Πείτε την αλήθεια. Είναι ήττα.

Δημήτρης Σαριγγαλάς

Αυτό που συνέβη με την «πρώτη φορά Αριστερά» είναι μια μεγαλειώδης ήττα ιστορικών διαστάσεων. Αν δεν ξεκινήσουμε από...
αυτή την παραδοχή δεν μπορούμε να πάμε παρακάτω.
Πείτε αυτή την αλή­θεια και συ­νε­χί­στε με την επό­με­νη.
Η ήττα δεν προ­ήλ­θε μόνο από την ισχύ του αντι­πά­λου, κάτι που φυ­σι­κά ισχύ­ει.
Προ­ήλ­θε κυ­ρί­ως και πρω­τί­στως εκ των έσω, από την ηγε­τι­κή ομάδα του κόμ­μα­τος, από τη στρα­τη­γι­κή του «έντι­μου συμ­βι­βα­σμού» και τη γραμ­μή «πάση θυσία στο ευρώ» που ακο­λού­θη­σε, πα­ρα­βιά­ζο­ντας συ­νε­δρια­κές απο­φά­σεις και κα­τα­στα­τι­κές αρχές.

Πα­ρα­βί­α­σε έτσι όλες τις προ­ε­κλο­γι­κές δε­σμεύ­σεις. Πα­ρα­βί­α­σε κυ­ρί­ως την αρχή ότι «δεν πρό­κει­ται να υπο­χω­ρή­σου­με απέ­να­ντι σε κα­νέ­να εκ­βια­στή, σε κα­νέ­να το­κο­γλύ­φο, σε κα­νέ­να κά­θαρ­μα των Βρυ­ξελ­λών».

Βίασε με αυτό τον τρόπο, τους ερ­γα­ζό­με­νους, τους ανέρ­γους, τους συ­ντα­ξιού­χους, τους αγρό­τες, τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους, όλους αυ­τούς δη­λα­δή που τα πέντε χρό­νια των μνη­μο­νί­ων ήρθαν αντι­μέ­τω­ποι με τα σκλη­ρά νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μέτρα και είδαν την ελ­πί­δα στην Αρι­στε­ρά, στο πρό­γραμ­μά της, στις αλή­θειες της, στην ει­λι­κρί­νεια της, στους έντι­μους αγώ­νες που τόσα χρό­νια έδινε δίπλα στο λαό, στο ηθικό της πλε­ο­νέ­κτη­μα που στη­ρι­ζό­ταν στο «δεν εί­μα­στε όλοι ίδιοι».

Πείτε την αλή­θεια, κάντε την αυ­το­κρι­τι­κή σας και πα­ρα­δε­χτεί­τε ότι για την κα­τά­στα­ση που έχει δη­μιουρ­γη­θεί δεν φταί­ει μόνο η Μέρ­κελ, ο Σόι­μπλε και το κακό μας το ρι­ζι­κό. Σί­γου­ρα φταί­νε, αλλά τη με­γα­λύ­τε­ρη ευ­θύ­νη τη φέ­ρε­τε εσείς και η ατολ­μία σας μπρο­στά στους εκ­βια­σμούς.

Φταί­ει η αυ­τα­πά­τη την οποία σπεί­ρα­τε στα μέλη του κόμ­μα­τος, στους ψη­φο­φό­ρους και στην κοι­νω­νία ότι θα «νι­κή­σε­τε(ουμε) χωρίς ρή­ξεις-συ­γκρού­σεις και θα είναι μέρα με­ση­μέ­ρι», γνω­ρί­ζο­ντας ότι πη­γαί­να­τε σε ένα πό­λε­μο στον οποίο θα χρη­σι­μο­ποι­η­θούν όλα τα μέσα. Ποια προ­ε­τοι­μα­σία κά­να­τε; Ποια μέτρα λά­βα­τε;

Θα χρεια­ζό­μουν σε­λί­δες ολό­κλη­ρες για να πε­ρι­γρά­ψω τον τρόπο με τον οποίο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ από το 2012 και μετά διο­λί­σθη­σε από τις βα­σι­κές ρι­ζο­σπα­στι­κές θέ­σεις του, σε πιο ήπιες και εύ­πε­πτες για το μέσο άν­θρω­πο.

Πείτε την αλή­θεια, το κά­να­τε με μο­να­δι­κό σκοπό να κερ­δί­σε­τε τις εκλο­γές, πι­στεύ­ο­ντας αφε­λώς ότι αυτό και μόνο θα ήταν αρ­κε­τό, εγκα­τα­λεί­πο­ντας στην άκρη τα μέλη, τον κόσμο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τα κι­νή­μα­τα τον ίδιο το λαό.

Πείτε την αλή­θεια, ψη­φί­σα­τε ένα κα­τά­πτυ­στο τρίτο μνη­μό­νιο που έρ­χε­ται σε πλήρη αντί­θε­ση με όλα όσα λέ­γα­τε μέχρι πριν λίγο καιρό. Ένα τρίτο μνη­μό­νιο που έρ­χε­ται σε ευ­θεία αντί­θε­ση με τα συμ­φέ­ρο­ντα του κό­σμου που με κάθε τρόπο και κάθε μέσο θα υπε­ρα­σπι­ζό­σα­σταν.

