Το νέο και πιο εξοντωτικό πακέτο μέτρων έρχεται ως συνέχεια της διαδικασίας πλήρους εξάρτησης της οικονομίας της χώρας από μια κυβερνητική κοινοβουλευτική χούντα που έκανε το καλύτερο δυνατό ώστε να εφαρμοστεί το...
θεσμικό πλαίσιο που προβλέπουν τα μνημόνια. Όπως έχουμε αναλύσει στο παρελθόν οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν έβγαινε που δεν θα αμφισβητούσε τους μηχανισμούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (ΕΕ, ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΝΑΤΟ κλπ…), ήταν υποχρεωμένη να εφαρμόσει τις εντολές της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε).
Όλη η ιστορία της παγκοσμιοποιητικής «αριστεράς» – πριν γίνει κυβέρνηση – είναι γραμμένη με συστηματικό αποπροσανατολισμό για τον ρόλο της ΕΕ και της παγκοσμιοποίησης γενικότερα. Όταν τα αφεντικά στην Υ/Ε και τα εκτελεστικα της οργανα στην ΕΕ αποφάσισαν ότι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να εφαρμόσει τα χειρότερα αντί λαϊκά μέτρα, η ιστορία της «Αριστεράς» αυτής εμπλουτίστηκε και με σαφείς πολιτικές εγκληματικές απάτες.
Τον Ιούλιο του 15 οι «αριστεροί» εντολοδόχοι της Υ/Ε διέπραξαν τη μεγαλύτερη πολιτική απάτη που έχει γνωρίσει ο Ελληνικός λαός από τη μεταπολίτευση και μετά, αν όχι σε ολόκληρη την μετεμφυλιακή εποχή:
Αρχικά με το να προσπαθήσουν να κοροϊδέψουν τον λαό με το άθλιο ψευδοδίλλημα του δημοψηφίσματός τους: «Μνημόνιο Γιούνκερ ή Μνημόνιο Σύριζα». Στη συνέχεια, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο τους ανέδειξε το σύστημα στην εξουσία επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά, με την άρον άρον έγκριση όλων των άλλων κομμάτων – πλην ΚΚΕ και ΧΑ – για την υπογραφή του 3ου μνημονίου, μόνο μερικές μέρες μετά και ενώ καθολικά τα λαϊκά στρώματα είχαν ψηφίσει το ακριβώς αντίθετο με μια συντριπτική πλειοψηφία 62%, ενώ τα Ελληνικά και ξένα ΜΜΕ και οι ίδιοι οι εκπρόσωποι της Υ/Ε είχαν εξαπολύσει μια λυσσασμένη εκστρατεία τρομοκράτησης του λαού να ψηφίσει «ΝΑΙ» με τη βοήθεια μάλιστα του κλεισίματος των Τραπεζών.
Έτσι ξαφνικά ένα ολόκληρος λαός είδε να αγνοείται η σχεδόν καθολική ψήφος του και να υπογράφεται από μια δωσίλογη κυβέρνηση η πλήρης εξάρτησή του από την Υ/Ε σε όλα τα επίπεδα και ακόμη χειρότερα να υποθηκεύονται οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας ως «ιδιοκτησία» της ΕΕ. Αυτά σε συνδυασμό με την πλήρη καταστροφή του αγροτικού τομέα που επιχειρείται τώρα, αφαιρούν από τον Ελληνικό λαό κάθε δικαίωμα και δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης στο μέλλον – που άλλωστε είναι αδύνατη στα πλαίσια της ΕΕ και των μηχανισμών της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι ξαφνικά ένα ολόκληρος λαός είδε να αγνοείται η σχεδόν καθολική ψήφος του και να υπογράφεται από μια δωσίλογη κυβέρνηση η πλήρης εξάρτησή του από την Υ/Ε σε όλα τα επίπεδα και ακόμη χειρότερα να υποθηκεύονται οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι της χώρας ως «ιδιοκτησία» της ΕΕ. Αυτά σε συνδυασμό με την πλήρη καταστροφή του αγροτικού τομέα που επιχειρείται τώρα, αφαιρούν από τον Ελληνικό λαό κάθε δικαίωμα και δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης στο μέλλον – που άλλωστε είναι αδύνατη στα πλαίσια της ΕΕ και των μηχανισμών της παγκοσμιοποίησης.
Έτσι μια ολόκληρη χώρα αντί να βασίζεται στην τοπική της παραγωγή και την οικονομική της αυτοδυναμία, θα είναι υποχρεωμένη να περιμένει από τις «δόσεις» των ιδιοκτητών της να πληρώνει τις πενιχρές συντάξεις και μισθούς πείνας, ενώ η βαριά φορολογία και η ιδιωτικοποίηση της παιδείας και της υγείας θα εγκλωβίζουν όλο και μεγαλύτερα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων σε επίπεδα εξαθλίωσης και ημι-εξαθλίωσης.
