Έρχεται η ανάπτυξη!

 
Γράφει ο Τσανούσης Στάμος
Σιγά σιγά έρχεται ξανά στο προσκήνιο το δίλλημα ευρώ ή δραχμή, παρά τους ζουρνάδες και τις ατελείωτες διαπραγματεύσεις ενός...

ανίκανου και ανίδεου πολιτικού, που με μόνη γνώση το κατηχητικό της πάλαι ποτέ ΚΝΕ ζει μια παρατεταμένη Ονείρωξη με θέμα τη διαπραγμάτευση.

Εδώ και πολλούς μήνες ψήνεται ένα αμιγώς κομμουνιστικό μνημόνιο, το οποίο δαιμονοποιεί τα έσοδα και που καμία σχέση δεν έχει με την ανάπτυξη. Πλέον και από τις δυο πλευρές (δανειστές και κυβέρνηση) ο εξορθολογισμός του κράτους έχει παραμεριστεί εντελώς -μιας και ποτέ κανείς δεν τον ήθελε- και απροκάλυπτα όλοι μιλούν μόνο για νέους φόρους. Η διαφορά ανάμεσα στα δυο μέρη δεν είναι το μείγμα πολιτικής που θα οδηγήσει τη χώρα στην ανάπτυξη, αλλά η εκτίμηση για την απόδοση των φοροεισπρακτικών μέτρων. Οι τράπεζες, ο κύριος πυλώνας καταστροφής της ελληνικής οικονομίας, έχουν φύγει από το κάδρο και συζητάμε πια μόνο το ποσοστό μείωσης του αφορολόγητου.

Για να μην αδικώ βέβαια τον πρωθυπουργό μας, ότι και αν έκανε, το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο. Ακόμα και ένα θείο χέρι να τον ξύπναγε και να διέκοπτε την Ονείρωξη της διαπραγμάτευσης, δεν θα είχε καμία απολύτως διαφορά. Οι δανειστές, έχοντας καταλάβει την ανικανότητα μας, σπάνε πια πλάκα μαζί μας και λειτουργούν παρελκυστικά μέχρι να θωρακίσουν τα συμφέροντα τους από μια ενδεχόμενη ρήξη. Για την ακρίβεια, έχουν σφραγίσει την ελληνική οικονομία, ώστε να μην υπάρξει καμία τοξική μετάδοση της κρίσης και με τα capital controls έθεσαν σε απόλυτο έλεγχο και τον ιδιωτικό πλούτο. Σιγά σιγά με εξωφρενικούς φόρους, με ασύλληπτη ανεργία και ύφεση, ευγενικά παίρνουν και τα χρήματα που όλοι κράτησαν εκτός τραπεζών.

Βέβαια είπαμε, μην αδικήσουμε τον πρωθυπουργό μας, αλλά ας μην γινόμαστε άδικοι και με τους εαυτούς μας. Όλα τα χρόνια της κρίσης, πεισματικά, ερωτικά σχεδόν, ψηφίζουμε κόμματα που δηλώνουν πως μοναδική σωτηρία της χώρας είναι τα μνημόνια και το Ευρώ. Για ανεξήγητους λόγους, έχουμε πεισθεί ότι η Ελλάδα έχει μέλλον μόνο εντός Ευρώ. Πως χαλάλι που καταστράφηκε η οικονομία, η μεσαία τάξη, οι υποδομές της χώρας, το κράτος πρόνοιας, αρκεί που έχουμε ευρώ. Ή μάλλον, καλύτερα να ονειρευόμαστε πως έχουμε ευρώ. Θεωρούμε ότι οποίος μιλάει για εθνικό νόμισμα είναι φαιδρός, ψυχολογικά ασταθής, ακροδεξιός ή ακροαριστερός. Επειδή πολιτικά απολιθώματα και δεινόσαυροι του στυλ Χρυσή Αυγή ή Ανταρσύα και χαρακτήρες σαν το στρουμφάκι Μελένιος, βλ. Βαρουφάκης, έχουν υιοθετήσει την ρητορική της δραχμής, πιστεύουμε ότι ως θεώρημα η επιλογή του εθνικού νομίσματος είναι του επιπέδου των παραπάνω.

