Η Ελλάδα είναι σε θέση να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, διώχνοντας την Τρόικα και καταργώντας τα μνημόνια

Ανάγκη ριζικών αποφάσεων και αλλαγών

Η Ελλάδα είναι σε θέση να ανακτήσει την εθνική της ανεξαρτησία, διώχνοντας την Τρόικα και καταργώντας τα...
μνημόνια, εάν υπάρξουν οι σωστές προϋποθέσεις – κυριότερη εκ των οποίων είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας, παράλληλα με την τιμωρία των υπευθύνων της χρεοκοπίας.

Άποψη

Στον επίλογο της ανάλυσης μας «Ο δεκάλογος του ελέγχου των μαζών» αναφέραμε πως, σύμφωνα με το φιλόσοφο J.Dewey, μόνο όταν όλοι οι Θεσμοί, η παραγωγή, το εμπόριο, οι τράπεζες και τα ΜΜΕ ελέγχονται δημοκρατικά, θα καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μία λειτουργική δημοκρατική κοινωνία – κάτι που θα μπορούσε τότε μόνο να επιτευχθεί, όταν όλοι οι άνθρωποι ενωθούν μεταξύ τους, χωρίς κομματικές αγκυλώσεις, αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματα τους, όπως έκαναν στο παρελθόν.
Στα πλαίσια αυτά, είναι προφανές πως ο έλεγχος των υπολοίπων Θεσμών μπορεί να επιτευχθεί μόνο από τις εκάστοτε κυβερνήσεις – οι οποίες βέβαια θα πρέπει επίσης να ελέγχονται. Ποιός όμως θα τις ελέγχει; Ασφαλώς οι κοινωνίες που εκπροσωπούν, αρκεί βέβαια να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις – να έχουν δηλαδή πρακτικά το δικαίωμα, καθώς επίσης να είναι σε θέση να το ασκούν. Πώς θα τις ελέγχουν οι κοινωνίες; Τι απαιτείται δηλαδή;
Απλούστατα, να έχουν θεσμικά τη δυνατότητα όχι μόνο να τις εκλέγουν κάθε τέσσερα χρόνια, ανεχόμενες στη συνέχεια υποχρεωτικά τη μη τήρηση των δεσμεύσεων τους – αλλά, επίσης, να τις ελέγχουν συνεχώς, να μπορούν να τις ανακαλούν ανά πάσα στιγμή όταν κρίνονται ανεπαρκείς ή/και ανίκανες, καθώς επίσης να τις τιμωρούν εφόσον δεν τηρούν τα υπεσχημένα. Πόσο μάλλον όταν διαπλέκονται, διαφθείρονται και υπηρετούν ξένα συμφέροντα, ενάντια σε αυτά του Έθνους τους – προφανώς προκαλώντας του ζημίες.
Συμπερασματικά λοιπόν, από πολιτικής πλευράς κυρίως αυτά απαιτούν οι ανθρώπινες κοινωνίες, τόσο όσον αφορά την Ελλάδα, όσο και τις υπόλοιπες χώρες – καθώς επίσης τις διακρατικές ενώσεις τους, όπως είναι η Ε.Ε., η οποία δυστυχώς διοικείται από μη εκλεγμένους, διορισμένους πολιτικούς που υπηρετούν τα συμφέροντα της Γερμανίας και των αγορών, καθώς επίσης από ένα Ευρωκοινοβούλιο που δεν έχει ουσιαστικά καμία δικαιοδοσία. Με απλά λόγια την πραγματική Δημοκρατία, η οποία έχει το ιδίωμα να απελευθερώνει τεράστιες ποσότητες ενέργειας στις ανθρώπινες κοινωνίες που είναι τότε ικανές να επιτύχουν θαύματα.