Συνέπεια της εξάρτησης της χώρας και της πλήρους απώλειας της οικονομικής και κατ’ επέκταση εθνικής της κυριαρχίας είναι το πρόσφατο πακέτο μέτρων που προβλέπονταν να εφαρμοστεί από τους υπογράφοντες του 3ου μνημονίου. Το καθεστώς οικονομικής κατοχής της χώρας πλαισιώνεται επίσης από το νέο θεσμικό πλαίσιο που επιβάλλει το ξήλωμα του ασφαλιστικού, καθώς και η βαριά φορολόγηση των αγροτών και η γενικότερη αποδιάρθρωση του πρωτογενούς τομέα.
Οι νέες προσπάθειες κινητοποιήσεων κατά των μέτρων είναι και επιτακτικές και αναγκαίες. Όμως δεν υπάρχουν πια περιθώρια αποσπασματικών κινήσεων, ψευτο-απεργιών και διαδηλώσεων τύπου «πασαρέλας». Εάν χαθεί και αύτη η μάχη, όπως όλες οι προηγούμενες, θα ανοίξει ο δρόμος διάπλατα για την πλήρη ισοπέδωση της χώρας και την φτωχοποίηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πληθυσμού — και μάλιστα από δήθεν «Αριστερή» Κυβέρνηση, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την πλήρη προτεκταριοποίηση μας στα χέρια των «κανονικών» εκπροσώπων των ελίτ (Μητσοτάκηδες και σία).
Η μόνη λύση είναι οι συντονισμένες δυναμικές και μαζικές κινητοποιήσεις αγροτών, εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρο-επαγγελματιών και ανέργων. Οι αγρότες θα πρέπει να μπλοκάρουν τα σύνορα και τις βασικές οδικές αρτηρίες, αλλά όχι μόνο. Θα πρέπει να κατέβουν συγκροτημένα με τα τρακτέρ στην Αθήνα, με την υποστήριξη όλων των υπόλοιπων κοινωνικών ομάδων.
Όπως έκαναν οι Γάλλοι αγρότες και κτηνοτρόφοι που μπλόκαραν μεγάλες ποσότητες εισαγόμενων και δεν δίστασαν να επιτεθούν σε φορτηγά, και στη συνέχεια να ακινητοποιήσουν την Γαλλική πρωτεύουσα, προκαλώντας την αναδίπλωση της Γαλλικής κυβέρνησης και τις διαμαρτυρίες της Γερμανίας για την «απαράδεκτη» στήριξη ορισμένων εγχώριων προϊόντων από την Γαλλική κυβέρνηση. Βασικό θα ήταν οι «κοινωνικοί λειτουργοί» στο νομικό σώμα και στις εφορίες να ξεκινήσουν απεργία διαρκείας – αντί για τις …2ωρες στάσεις αποχής που κάνουν μέχρι σήμερα!
Αυτό θα ήταν και το καθοριστικό χτύπημα για να πέσει η «αριστερή» δωσίλογη κυβέρνηση των παγκοσμιοποιητών, ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς ένα ευρύ μέτωπο με συγκεκριμένο πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας, πέρα από κόμματα και κομματίδια που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα πια θετικό για την ανατροπή της οικονομικής κατοχής της χώρας.
Το νέο κίνημα που θα ξεπηδήσει από τις νέες κινητοποιήσεις πρέπει να εργασθεί για την μαζικότητά του και να μην επιτρέψει την γνωστή διαδικασία της «σαλαμοποίησής» του που καλλιεργείται από την εκάστοτε κοινοβουλευτική χούντα και τα ΜΜΕ της, χρησιμοποιώντας τη μία κοινωνική ομάδα κατά της άλλης. Προϋπόθεση επίσης είναι ο παραμερισμός των ηγετικών καρεκλοκενταύρων σε διάφορα συνδικάτα που με την σημαία της ΕΕ πάντα στο πλευρό τους συνεχίζουν να αποπροσανατολίζουν για τις αιτίες της Ελληνικής καταστροφής. Από κάτι τέτοιους υποφέρει εδώ και δεκαετίες ο αγροτικός κόσμος της χώρας και είναι ώρα να τους στείλει από εκεί που ήρθαν αντί να συνεχίζει να τους ταΐζει ενώ αυτός χάνει ακόμη και το δικαίωμα στην επιβίωσή του.
Ίσως είναι και η τελευταία ευκαιρία για όλα τα θύματα της παγκοσμιοποίησης στην Ελλάδα να αποτρέψουν την εφαρμογή ενός θεσμικού πλαισίου που θα εγγυάται για πολλά χρόνια την μονιμότητα στην εξαθλίωσή τους και την πλήρη αβεβαιότητα στην επιβίωσή τους.
ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΑΖΙΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.