Σε κρεσέντο πανικού η κυβέρνηση

Του Γιάννη Σιδέρη
Οι δηλώσεις των κυβερνητικών στελεχών και των βουλευτών έρχονται στο στερέωμα του δημόσιου λόγου κατά ριπάς, ηχούν παράδοξες, ενίοτε γραφικές, άλλοτε επικίνδυνες για τα...
δημοκρατικά θέσφατα, και άλλοτε κενόλογες.
Χαρακτηριστικά, το πρωθυπουργικό επιτελείο διοχέτευσε προς τον Tύπο την ρήση του πρωθυπουργού ότι «Η Ελλάδα έχει brand name. Δυο λέξεις που είναι ταυτισμένες με την Ελλάδα είναι η ελευθερία και η Δημοκρατία».
Μια φράση που ηχεί χωρίς νόημα, και χωρίς να σηματοδοτεί κάτι ελπιδοφόρο. Τα έχουμε ακούσει αυτά παιδιόθεν, σε δεκάρικους πανηγυρικούς εθνικών εορτών από συμβατικούς δημο-διδασκάλους και άπνευστους πατριδοαμύντορες παλαιάς κοπής. Και τα λέει αυτά για την σημερινή Ελλάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος πραγμάτωσε όσα δεν τόλμησαν οι προηγούμενοι, καταγγελλόμενοι και ως γερμανοτσολιάδες. Παρέδωσε σε τρίτους το δικαίωμα εκποίησης της εθνικής περιουσίας για έναν αιώνα, ή όπως έγραψε στην Καθημερινή ο πρώην πρόεδρος του ΔΣΑ, Δημ. Παξινός, η χώρα μας έγινε «κρατική οντότητα με περιορισμένη ικανότητα για δικαιοπραξία»!
Η ιστορία γράφει και ο πρωθυπουργός το ξέρει
Προσπαθεί να ξεφύγει όχι από την ιστορία, αλλά από τα κυβερνητικά αδιέξοδα του παρόντος με άσφαιρα τροχιοδεικτικά περί αλλαγών του Συντάγματος, μήπως αλλάξει την δημόσια ατζέντα. (Αναφερόμαστε στο σύνταγμα και την επικείμενη πρόσκληση στο Μαξίμου των πολιτικών αρχηγών, που θα γίνει για το θεαθήναι. Δεν αναφερόμαστε βεβαίως στον εκλογικό νόμο. Σε αυτόν ο κ. Τσίπρας έχει την παράδοση με το μέρος του, καθώς τόσο το ΠΑΣΟΚ, ιδίως με το νόμο Κουτσόγιωργα, όσο και η ΝΔ με το νόμο Παυλόπουλου, τέντωσαν ως τα ακραία όριά της μια αντιθεσμική παράδοση που θέλει κάθε κυβερνών κόμμα να επιδίδεται σε κοπτοραπτική, με μεζούρα πάντα τα εκλογικά του συμφέροντα).
Παρεμπιπτόντως, σύμφωνα με πληροφορίες μας, η ηγεσία του κόμματος θεωρεί αρκετά ψηλό το μπόνους των 30 εδρών που εισηγείται ο κ. Κουρουμπλής. Και καθότι το μέλλον άδηλον, αφού τα προβλήματα από το Φθινόπωρο θα πολλαπλασιαστούν εκρηκτικά και θα επιφέρουν μεγαλύτερη εκλογική συρρίκνωση, ο προσανατολισμός είναι προς μικρότερο, των 30 εδρών, μπόνους.
Ο Κατρούγκαλος θυμήθηκε τον… Γκοτζαμάνη!
Ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος, μετά το γιουχάισμα που έφαγε στο Ηράκλειο της Κρήτης, στον Άγιο Νικόλαο έβγαλε από τον τάφο παλιά φαντάσματα της ιστορίας και εξομοίωσε τις συγκεντρώσεις εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ με τις συγκεντρώσεις των ακροδεξιών τη δεκαετία του 60. Όπως είπε «οι αντισυγκεντρώσεις καμιά σχέση δεν έχουν με την Αριστερά. Αυτοί που σκότωσαν τον Λαμπράκη δεν ήταν Αριστεροί»!
Ιστορία έχει διαβάσει, ουδείς αμφισβητεί την επιστημοσύνη του. Προφανώς όμως θα ενημερωνόταν επιλεκτικά τον καιρό που πρώτου μνημονίου για τις αντισυγκεντρώσεις των συριζαίων (πρόχειρα παραδείγματα οι αντισυγκετρώσεις σε Λοβέρδο, Πάγκαλο, Πεταλωτή).