Η αλήθεια όμως δεν είναι αυτή. Η αλήθεια είναι πως η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα είναι ο,τι πιο προοδευτικό, ο,τι πιο φιλελεύθερο και ο,τι πιο οικονομικά δημιουργικό υπάρχει αυτή τη στιγμή. Ακολουθώντας πίστα την επιστήμη της οικονομίας, της μακροοικονομίας, της αγοράς χρήματος, η λύση της παραμονής στο ευρώ είναι αδιέξοδη και καταστροφική. Η επιστήμη της οικονομίας βασίζεται σε μαθηματικούς τύπους. Μαθηματικούς τύπους που είναι καθολικά αποδεκτοί και που όλα τα προηγμένα κράτη βασίζουν σε αυτούς τη λειτουργία τους. Και η αλήθεια είναι ότι σε όποιον οικονομολόγο και αν απευθυνθείτε θα σας πει ότι τα μνημόνια τα προηγούμενα, τα τρέχοντα και τα επόμενα ΔΕΝ βγαίνουν. Δεν επαληθεύονται δηλαδή οι μαθηματικοί τύποι, στους οποίους βασίζεται η οικονομική επιστήμη. Το πιο απλό παράδειγμα βέβαια, που ακόμα και οικονομικά αναλφάβητοι μπορούν να αντιληφθούν, είναι πως «θα γίνουν νέες επενδύσεις σε μια χώρα που έχει τετραπλάσιους φορολογικούς συντελεστές από όλες τις γειτονικές της χώρες». Αυτές οι πρακτικές των μνημονίων, το μόνο λογικό -όχι ορθό- που έχουν, είναι πως μέσω της φτωχοποίησης οι θεσμικές και διαρθρωτικές αλλαγές θα γίνουν δεκτές χωρίς αντίσταση. Κάτι δηλαδή σαν να αφήνεις τον σκύλο σου νηστικό, για να γίνει υπάκουος. Επειδή λοιπόν οι υποθέσεις για τα οικονομικά μεγέθη, στις οποίες βασίζονται τα μνημόνια, δεν έχουν καμία σχέση με την οικονομική επιστήμη και την πραγματικότητα, οποιαδήποτε συμφωνία αναβάλλεται και καθίσταται μοχλός πίεσης, προκειμένου ο εν υπνώσει κύριος Τσίπρας να συμφωνήσει και να δηλώσει και αυτός με τη σειρά του «ναι σε όλα», όπως όλοι οι προηγούμενοι.

Τελευταίο σκετσάκι σε αυτό το σήριαλ που ζούμε τα τελευταία επτά χρόνια είναι η απαίτηση του Δ.Ν.Τ να θεσμοθετηθούν προληπτικά μέτρα. Η γιατρός κυρία Γεροβασίλη -που ανάθεμα αν έχει καμία σχέση με την πολιτική- μας γνωστοποιεί την ισχυρή αντίθεση της Κυβέρνησης και κυρίως μας ενημερώνει πως κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα της Ελλάδας. Αντίδραση ιπποπόταμου, που ξεφυσά δηλαδή, καθώς τα περισσότερα μέτρα των μνημονίων έχουν κριθεί αντισυνταγματικά από τα δικαστήρια και μην ξεχνάμε πως η αντίθετη νομοθέτηση σε ένα δημοψήφισμα είναι από μόνη της συνταγματικό πραξικόπημα.

Πριν λίγα χρόνια, ένας απίθανος τραπεζίτης μας ενημέρωνε ότι αν αλλάζαμε νόμισμα δεν θα είχαμε φάρμακα, δεν θα είχαμε λεφτά για καύσιμα και η μεσαία τάξη θα διαλύονταν. Ο,τι δηλαδή συνέβη εντός του ευρώ. Ένας άλλος απίθανος πολιτικός -που σύντομα θα γίνει μάλιστα και πρωθυπουργός- πριν το δημοψήφισμα έβγαινε στη τηλεόραση με χαρτονόμισμα της Ζιμπάμπουε, για να μας απειλήσει ότι αν φεύγαμε από το ευρώ θα καταλήγαμε με ένα πληθωριστικό νόμισμα. Και τώρα με νόμισμα το ιερό δισκοπότηρο έχουμε πληθωριστικούς τραπεζικούς λογαριασμούς, από τους οποίους η τριάδα Δανειστές - Κυβέρνηση - Τράπεζες με μεθόδους μαφίας επιτρέπουν να πάρεις τόσα ώστε να μην αντιδράς. Και μην παραβλέπει κανείς ότι μόνο εξαιτίας της συνεχιζόμενης αποχής των δικηγόρων, δεν έχουν αρχίσει οι αιτήσεις για πλειστηριασμούς κατοικιών.

