Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στην μέση … ο λαός

Γράφει ο Γιάννης Δ. Πρεβενιός
e-mail: prevejohn@yahoo.gr
Όλοι γνωρίζουμε ότι στους Πολιτικούς (ειδικά τους Έλληνες) δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη μια και τα δείγματα γραφής των λόγων και των έργων τους έχουν...
μεγάλη απόκλιση για να μη πω ότι είναι τελείως αντίθετα!
Για του λόγου το αληθές σας …
υπενθυμίζω τα πιο πρόσφατα και ξεκινώ με τον Γιωργάκη τον Παπανδρέου ο οποίος προεκλογικά το 2009 μας είπε το γνωστό «λεφτά υπάρχουν» και ότι το Δ.Ν.Τ φέρνει την καταστροφή σε όποια χώρα πάει. Την συνέπεια των λόγων του την είδαμε μετεκλογικά όταν μας είπαν ότι «δεν υπάρχει σάλιο» και έφεραν και το Δ.Ν.Τ.
Μετά μας ήρθε ο Σαμαράς ο οποίος προεκλογικά μας υποσχέθηκε στα “Ζάππεια” 1,2,3 κ.τ.λ τα 18 σημεία της διαπραγμάτευσης και μετεκλογικά ζήτησε συγνώμη για τις «υπερβολές» του από την Μέρκελ ως προς αυτά που μας είχε τάξει.
Η συνέχεια είναι γνωστή με τα νομοσχέδια που μας έρχονταν απέξω (στα Αγγλικά και κάποιοι μάλιστα αν και τα ψήφιζαν δεν προλάβαινα να τα διαβάσουν) και τα περνούσαν με πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου δηλ. όχι από την Βουλή με διάλογο για ενημέρωση (και δική μας) αλλά με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου και υπογραφή του Προέδρου της Δημοκρατίας!
Μετά μας ήρθε ο κ. Τσίπρας ο οποίος προεκλογικά μας έπεισε ότι “Μέρα Μεσημέρι” η Μέρκελ και οι άλλοι θα αποδεχτούν τις προτάσεις του και μετεκλογικά βαλτώσε σε μια πεντάμηνη διαπραγμάτευση και στο τέλος κατάλαβε ότι οι «Θεσμοί» (η πρώην Τρόικα ξαναβαφτισμένη) είναι αδιάλλακτοι και στο και πέντε μας πέταξαν κατάμουτρα το απαράδεκτο τελεσίγραφο το οποίο προκάλεσε και την απόφαση του για το δημοψήφισμα.
Η προσωπική μου αίσθηση είναι ότι σε όλη αυτή την ιστορία κάτι δεν πάει καλά και θέλω να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου και ας θεωρηθώ ίσως υπερβολικός σε πολλούς από εσάς.
Όπως είναι γνωστό στο διάστημα των “διαπραγματεύσεων” η κυβέρνηση πήρε πίσω (λέγοντας ότι τις μεταθέτει για αργότερα) πολλές από τις προεκλογικές τις υποσχέσεις όπως την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, το αφορολόγητο των 12.000, την αύξηση του κατώτατου μισθού κ.α.
Επίσης τις τελευταίες ημέρες είδαμε να προτείνει η ίδια ένα σχέδιο με πολλά υπαχθεί μέτρα κόστους 8 δις (τα οποία φυσικά θα πληρώναμε τα περισσότερα και πάλι εμείς) και όπως είναι επίσης γνωστό αντέδρασε σφοδρά μεγάλη μερίδα του εσωτερικού του κόμματος αλλά και των ΑΝ.ΕΛ με κίνδυνο ακόμα και την πτώση της αν δεν ψηφιζόταν από την απαιτούμενη πλειοψηφία δηλ. από 151 βουλευτές.
Μπορεί να είχε την διαβεβαίωση των Ποταμιτών αλλά των Πασόκων ότι θα ψηφίσουν ότι και να έφερνε (φτάνει να μέναμε στην μεγάλη αγκαλιά των Γερμανών) αλλά αυτό δεν θα ήταν διαχειρίσιμο τόσο στο εσωτερικό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α αλλά και στην κοινωνία.
Εν συνεχεία ενώ όλοι είχαμε βγει στα «κάγκελα» για το δικό μας σχέδιο ήρθε «περιέργως» ως τελεσίγραφο το ακόμα πιο βάρβαρο σχέδιο των δανειστών (και ξεχάσαμε εν μία νυκτί το δικό μας) και οδήγησε τον Πρωθυπουργό στην απόφαση του για δημοψήφισμα.
Τώρα λοιπόν έχουμε δύο επιλογές (αν δεν ματαιωθεί μέχρι την Κυριακή) του ΝΑΙ και του ΟΧΙ μέσα σε ένα κλίμα επικοινωνιακής (από το εσωτερικό και και το εξωτερικό) και όχι μόνο τρομοκρατίας μιας και οι τράπεζες είναι κλειστές και τα σενάρια πολλά με αποκορύφωμα το GREXIT.
Για μένα και οι δύο επιλογές μας οδηγούν σε επώδυνες καταστάσεις. Στην περίπτωση του ΝΑΙ θα έχουν πλέον την συγκατάθεση μας για να μας τα πάρουν όλα και να μετατραπούμε επίσημα πλέον σε αποικία δουλοπαροίκων των Βορείων εταίρων μας και φυσικά θα δώσει την ευκαιρία στο σύστημα να επιβεβαίωση την θεωρία της Αριστερής Παρένθεσης. Κατόπι τούτου το βέβαιο είναι ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α θα επιστρέψει στο μικρό καβούκι του και μαζί με το Κ.Κ.Ε θα βολτάρουν για πολλά πολλά χρόνια στην μικρή Αριστερή ποσοστική αυλίτσα τους!!!
Στην περίπτωση του ΟΧΙ πιθανόν οι Εταίρες και οι Εταίροι να μας δώσουν κάτι παραπάνω και γιατί όχι να μην υιοθετήσουν το σχέδιο της ίδιας της Κυβέρνησης το οποίο αν και αναιρεί την πλειονότητα των προεκλογικών της δεσμεύσεων θα της δώσει το δικαίωμα να πανηγυρίζει μαζί μας την “δήθεν” νίκη του Λαού!
Φίλες/λοι αυτή την στιγμή τα δόγκανα του συστήματος είναι πολύ καλά στημένα και οι επιλογές μας είναι σε ποιο θα αποφασίσουμε να πιαστούμε.
Εγώ προσωπικά απορρίπτω την αποχή που μας συμβουλεύουν κάποιοι και επιλέγω το ΟΧΙ ξέροντας πως δεν θα αλλάξει κάτι δραματικά προς όφελος μας αλλά ελπίζοντας ότι ίσως κάποιοι ένθεν και ένθεν θα ξεγυμνωθούν τελείως και ότι η πλειονότητα του Λαού θα αντιληφθεί αυτήν τους την γύμνια και θα αποφασίσει «επιτέλους» να πάρει την τύχη και το μέλλον του στα χέρια του!