Τα 10 πιο αγαπημένα σχολικά αντικείμενα των 90s

 
Αυτά είναι τα 10 πιο αγαπημένα σχολικά αντικείμενα των 90s...

10. Χάρακας με κρυμμένη προπαίδεια. Ήταν ορατή από συγκεκριμένη γωνία, πλαστικός από ένα...
υλικό που φυσικά δεν ξέρω πώς το λένε [σίγουρα έχει κάποιο όνομα]. Σου χάριζε την ψευδαίσθηση ότι κλέβεις, πράγμα το οποίο ήταν εντελώς μαλακία γιατί την προπαίδεια την μάθαμε όλοι. Υπήρχαν και μολύβια με γραμμένη επάνω την προπαίδεια αλλά πολύ μου την έσπαγαν γιατί το 3 και το 4 δεν τα ήξερα και πάντα τα έξυνα την πρώτη μέρα.

9. Κόλλα uhu και ψαλίδι σε σχήμα λαγουδάκι. UHU stick γερά κολλάει, UHU stick γιατί σου πάει. Και γαμώ τις γεύσεις! Την άπλωνα στο χέρι, περίμενα να ξεραθεί, την ξεκολλούσα και την έτρωγα . Το ψαλίδι λαγουδάκι ή ήταν πολύ άβολο από ανατομικής κατασκευής ή μικρή είχα δυσανάλογα ογκώδη δάχτυλα και δεν χωρούσαν στις τρύπες.

8. Χειροτεχνία. Σε ένα κουτί χάρτινο, πολλές χαρτονένιες καρτέλες. Οι μαρκαδόροι δεν έπιαναν καλά και το να ζωγραφίσεις με ξυλομπογιά ήταν ταλαιπωρία γιατί στην ουσία έσκαβες το χαρτόνι από την υπερπροσπάθεια. Η καρτέλα με τα παιδάκια με παραδοσιακές στολές που τα έδενες με κλωστή και τα κρεμούσες σαν να χορεύουν πολύ μου άρεσε. Τα περνούσα και ξαναπερνούσα χρώμα γιατί ξεθώριαζαν. Κάποια παραήταν δύσκολα. Δεν κρατιόμουν να περιμένω να κάνω χειροτεχνία στο σχολείο, ήθελα να τα κάνω όλα στο σπίτι μέσα σε μία ημέρα με αποτέλεσμα στο σχολείο να βαριέμαι και να τρώω την uhu.

7. Ετικέτες. Μπλε με δωρική αυστηρότητα. Μόνο που δεν έκλαιγα για να μου πάρει η μάνα μου χρωματιστές αλλά τζίφος. Μία φορά μου πήρε Φιντο Ντιντο όμως.

6. Σπαστό ποτήρι. Ακριβώς να το περιγράψω χωρίς να χρησιμοποιήσω τις λέξεις “ένα απαυτό”, “που έμπαινε μέσα σε ένα άλλο”, “σκατουλάκι”, “έκανε χρρρκλατς όταν το άνοιγες” δεν μπορώ, αλλά νομίζω όποιος το είχε, κατάλαβε τι λέω. Είναι ένα από τα πράγματα που έχουν πάντα όνομα περιφραστικό. Όπως αυτές τις μαλακίες στο ταβάνι που πετάνε νερό όταν πιάνει φωτιά , που πρόσφατα έμαθα ότι λέγονται σπρίνκλερ.

5. Μολύβι με αποσπώμενες μύτες. Tech αξεσουάρ που σου στερούσε την ικανοποίηση να ζητήσεις άδεια από το δάσκαλο για σηκωθείς στην τάξη να πας στη γωνία να ξύσεις το μολύβι. Ήταν πάντα ξυσμένο. Όταν η μύτη τελείωνε έπαιρνες την άκρη και την έβαζες στο πάνω μέρος του πλαστικού σωλήνα και κατέβαινε η επόμενη. Επειδή δεν κρατιόσουν, σε δύο ημέρες είχες καταστρέψει όλες τις μύτες, άδειαζες το πλαστικό και το έκανες φυσοκάλαμο για να πετάς χάρτινες μπαλίτσες στον μπροστινό. Αν έχανες μια μύτη, έβαζες χαρτάκι.

4. Nτύμα.Το απόλυτο αξεσουάρ σχολείου [ήθελα να το έβαζα πρώτο πρώτο στη λίστα]. Χρειαζόσουν ένα ολόκληρο απόγευμα να ντύσεις συνολικά 5 βιβλία [χωρίς το Ανθολόγιο] και περίπου 4 χιλιόμετρα κολλώδες ντύμα σε ρολό. Τρελή πλαστικίλα, σε βαθμό μαστούρας. Πολύ σπαστικό αν σου έμενε αέρας στο κενό και τσίμπαγες τις φουσκαλίτσες [με τη σχηματιζόμενη μπάλα με τα απομεινάρια έπαιζα ποδόσφαιρο στο σπίτι και γκολ έμπαινε αν η μπάλα κατάφερνε να κολλήσει στον τοίχο και να μείνει εκεί].Στην 4η δημοτικού θυμάμαι ένας συμμαθητής μου έσκασε μύτη με ντύμα-κάλλυμα δηλαδή ουσιαστικά ένα διαφανές πλαστικό κάλλυμα όπως αυτά των κυριλάτων τετραδίων. Είχα σκάσει απ’ τη ζήλια μου.

3. Κασετίνα με κουμπιά. Δεν τη θυμόμουν, άλλος μου τη θύμισε. Πλαστική απόλυτα δυσλειτουργική hitech-εξτραβαγκάντζα με κουμπιά transformers. Πατούσες ένα κουμπί πετιόταν η ξύστρα, πατούσες άλλο, άνοιγε ειδική υποδοχή με τα μολύβια, πατούσες το κουμπί πετιόταν μια χοντρή. Είχα μία με απομίμηση της Hello Kitty.

2. Kασετίνα τούβλο.Ορθογώνια με δύο τσέπες που έκλειναν με φερμουάρ. Μέσα είχε τα πάντα [full extra με στάνταρ εξοπλισμό] όλα τοποθετημένα σε ειδική θέση με λαστιχάκι: μολύβι, γόμα, ξύστρα, ξυλομπογιές, μαρκαδόρους, διαβήτη, χάρακες και μερικά άλλα που δεν ήξερα σε τι μπορεί να χρησιμεύσουν. Τα κουβάλαγα όλα στο σχολείο. Από το Φλεβάρη και μετά έπιανε εξωτερικά κάτι μαυράκια βρώμας. Τα έσβηνα με τη γόμα.

1. Tετράδια Διεθνές με γραμμές. Τα πιο ωραία ήταν αυτά που είχαν γραμμές από τη μέση της σελίδας και κάτω και μέχρι τη μέση ένα κενό να ζωγραφίσεις το θέμα του Σκέφτομαι και γράφω. Aλλά ρε γαμώτο τα φύλλα ήταν τόσο λεπτά που το μελάνι από το μαρκαδόσο έφτανε 5 σελίδες πιο κάτω και μου την έσπαγε.

Χρήζουν τιμητικής αναφοράς: οι νερομπογιές, οι μαρκαδόροι carioca, οι ξυλομπογιές faber castell, οι τετράγωνες σάκες, τα παγουρίνο, τα κανσόν, τα γλασέ, οι πλαστελίνες που κατέληγαν γκρι, οι λέξεις για την καρτέλα, τσίχλες με χαρτάκι τράιμπαλ τατού και οι κοκακολίτσες (άσχετο αλλά τα πουλούσαν στο κυλικείο).

Πηγή: luben.tv