ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ Ή ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ;

Στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης, τείνει να επικρατήσει παντού ο φιλελευθερισμός και μάλιστα στην πιο ακραία νεοφιλελεύθερη μορφή του. Αυτή του...
απρόσωπου καζινοκαπιταλισμού. Ο σοσιαλισμός δοκίμασε και απέτυχε, γιατί ο κρατικός τομέας δεν μπόρεσε να παραγάγει πλούτο. Αντιθέτως, έκανε κοινωνική πολιτική με δανεικά, τα οποία μάλιστα ο ίδιος ο σοσιαλισμός βοήθησε στο να τα δημιουργεί αυτά τα δανεικά από το πουθενά ο ιδιωτικός τομέας.

Εννοείται ότι πλούτος παράγεται μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτό το απέδειξε
η ίδια η ιστορία. Όμως σήμερα το νεοφιλελεύθερο μοντέλο έχει οδηγήσει σε μια μορφή μεταδημοκρατίας (έτσι την αποκαλούν) όπου η οικονομία (φυσικά η ιδιωτική) επιβλήθηκε πλήρως της πολιτικής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η διεθνής ολιγαρχία να επιβληθεί πλήρως επί των λαών. Έτσι αρχίζει να εμφανίζεται παντού μια μορφή νεοσκλαβιάς.

Εκείνο που χρειάζεται είναι η προσφυγή στο μέτρο. Εξάλλου εμείς οι Έλληνες ήμασταν εκείνοι που πρώτοι διακηρύξαμε ότι «μέτρον άριστον».

Ναι λοιπόν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, αλλά όχι στην ασύδοτη ιδιωτική πρωτοβουλία. Στην ιδιωτική πρωτοβουλία μέσα όμως σε κανόνες οικονομικού παιχνιδιού και ελέγχου αυτών των κανόνων, που θα καθορίζει αποκλειστικά η δημοκρατία. Και όταν λέμε δημοκρατία, εννοούμε την πραγματική δημοκρατία και όχι το σημερινό αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα, το οποίο ελέγχεται απόλυτα από τον ιδιωτικό τομέα και ειδικότερα από την οικονομική ολιγαρχία.

Πρέπει λοιπόν να μεταβούμε σε ένα σύστημα οικονομικής ελευθερίας, σε όλο όμως το εύρος της κοινωνίας και όχι μόνο μιας ολιγαρχίας,. Οικονομικής ελευθερίας αλλά όχι οικονομικής ασυδοσίας, με κανόνες και ελέγχους εφαρμογής τους, που θα καθορίζει αποκλειστικά η δημοκρατία και όχι οι κανόνες της αγοράς. Δηλαδή θα έχουμε μια υπεροχή της πολιτικής επί της οικονομίας, με τη μορφή αυτή τη φορά της δημοκρατίας και όχι του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Το πως θα είναι αυτή η δημοκρατία, αυτό είναι το βασικό θέμα που πρέπει να συζητήσουμε.

Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε κοινωνική ειρήνη και κοινωνική ευημερία. Διαφορετικά «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» στη ζούγκλα της αγοράς, όπου υπερισχύουν τα μεγάλα «ψάρια».

Μπορεί η συνταγή να μοιάζει απλή (ελεύθερη οικονομία με τους κανόνες που θα καθορίζει η δημοκρατία), όμως είναι η μόνη εναλλακτική λύση που έχει η ανθρωπότητα στα χέρια της.
http://hassapis-peter.blogspot.gr/2015/08/blog-post_67.html