Όλα αυτά συμβαίνουν απλά γιατί όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις δεν έκαναν τίποτε για να εξορθολογήσουν το κράτος και τις δημόσιες δαπάνες. Δεν έκαναν τίποτε για να δημιουργήσουν νέο χρήμα, παρά μόνο έφεραν φόρους οι οποίοι απλά δεν πληρώνονται. Απλό παράδειγμα η έκταση του Ελληνικού, που θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη τουριστική επένδυση παγκοσμίως. Αντί αυτού η κυρά-Τασία και οι λοιποί Φαραώ έχουν βάλει πρόσφυγες να λιάζονται. Λογικό όταν όλα τα χρήματα που ήρθαν στην Ελλάδα με τις δανειακές συμβάσεις πήγαιναν στις τράπεζες και ποτέ στην πραγματική οικονομία.

Η επιστροφή στη δραχμή λοιπόν δεν πρέπει να εκχωρείται σε κόμματα που την χρησιμοποιούν ως κορώνα εθνικισμού. Ούτε σε αστείους τύπους με ταγάρια που "ανταρτεύουν". Η επιστροφή στη δραχμή είναι η μοναδική λύση που μπορεί να βασιστεί στην οικονομική επιστήμη. Είναι η μοναδική λύση που θα επιτρέψει να μην έχουμε και μνημόνιο νούμερο 5,6,7,8.

Λίγο πολύ όμως όλα τα κόμματα που ασκούν ή που θα μπορούσαν να ασκήσουν εξουσία, ως κυβερνήσεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία, ή ως υποστηρικτές όπως το κόμμα του ΟΥΚα κυρίου Καμμένου, δηλώνουν πλήρη υποταγή στα μνημόνια. Η μόνη λύση είναι η δημιουργία ενός πολιτικού φορέα που να βασίζεται σε επιστήμονες ανά τομέα πολιτικής. Διότι είναι αδύνατον ένας γιατρός που κατάφερε να εκλεχθεί βουλευτής να έχει άποψη για τα οικονομικά του κράτους. Έχουμε φτάσει σε σημείο να ζητάμε από τους υποψήφιους δημόσιους υπαλλήλους να έχουν τελειώσει τη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης για να βάζουν σφραγίδες και θεωρούμε ότι γιατροί, δικηγόροι, αγροτοσυνδικαλιστές και λοιπές ειδικότητες μπορούν να ασκήσουν δημόσια διοίκηση και να νομοθετούν. Ταυτοχρόνως, θεωρούμε λογικό ο πρωθυπουργός της χώρας να συνδιαλέγεται με ξένους αντιπροσώπους μιλώντας αγγλικά επιπέδου Τρούμπας. Θεωρούμε φυσικό ο υπουργός οικονομικών της Ελλάδας να αδυνατεί να ολοκληρώσει μια πρόταση στα ελληνικά. Βέβαια αυτό δεν αναφέρθηκε σε κανένα μνημόνιο. Και ο λόγος είναι απλός. Κανένα μνημόνιο, κανένα από τα μέρη που συμμετείχαν στην διαμόρφωση των μνημονίων δεν είχαν ως σκοπό την βελτίωση του κράτους. Δεν είχαν ως προαπαιτούμενο την ύπαρξη οργανωμένου ελληνικού κράτους.

Μια μικρή κραυγή ακούγεται για χρέος επαχθές και τα λοιπά. Αλλά αυτή η κραυγή είναι άναρθρη και όχι βασισμένη σε οικονομικούς όρους. Γιατί θα μπορούσε κανείς να προσφύγει στο ευρωπαϊκό σύστημα παρακολούθησης και εκτέλεσης τραπεζικών συναλλαγών και εκεί θα έβλεπε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που το Mega και οι υπόλοιποι εργολάβοι παραπληροφόρησης διατυμπανίζουν.

Άρα λοιπόν το μόνο που χρειάζεται είναι αλλαγή διακυβέρνησης, που να βασίζεται σε επιστήμες και όχι σε επαγγελματίες πολιτικούς.

Πηγή