Αν η επιλογή μας την 25η Ιανουαρίου ήταν μαγκιά (απέναντι σε μια Ευρώπη που μας προειδοποιούσε να μην κάνουμε καμιά... κουτουράδα), η απόφασή μας την 5η Ιουλίου είναι...
ηρωισμός!
Διότι ηρωισμός είναι να αψηφάς τον έσχατο κίνδυνο που βρίσκεται πλέον στην πόρτα σου και να επιλέγεις να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι, ακόμη και με τίμημα τη ζωή σου.
Ο ελληνικός λαός λοιπόν είναι ήρωας και έτριψε το ΟΧΙ του στα μούτρα όσων τον βρίζουν.
Στο εξωτερικό τον βρίζουν όλες οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και οι διεθνείς εξουσίες, από Κομισιόν μέχρι ΔΝΤ.
Αλλά και στο εσωτερικό τον βρίζουν και όλοι εκείνοι που τον λένε τεμπέλη και ανεύθυνο, αλλά και όλοι εκείνοι που τον λένε χέστη και μικροαστό.
Με κλειστές τράπεζες, με ωμούς εκβιασμούς από παντού, με ΜΜΕ σε πρωτοφανές όργιο μαύρης προπαγάνδας και με απειλή άμεσης χρεοκοπίας εντός 48ώρου και εξόδου από την ευρωζώνη, σχεδόν τα 2/3 του ελληνικού λαού (ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης) βροντοφώναξε ΟΧΙ!
Η έννοια της αντίστασης έχει γραφτεί στο συλλογικό μας ασυνείδητο και φαίνεται πως δε θα φύγει ποτέ.
Έγραφα και προχθές ότι το διακύβευμα του ΟΧΙ δεν παίζεται τόσο αυτές τις μέρες στην όποια συμφωνία επιτευχθεί ή δεν επιτευχθεί.
Το πολιτικό κεφάλαιο του ΟΧΙ είναι απαράγραπτο και έχει ισχύ πολύ μεγαλύτερη από την όποια κυβερνητική απόφαση ληφθεί τις επόμενες ημέρες.
Το χθεσινό συντριπτικό ΟΧΙ κατέστησε οριστικά τα Μνημόνια πολιτικά νεκρά και έγραψε την αρχή του τέλους τους, είτε αυτό έρθει αύριο-μεθαύριο είτε έρθει μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια.
Το παρόν θα το καθορίσει η απόφαση που θα πάρει ο Τσίπρας, αλλά και η στάση των Ευρωπαίων.
Το μέλλον, όμως, το καθόρισε ήδη ο ελληνικός λαός.
Και ξαναθυμίζω ότι ο ελληνικός λαός ξεκινά πάντα τους αγώνες μόνος του, ως μόνος εναντίον όλων, αλλά στη συνέχεια (έστω και με μικρή καθυστέρηση) η νίκη έρχεται με εξωτερική βοήθεια.
Εμείς λοιπόν κάναμε το χρέος μας και κάναμε την επανάστασή μας.
Τώρα πια είναι θέμα χρόνου να έρθει το νέο "Ναυαρίνο" που θα δώσει τη λύση.
Όσο οι επαναστάσεις χρειάζονται Ναυαρίνα, άλλο τόσο -και περισσότερο- τα Ναυαρίνα χρειάζονται επαναστάσεις...
Γι' αυτό είναι τόσο μα τόσο σημαντικό το χθεσινό ΟΧΙ.
Είμαστε ωραίοι ως Έλληνες.
ΥΓ.: Οι τελευταίες 12 ώρες μας επιφύλασσαν δύο παραιτήσεις.
Η πρώτη, του Αντώνη Σαμαρά, χαροποιεί κάθε υγιώς σκεπτόμενο άτομο, αφού ένα τέτοιο σκουπίδι δεν έχει θέση στην πολιτική πρώτη γραμμή της χώρας.
Η Ελλάδα χρειάζεται μια δημοκρατική, ενωτική και πατριωτική συντηρητική παράταξη.
Είναι για το καλό της χώρας.
Ελπίζω να εκλεγεί στη θέση του προέδρου της ΝΔ ένας άνθρωπος που θα έχει θετική παρουσία για τη χώρα και θα μπορούμε να διαφωνούμε μαζί του, χωρίς να τον σιχαινόμαστε.
Η δεύτερη παραίτηση, αυτή του Γιάνη, σίγουρα στενοχωρεί όλους όσοι εκτιμούμε ιδιαίτερα την παρουσία του στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας.
Σίγουρα δε θα χαθούμε. Θα ξαναβρεθούμε.
Η συμβολή του βεβαιότατα θα αποτιμηθεί ως ιστορική, αφού με την προσωπικότητά του (παράλληλα με αυτή του Τσίπρα) κατάφερε να διεθνοποιήσει το ελληνικό πρόβλημα και να πείσει μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης για το δίκαιο των ελληνικών αιτημάτων.
Αντιγράφω κάτι που διάβασα στο FB για την παραίτηση του Βαρουφάκη.
"Καλό θα είναι πάντως να μην ερμηνεύουμε την παραίτηση Βαρουφάκη, μεμονωμένα και έξω από το πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης και κυρίως να μην καταφεύγουμε στην ευκολία των αφορισμών.
Η διαπραγμάτευση (κάθε διαπραγμάτευση) είναι μια παρτίδα σκάκι. Ο στόχος σου δεν είναι να μη χάσεις κανένα πιόνι. Μπορεί να θυσιάσεις και τον καλό σου αξιωματικό. Μπορεί και τη βασίλισσα. Γιατί στόχος δεν είναι να βγεις από την παρτίδα χωρίς καμία απώλεια. Στόχος είναι να την κερδίσεις."
ΥΓ.2: Για τα υπόλοιπα σχετικά με το δημοψήφισμα (και είναι πολλά) θα επανέλθω με νέο κείμενο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.