ΣΥΡΙΖΑ : Ή θα εξαερωθεί ως κόμμα και θα τελειώσει ως μια άδοξη και ντροπιασμένη κυβερνητική παρένθεση, ή θα πρωταγωνιστήσει τα επόμενα 40 χρόνια ως κόμμα εξουσίας…

Βασίλης Δημ. Χσσιώτης

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ, πραγματοποιήσει τη Μεγάλη Κυβίστηση και μεταλλαχθεί σε ένα ακόμα μνημονιακό κόμμα εξουσίας, τότε, περισσότερο και από το να εκτιμήσω, μπορώ να προβλέψω με...
μεγάλη βεβαιότητα τις ακόλουθες εξελίξεις.

Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ θα επανέλθει με ταχύτητα φωτός, στα παραδοσιακά του εκλογικά ποσοστά, δηλαδή, ίσαμε το 4% στη καλύτερη περίπτωση.

Ο λαός, δεν έχει ανάγκη μιας ακόμα «λόγω» αντιμνημονιακής κυβέρνησης, αλλά μιας κυβέρνησης «έργω» αντιμνημονικής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς γι’ αυτόν, δεν έχει την πολυτέλεια να επικαλεσθεί εκείνο το τύπο ρεαλισμού, δηλαδή, στην υποταγή στον ισχυρότερο, όχι μονάχα διότι ο ίδιος λοιδορούσε αυτού του τύπου «ρεαλισμό», αλλά, διότι είναι έξω από τον σκληρό πυρήνα της ίδιας της αριστερής ιδεολογίας, η υποταγή εμπρός στην «καπιταλιστική βαρβαρότητα».

Ο ΣΥΡΙΖΑ, οφείλει να γνωρίζει, πως, αν για οποιοδήποτε λόγο καταλήξει σε μια όχι μονάχα «ανέντιμη» συμφωνία, μα «έντιμη» στα όρια της «ανεντιμότητας», δεν πρόκειται να επιβιώσει κυβερνητικά ή πολιτικά για πολύ, ακόμα κι αν εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική έγκριση χωρίς απώλειες στη κοινοβουλευτική του δύναμη.

Οφείλει ακόμα να γνωρίζει, ότι οι πρώτοι που θα του τραβήξουν το χαλί, θα είναι οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι, παρόλο ότι θα έχουν περάσει τις θέσεις τους, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αφού πρώτα τον αφήσουν στην εξουσία όσο χρειάζεται, ώστε να τον «περιφέρουν» στην Ευρώπη ως ένα «δείγμα μετανοήσαντος», ως ένα ακόμα «δείγμα ιδεολογικής υπεροχής» του νεοφιλελευθερισμού, έναντι της Αριστεράς.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει καμία ελπίδα πολιτικής «ευνοϊκής μεταχείρισης» από τη κυρίαρχη πολιτική τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη, εκτός κι αν πια, μετουσιωθεί ιδεολογικά σε βαθμό γενιτσαρισμού, όπως συνέβη με τη σοσιαλδημορατία.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιμείνει στις κόκκινες γραμμές του, και ιδίως εκείνες που άμεσα αφορούν τη τσέπη των Συνήθων Υποζυγίων, δηλαδή των μισθωτών και συνταξιούχων και της μικρομεσαίας επιχειρηματικής τάξης του τόπου, τότε, ακόμα κι αν απωλέσει σήμερα την εξουσία εμπρός σε ενδεχόμενο συνασπισμό των αντιπολιτευόμενων φιλομνημονιακών κομμάτων, πράγμα κι αυτό πολύ αμφίβολο, στο επίπεδο των κομμάτων (και όχι των συνασπισμών), εκτιμώ ότι θα είναι το μεγαλύτερο, και πολύ σύντομα, και πάλι, μόνος του, θα είναι σε θέση να καταλάβει και πάλι την εξουσία, σε σύντομο χρονικό διάστημα.

Διότι πραγματική παρένθεση θα είναι η όποια νέα μνημονιακή κυβέρνηση, που θα έχει μια και μοναδική ad hoc αποστολή : να περάσει τα νέα σφαγιαστικά μέτρα που απαιτεί ο νεοφιλελεύθερος κανιβαλισμός, κι από εκεί και πέρα, το πώς θα διαχειριστούν τα πολιτικά πράγματα, ισχύει το «βλέπουμε και κάνουμε».

Βέβαια, υπάρχει και το ερώτημα : τι θα γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα, επιμείνει στις κόκκινες γραμμές του, και φτάσει ακριβώς εκεί που όλοι απεύχονται, στη ρήξη;

Η άποψη μου είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να εκθέσει στο λαό, τι σημαίνει, όχι μονάχα για φέτος, μα για τα πολλά χρόνια που θα ακολουθήσουν, το «πάση θυσία συμφωνία» με αποδοχή των όρων των δανειστών, και ταυτόχρονα, αφού επαναβεβαιώσει τις δικές του κόκκινες γραμμές, και εκθέσει τις θέσεις του για τη «μετά τη ρήξη εποχή», να καλέσει το λαό να επιλέξει μεταξύ των δικών του θέσεων και των πολιτικών του αντιπάλων, και των «οικείων προσώπων» στους δανειστές.

Ακόμα κι αν κάτω από ένα αναμενόμενο νέο καταιγισμό «Σοκ και Δέους» που θα επιπέσει στο κεφάλι του ελληνικού λαού, ο τελευταίος επιλέξει τα «οικεία πρόσωπα», μπορώ να προφητεύσω, ότι αυτή η επιλογή δεν θα παραμείνει περισσότερο από μερικούς μήνες, και ό,τι θα ακολουθήσει θα είναι η εξαέρωση και των μη εξαερωμένων εισέτι μνημονιακών κομμάτων, και βεβαίως, μια θριαμβευτική επάνοδος του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως όλες οι παραπάνω εξελίξεις, σε όλα τα σενάρια, κρέμονται από υποθέσεις με σημαντικά «ΑΝ»…

Η κρίσιμη στιγμή για το ΣΥΡΙΖΑ, έφτασε.

Ή θα κάνει το μεγάλο άλμα προς τα Εμπρός, ή τη Μεγάλη Κυβίστηση…

Ελπίζω να μη συμβεί το τελευταίο…