Το δεύτερο ΟΧΙ

Από το πρωί οι Γερμανοί μας δίνουν συλλυπητήρια για το ΟΧΙ μας.
Είναι γνωστό ότι το OXI των Ελλήνων δεν άρεσε ποτέ στους Γερμανούς. Συνεχίζουν λοιπόν τον πόλεμο εναντίον μας.
Χέστηκαν για το...
τι θέλει ο ελληνικός λαός. Δεν υπολογίζουν κανέναν.
Σε λίγο οι πορείες θα σταματήσουν να πηγαίνουν στην αμερικανική πρεσβεία και θα πηγαίνουν στην γερμανική.
Τι κι αν ένας λαός βροντοφωνάζει ότι ξεπέρασαν όλα τα όρια, τι κι αν το ΔΝΤ τους λέει πως χρειάζεται ελάφρυνση χρέους.
Εκεί αυτοί. Με την σκανδάλη πυροβολούν.
Μας έχουν δει σαν τον γάιδαρο της Ευρώπης, όπου τον φορτώνουν με την τοκογλυφική αλληλεγγύη τους, με δάνεια που δεν μπορεί να ξεπληρωθούν ούτε σε δύο αιώνες, έχει λυγίσει ο γάιδαρος από το βάρος, κι αυτοί τον μαστιγώνουν και του φωνάζουν προχωώρα.
Όταν ο Γιωργάκης πανηγύριζε που του είχαν δώσει τα 110 δις-το μεγαλύτερο δάνειο όπως βροντοφώναζε ο ηλίθιος- όλοι ξέραμε ότι βάζαμε την οριστική θηλειά στο λαιμό μας.
Αγόραζαν την υποδούλωση μας, αγόραζαν και χρόνο για να κάνουν τις κινήσεις που χρειάζονταν για να μην πάθουν αυτοί συμφορά.
Διέλυσαν τη χώρα μας και τώρα βγάζουν σκληρές ανακοινώσεις ενάντια στον ελληνικό λαό γιατί έδειξε ανυπακοή στις εντολές τους.
Η κυρία έγινε έξαλλη με την πρωτοβουλία της φιλιππινέζας.
Οι αποικιοκράτες της Ευρώπης είναι έξαλλοι που σήκωσαν κεφάλι οι σκλάβοι.

Μην αμφιβάλλετε.
Είμαστε οι σκλάβοι της σύγχρονης ιστορίας. Είμαστε τα θύματα του τρίτου παγκόσμιου τραπεζικού πολέμου.

Έχουν υποθηκεύσει τη χώρα και θα μας πάρουν όλους μας τους κόπους. Έτσι νομίζουν.
Εγώ πάλι νομίζω ότι οι Γερμανοί θα χάσουν το δίκιο τους γι΄ άλλη μια φορά στην ιστορία.
Αγύριστα κεφάλια, στυγνοί τεχνοκράτες, αδύναμοι να σχεδιάσουν έναν κόσμο για ανθρώπους.
Η Γερμανία μετέτρεψε την Ευρώπη σε ένα απέραντο εργοστάσιο. Έτσι μας μιλούν εδώ και πολύ καιρό, σαν αφεντικά προς υπαλλήλους.
Έβλεπα χθες τους ανθρώπους που είχανε στήσει χορό στο Σύνταγμα. Σαν να τρελάθηκαν έμοιαζαν , σαν να μην ξέρουν τι τους περιμένει, σαν να μην φαντάζονται πόσο σκληροί θα είναι οι «εταίροι».
Ασφαλώς και ξέρουν οι Έλληνες τι τους περιμένει.
Γι” αυτό πιάστηκαν χθες χέρι-χέρι και στήσαν χορό γιατί απ΄τον χορό παίρνει ο Έλληνας δύναμη για τα μεγάλα που έρχονται.
Πατάει το ένα πόδι στην γη και με το άλλο υψώνεται στον αέρα.

Είμαστε έτοιμοι για όλα γιατί είναι έτοιμοι για όλα.