Όσον αφορά την Ευρωζώνη, όλοι γνωρίζουν πως η θνησιγενής κατασκευή της είναι τέτοια που (α) δεν παρέχει στα κράτη-μέλη της καμία προστασία σε περιόδους κρίσεων, (β) κυβερνάται από τις αγορές, (γ) αποτελείται από χώρες με πολύ διαφορετικές οικονομίες που ως εκ τούτου είναι αδύνατον να έχουν την ίδια νομισματική πολιτική, (δ) έχει γίνει σκόπιμα αντικείμενο εκμετάλλευσης εκ μέρους της Γερμανίας, ενώ (ε) δεν πρόκειται ασφαλώς να επιβιώσει εάν δεν ενωθεί τραπεζικά, δημοσιονομικά και πολιτικά – κάτι που θεωρείται σχεδόν απίθανο
Επομένως, η σωστή λύση θα ήταν η ελεγχόμενη διάλυση της νομισματικής ένωσης, με την επιστροφή όλων των χωρών από κοινού στην προ ευρώ εποχή – έτσι ώστε να είναι σε θέση το κάθε κράτος να εφαρμόζει την κατάλληλη για το ίδιο νομισματική πολιτική, πάντοτε σε συνδυασμό με τη δημοσιονομική, αφού διαφορετικά δεν αποδίδει. Τι επιθυμούν τώρα οι Έλληνες, από οικονομικής πλευράς;
Πριν από όλα την ανάκτηση της εθνικής τους κυριαρχίας, απαραίτητη προϋπόθεση για την οποία είναι η δημοσιονομική τους ανεξαρτησία, οπότε την απομάκρυνση της Τρόικας που βαφτίσθηκε σε «θεσμούς» – με την κατάργηση των μνημονίων, καθώς επίσης των αποκρατικοποιήσεων σε εξευτελιστικές τιμές, ιδίως των κοινωφελών επιχειρήσεων που είναι απαράδεκτο να ανήκουν σε ιδιώτες. Ταυτόχρονα επιθυμούν να τιμωρηθούν όλοι οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας και να ζητηθούν αποζημιώσεις για τις ζημίες άνω του 1 τρις € που τους προκάλεσε η Τρόικα από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια, παράλληλα με την καταγγελία των παράνομων δανειακών συμβάσεων.
Στη συνέχεια να είναι ισοσκελισμένοι οι προϋπολογισμοί, έτσι ώστε να μην αυξάνονται τα δημόσια χρέη – αφού στην αντίθετη περίπτωση θα εξαρτώνται από τις αγορές, οι οποίες θα τους επιβάλλουν ανάλογα μέτρα λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεις, με μοχλό πίεσης το δανεισμό και τα επιτόκια. Εν προκειμένω δεν θα είχε κανένα νόημα η απομάκρυνση της Τρόικας, αφού στη θέση της θα τοποθετούνταν οι αγορές – όπως συμβαίνει με πολλά άλλα κράτη, τα οποία διοικούνται κυριολεκτικά από το σύστημα του χρέους.
Τι είναι τώρα πρόθυμοι οι Έλληνες να θυσιάσουν για να καταφέρουν τα παραπάνω; Κατά την άποψη μας οτιδήποτε χρειαστεί, αρκεί να πιστέψουν αυτόν που θα τους βεβαιώσει ότι θα το επιδιώξει – ακόμη και το ευρώ εάν απαιτηθεί και υπάρξει ένα ρεαλιστικό σχέδιο, τη χρεοκοπία εάν οι δανειστές επιμένουν σε παράλογες απαιτήσεις  ή/και την περαιτέρω πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, για εκείνο το χρονικό διάστημα που θα ήταν απαραίτητο.
Φυσικά υπό την προϋπόθεση της σωστής λειτουργίας της Δημοκρατίας, έτσι όπως την αναλύσαμε παραπάνω – όπου θα μπορούν να ελέγχουν την κυβέρνηση, να την ανακαλούν εάν δεν τηρεί αυτά που υπόσχεται, καθώς επίσης να την τιμωρούν εάν διαπλέκεται, διαφθείρεται κοκ. Μπορούν να τα καταφέρουν; Ασφαλώς, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία – αφού η Ελλάδα είναι μία πάμπλουτη χώρα, με ένα εξαιρετικά εκπαιδευμένο εργατικό δυναμικό, οπότε είναι σε θέση να επιτύχει θαύματα.
analyst.gr