Πείτε την αλή­θεια και μη χρη­σι­μο­ποιεί­τε όλη την επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία του νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρου μπλοκ ότι το μνη­μό­νιο είναι μο­νό­δρο­μος. Κυ­ρί­ως μη χρη­σι­μο­ποιεί­τε τα κυ­ρί­αρ­χα ΜΜΕ για να πεί­σε­τε τον κόσμο με αυτού του εί­δους την ελε­ει­νή προ­πα­γάν­δα. Μην ξε­χνά­τε ότι είναι τα ίδια ΜΜΕ που τόσα χρό­νια σας (μας) λοι­δο­ρού­σαν για όλα αυτά που λέ­γα­με. Μην το κά­νε­τε γιατί εκτός του ότι πε­τά­τε στα σκου­πί­δια την όποια προ­ο­πτι­κή της κυ­βέρ­νη­σης -αν υπάρ­χει- κυ­ρί­ως συν­θλί­βε­τε τις προ­ο­πτι­κές όλης της Αρι­στε­ράς να ορ­θο­πο­δή­σει μετά από τις κα­τα­στρο­φι­κές επι­λο­γές σας.

Πείτε την αλή­θεια και εκ­πο­νή­στε γρή­γο­ρα ένα σχέ­διο δια­φυ­γής από την πα­γί­δα του μνη­μο­νί­ου, ένα σχέ­διο ρήξης με τους πρα­ξι­κο­πη­μα­τί­ες και εκ­βια­στές μας, αλ­λιώς υπάρ­χει ο έντι­μος δρό­μος της πα­ραί­τη­σης.

Υ.Γ.

1. Στα­μα­τή­στε να βά­ζε­τε το θέμα της εναλ­λα­κτι­κής πρό­τα­σης με το προ­βο­κα­τό­ρι­κο, φθηνό συν­δι­κα­λι­στι­κό τρόπο: «όποιος έχει εναλ­λα­κτι­κή να την πει». Εκτός του ότι οφεί­λα­τε να έχετε εναλ­λα­κτι­κή, το ξέ­ρε­τε ότι υπάρ­χει. Γνω­ρί­ζε­τε επί­σης πολύ καλά ότι με τον τρόπο που χει­ρι­στή­κα­τε τα πράγ­μα­τα τα οδη­γή­σα­τε στο αδιέ­ξο­δο «μπρος γκρε­μός και πίσω ρέμα» και μας κα­λεί­τε να δια­λέ­ξου­με, μάλ­λον πολύ χει­ρό­τε­ρα να πι­στέ­ψου­με ότι η κρε­μά­λα που μας ετοι­μά­σα­τε είναι κα­λύ­τε­ρη από τις προη­γού­με­νες, γιατί θα είναι «αρι­στε­ρή».

2. Δεν είμαι μέλος (ευ­τυ­χώς) του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εδώ και πολύ καιρό, οπότε ίσως να πουν κά­ποιοι ότι δεν μου πέ­φτει λόγος. Αλλά δεν μπορώ να μην σχο­λιά­σω τα φλη­να­φή­μα­τα περί ενό­τη­τας του κόμ­μα­τος.

Η ενό­τη­τα σε ένα αρι­στε­ρό κόμμα σφυ­ρη­λα­τεί­ται στη βάση ενός ενιαί­ου προ­γράμ­μα­τος και σχε­δί­ου για την υπε­ρά­σπι­ση των συμ­φε­ρό­ντων αυτών που θέλει να εκ­προ­σω­πή­σει.

Οτι­δή­πο­τε άλλο είναι απλά κυ­βερ­νη­τι­σμός για να μην πω ότι είναι επι­κά­λυ­ψη προ­σω­πι­κών φι­λο­δο­ξιών και ιδιο­τέ­λειας.

Με το τρίτο μνη­μό­νιο τσα­κί­σα­τε αυτή την ενό­τη­τα. Αλ­λάξ­τε την αφή­γη­ση «σώ­νου­με τη χώρα, εφαρ­μό­ζο­ντας τώρα (για πόσο άραγε;) τα­ξι­κά σκλη­ρά μέτρα ενα­ντί­ον των φτω­χών, τα οποία κά­ποια στιγ­μή με κά­ποιο τρόπο θα τα ανα­τρέ­ψει η πρώτη κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς».

Δεν πεί­θε­τε κα­νέ­ναν. Ο λόγος απλός. Δεν το κά­να­τε τώρα, τι μας εγ­γυά­ται ότι θα το κά­νε­τε στο μέλ­λον; Με ποια ερ­γα­λεία; Με ποια πο­λι­τι­κή; Τα δείγ­μα­τα γρα­φής των πρώ­των έξι μηνών δια­κυ­βέρ­νη­σης δεί­χνουν –δυ­στυ­χώς- άλλα πράγ­μα­τα.

3. Στα­μα­τή­στε να υπο­δει­κνύ­ε­τε ως το μο­να­δι­κό εχθρό τους υπε­ρα­σπι­στές του ΟΧΙ από όποια θέση κι αν το λένε, είτε εντός είτε εκτός του κόμ­μα­τος. Ο εχθρός είναι αλλού, πάντα ήταν αλλού. Θα τον πο­λε­μή­σε­τε;

ΠΗΓΗ:
http://rproject.gr/article/peite-tin-alitheia-einai-itta