Είδαμε τα πρόσωπα τους αλλά δεν πρόκειται να μείνουμε έτσι απαθείς για να μας κατασπαράξουν οι ύαινες.
Μας έχουν φτάσει στο αμήν με τις προσβολές τους.
Μιλάει ο Σουλτς για την χώρα μας και την βλέπεις την απέχθεια του.
Μιλάει ο Ντάισελμπλουμ, αυτός ο κακόψυχος αναρριχητής της μετριότητας και βλέπεις το μίσος του.
Δεν κρύβεται ο φθόνος στα μάτια του Σόιμπλε.
Οι Έλληνες πήραν την απόφαση να πούνε ΟΧΙ και οι Γερμανοί ετοιμάζονται να συναντήσουν την παλιά τους ιστορία.
Σκληροί κι αδίστακτοι όπως πριν, όχι και τόσα πολλά χρόνια, κοντινά της μνήμης μας, τότε που μας στήναν στους τοίχους.

Το ίδιο κάνουν και τώρα, απλά στο τέλος του τοίχου έχουν βάλει και ένα ΑΤΜ να μας δίνει 60 ευρώ πριν τον τελευταίο πυροβολισμό.

Αυτός είναι ο πολιτισμός που προσέθεσαν στα παλιά τους χουγια.
Λίγο πριν μας εκτελέσουν μας δίνουν κι ένα πουρμπουάρ.
Ευχαριστούμε πολύ! Σας είμαστε υπόχρεοι!
Έτσι είναι. Πρέπει να κρατήσουνε όρθιο το νόμισμα, όχι τον άνθρωπο.
Το νόμισμα σε μια απλοϊκή μετάφραση σημαίνει ότι νομίζει.
Νομίζει ας πούμε το ευρώ σήμερα ότι μπορεί να αγοράσει μία μπύρα. Αύριο το ίδιο ευρώ νομίζει δεν μπορεί να αγοράσει την μπύρα.
Κοιτάει το ευρώ ένα σπίτι πριν δέκα χρόνια, λέει θέλω άλλα 100.000 ευρώ για να το πάρω. Κοιτάει σήμερα το ίδιο σπίτι λέει το παίρνω και με 20.000 . Άλλο νομίζει σήμερα άλλο νομίζει αύριο. Αυτό είναι το νόμισμα. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό νομίζει κάτι διαφορετικό.
Κι εσύ παίζεις στο χρηματιστήριο τι νομίζεις ότι θα νομίσει το νόμισμα.
Έπρεπε όμως ήδη να έχουν βρει λύση, όχι μόνο στο ελληνικό πρόβλημα. Η Ελλάδα θα ανοίξει την πόρτα της καταστροφής τους.
Έπρεπε ήδη να έχουν σχεδιάσει ένα δεύτερο ευρώ που θα μπορούσε να υποτιμηθεί έναντι του ισχυρού ευρώ, σε περίπτωση που μία χώρα πετιέται έξω από τους προϋπολογισμούς της.
Ένα νοσοκομειακό ευρώ. Ώστε να μπορούν να μπουν οι λαοί σ΄αυτό ως θεραπεία, για ένα χρονικό διάστημα, μέχρι να αποκτήσουν ξανά μια υγιή δημοσιονομική κατάσταση που να τους επιτρέπει την επανένταξη τους στην σκληρή ζώνη του ευρώ.
Έπρεπε να υπάρχει ένα σκληρό και ένα μαλακό ευρώ.
Έπρεπε να υπάρχει ένας τρόπος θεραπείας όταν το νόμισμα αρρωστήσει σε μία από τις χώρες.
Είναι λογιστές χωρίς φαντασία και όραμα.
Επειδή δεν βρήκαν λοιπόν τις λύσεις, γι΄αυτό βγάζουν αυτές τις σκληρές ανακοινώσεις,.
Δικαιολογούν στην σκληρότητα τους την πασιφανή ανικανότητα τους.
Όταν φωνάζει κάποιος ότι το ράφι είναι πολύ ψηλά μπορεί να το κάνει γιατί ντρέπεται να ομολογήσει ότι είναι κοντός.
Ας το ομολογήσουν.
Είναι κοντοί.
Η Ευρώπη η ίδια είναι κοντή. Δεν φτάνει.
Αλλά είναι μαρτύριο σε έναν σύγχρονο κόσμο να πεινάς επειδή δεν μπορεί ο κοντός να φτάσει το ράφι επάνω.
 http://www.altsantiri.gr/gnwmes/to-deftero-ochi-tou-laki-lazopoulou/