηλόμισθων παπαγάλων, χωρίς σταματημό.

Η Ελπίδα αρχίζει να ανησυχεί, η Χαρά, πιο ψύχραιμη, τη βάζει στη θέση της. Κάνε υπομονή της λέει!
-Φοβάμαι Χαρά. Δεν ακούς τα σκυλιά πώς γαυγίζουν ουρλιάζοντας σαν τους λύκους; Δεν ακούς τους παπαγάλους πώς μιμούνται τα σκυλιά;
-Κάνε υπομονή, Ελπίδα, λεφτά υπάρχουν κι είναι δικά μας. Μας τα έκλεψαν τα σκυλιά και τα έδωσαν στις ύαινες! Δικά μας είναι και θα τα πάρουμε, Ελπίδα, θα δεις! Ούτε ρούπι πίσω! Μπορούν να αναμετρηθούν πέντε ύαινες, πέντε τραπεζίτες, μ' έναν ολόκληρο λαό; Δεν βλέπεις τη χαρά και την ελπίδα στο πρόσωπό του;

Μην ανησυχείς! Τώρα έχουμε και τα ΜΑΤ μαζί μας, που θα... χτυπούν αλύπητα τις ύαινες, και δεν θα αφήνουν τα σκυλιά και τους λύκους να μας πλησιάσουν! Ας πέσει και το χρηματιστήριο! Ας θυμώσει και ο Σουλτς, γραμμένο τον έχουμε!
-Όμως, Χαρά, να ξέρεις ποτέ δεν περιμένω από τα κοράκια να κελαηδήσουν σαν αηδόνια, όσο κι αν προσποιηθούν! Από τα κοράκια μόνο κρα μπορείς ν' ακούσεις, από τα σκυλιά μόνο γαυγίσματα, όσο για το λύκο, που θέλουν να βάλουν, για να μας... "φυλάει", ως εγγυητής της δημοκρατίας, απ' αυτόν μόνο ουρλιαχτά.

Πολύ με τρομάζουν, Χαρά, τα σαρκοφάγα, αλλά και πολύ σιχαίνομαι τα ερπετά που μας τριγυρίζουν. Φοβάμαι ότι δεν θα μπορέσω να μείνω για πολύ εδώ, που ήρθα!
-Κρατήσου με νύχια και με δόντια, Ελπίδα. Ο κόσμος δεν μπορεί πιά χωρίς εσένα, να ξέρεις, θα βγει στους δρόμους και θα σε στηρίξει. Κάθισε εδώ! Ούτε ρούπι πίσω!

Από faretra