Ο γνωστός πλέον βουλευτής Γιώργος Κυρίτσης, σε πρόσφατο άρθρο του, όντας (προς τιμή του σε αυτό) αναλλοίωτος από την εξουσία και το βουλευτιλίκι, έγραψε στην ιστοσελίδα της τάσης των «53» του ΣΥΡΙΖΑ, με ειρωνική διάθεση για την διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος: «τα προβλήματα της καθημερινότητας είναι τόσο μεγάλα που καμία θεσμική τομή, ιδίως στη σφαίρα της ‘‘υψηλής πολιτικής’’ δεν μπορεί να τα επηρεάσει ή έστω να τα διασκεδάσει. Πρωτοβουλίες όπως η συνταγματική αναθεώρηση είναι ‘‘άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε’’ ».
Ωστόσο συμπλήρωσε και μια ρήση που κάποιους προβλημάτισε. Αναφέρθηκε στις αριστερές κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που «συγκροτούν από τις λαϊκές τάξεις ένα ‘‘στρατό φτωχών’’ έτοιμο να υπερασπιστεί τις κατακτήσεις του».
Θα μπορούσε να ήταν μια φράση επικίνδυνη αν ήταν από κάποιο σημαίνον κυβερνητικό στέλεχος. Απλώς ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει παραμείνει στη φαντασίωση ότι ο Τσάβες πριν, ο Μαδούρο τώρα, οδηγούν νικηφόρα τις μάζες των φτωχών, στον επικό αγώνα της απελευθέρωσής τους από τα δεσμά τους. Του διέφυγε βέβαια ότι αυτοί, οι είλωτες της ιστορίας, φτωχοποιήθηκαν έτι περεταίρω από την πολιτική των ανωτέρω ηγετών, αλλά αυτά προφανώς τα γράφουν τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ!
Τέλος γνωστή είναι και η ανώφελη αναταραχή που επέφερε η εξίσου ανώφελη ρήση Φίλη για την συνταγματική οριακότητα της συγκέντρωσης των «παραιτηθείτε». Αυτά ήταν μόνο η σοδειά του τριημέρου.
Τι δηλοί όλος αυτός ο ανορθολογισμός;
Ότι η κυβέρνηση βρίσκεται στο καναβάτσο, τα μεγάλα οράματα με το οποία ήρθε στην εξουσία κονιορτοποιήθηκαν, τα μεγάλα λόγια, οι στιβαρές δηλώσεις, ηχούν ειρωνικά και τους επιστρέφονται μέσω των social media ως μπούμερανγκ, κατά την γνωστή ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου «εγίναμεν η χλεύη των ηττημένων».
Στην κυβέρνηση γνωρίζουν, από δικές τους ποιοτικές έρευνες, ότι το ευπρόσωπο δημοσκοπικό ποσοστό που διατηρούν είναι μονομερές, δεν αποπνέει ευρύτερη λαϊκή αποδοχή, αλλά την προσήλωση επαγγελματικών ομάδων στο δικό τους ατομικό συμφέρον: Να μη μεταβληθεί δηλαδή σε ασταθές, το σταθερό τοπίο που τους εξασφαλίζει η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. εργαζόμενοι το Δημόσιο και συνταξιούχοι που επείσθησαν ότι με αντίσταση τους διαφύλαξε την κύρια σύνταξη). Σε αυτούς προστίθεται και το πενιχρό ποσοστό του παλιού 4% των αριστερών, πετσοκομμένο ωστόσο, καθώς ένας αριθμός τους όδευσε προς Λαφαζάνη, και ίσως και προς τη Ζωή.
Ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν, μοιάζουν να συνειδητοποιούν αυτό που φέρεται να είπε κάποτε ο Αντρέας, σε συνομιλητή του, όταν αυτός του επισήμανε τις αστοχίες της δεύτερης τετραετίας ΠΑΣΟΚ. «Είμαστε λίγοι για το έργο που αναλάβαμε»! Βέβαια αφενός αυτός ήταν Αντρέας, ηγείτο και ελισσόταν, αφετέρου οι κρουνοί της ΕΟΚ, αλλά και των δανείων, έρρεαν άφθονοι. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ διαψεύδει εαυτόν εν μέσω παρούσας και μελλοντικής μιζέριας. Και αυτό τους αποσταθεροποιεί σε σημείο πανικού. Το μέλλον δεν είναι σίγουρο…
liberal