Grexit – Παραμύθι διαρκείας

Ας υποθέσουμε ότι ένας τσοπάνης καταφέρνει να πείσει 19 πρόβατα να μπουν μέσα σε ένα μαντρί, όπου τους....
επιτρέπει να επιβιώνουν μόνο με τα απολύτως απαραίτητα και από τα οποία εκμεταλλεύεται αποκλειστικά προς όφελός του το πολύτιμό τους γάλα και μαλλί, χωρίς κανένα απολύτως έξοδο γι αυτόν.

Η επιτυχία να μπουν τα πρόβατα μέσα στο μαντρί οικιοθελώς έγινε με την βοήθεια τεσσάρων «σκυλιών-φυλάκων», οι οποίοι ασκούν ουσιαστική εξουσία επάνω τους και έχουν τα χαϊδευτικά ονόματα: νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική και τέταρτη.

Από την στιγμή που οι τσοπάνηδες δεν έχουν απολύτως καμμία λύπηση για τα πρόβατα, για ποιο λόγο άραγε να αφήσουν ένα από αυτά να ξεφύγει έξω από το μαντρί; Για να μειωθούν τα έσοδα ή για να πάρει θάρρος στην συνέχεια και άλλο πρόβατο, οπότε τελικά θα διαλυθεί το μαντρί;

Έτσι, αν κάποια στιγμή ένα πρόβατο συνέλθει λίγο από τον λήθαργο και αρχίσει να έχει «ανησυχίες», οι πάντα έτοιμοι «φύλακες» θα το συμμορφώσουν είτε με το καλό είτε με απειλές, εκβιασμούς και «αυθόρμητες αναταράξεις». Δηλαδή με οποιεσδήποτε «κατάλληλες» μεθόδους, με σκοπό αφ’ ενός να πεισθεί και πάλι το αρνί ότι η μοναδική καλή ζωή που υπάρχει είναι μέσα στο μαντρί και αφ’ ετέρου να συνετισθεί και να επιστρέψει στον βαθύ ύπνο, υπακούοντας τυφλά στις εντολές (θα κάνουμε ό,τι χρειασθεί – όπως έχει λεχθεί).

Η «ελευθέρωση» ενός προβάτου θα μπορούσε να γίνει μόνο αν οι «φύλακες» κατανοούσαν ότι οι τσοπάνηδες όχι μόνο δεν είναι φίλοι τους, αλλά επί πλέον ότι πολλοί απ’ αυτούς χρησιμοποιούνται με τελείως εξευτελιστικό τρόπο σαν οντότητες. Όπως επίσης αν αντιληφθούν ότι στην ουσία είναι και αυτοί, στην πλειοψηφία τους, πρόβατα με αγαθά συναισθήματα, τα οποία οφείλουν να αναδείξουν. Βέβαια κάτι τέτοιο μοιραία θα επέφερε μια σύγκρουση με τους τσοπάνηδες, στους οποίους η καλοψυχία είναι εντελώς αντίθετη με την φύση τους.

Δημήτρης Μ.