Γιατὶ τὴν Κυριακὴ πεθαίνει ἡ μεταπολίτευσις

Μεγάλωσα πιστεύοντας, ὅτι στὶς διαδηλώσεις καὶ στὰ συλλαλητήρια πηγαίνουν οἱ χυδαῖοι. Ἔγινα 53 ἐτῶν γιὰ νὰ κατεβῶ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2015 στὶς συγκεντρώσεις τοῦ «μένουμε-Ευρώπη». Πηγαινα ἀλλὰ ντρεπόμουν, πήγαινα γιατὶ φοβόμουν, πήγαινα γιὰ νὰ κρατήσω αὐτὰ ποὺ εἶχα κερδίση στὴν ζωή μου μὲ ῥίσκο, σκέψη καὶ ἐργασία. Πήγαινα ἀλλὰ ντρεπόμουν γιὰ τὴν κατάντια μου, σιχτίριζα τὸν ΣΥΡΙΖΑ ὄχι γιὰ αὐτὰ ποὺ ἔκανε, ὄσο γιὰ τὸ γεγονός, ὅτι μὲ ἀνάγκασε νὰ γίνω ὅμοιός τους. Ντρεπόμουν ἐπίσης γιὰ αὐτούς, ποὺ κατέβαιναν μαζύ μου, ὅτι δῆθεν γνώριζα στὴν μικρὴ κοινωνία ποὺ ζῶ ἦταν ἐκεῖ.

Δὲν ...
πῆγα στὸ συλλαλητήριο τῆς Θεσσαλονίκης, γιατὶ εἶχα πῆ στὸν ἑαυτό μου νὰ μὴν ξαναπεράσω αὐτὴν τὴν διαδικασία, Δὲν εἶχα καὶ δὲν ἔχω σκληρὴ ἄποψη γιὰ τὸ ὄνομα ἐξάλλου.

Ὅμως ἡ Θεσσαλονίκη μὲ ἔκανε νὰ σκεφθῶ ὅτι ἦταν κάτι μεγαλύτερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἐνόμιζα.
Τὸ κατάλαβα μὲ τὴν ψυχή μου κόντρα στὴν ἐκπαίδευσή μου καὶ τὴν ἐμπειρία μου.
Τὸ ἔβλεπα στὶς κοινότητες τῆς Ἀμερικῆς, τῆς Γερμανίας, τῆς Ἀφρικῆς ὅταν εὑρέθηκα ἐκεῖ. Δὲν τὸ καταλάβαινα, τὸ σνόμπαρα, τὸ γελοιοποιούσα… Ἐξάλλου… τί μποροῦσαν νά ξέρουν ἀμόρφωτοι χωριάτες πού ἔπιναν ῥετσίνα, ἔτρωγαν τήν μπριζόλα τους καλοψημένη καὶ ἦσαν γιοί καί κόρες κολήγων;

Θὰ πάω ὅμως στὸ συλλαλητήριο τῶν Ἀθηνῶν… τὸ χρωστῶ στὸν ἑαυτό μου, στὸν συνονόματο πάππου μου, ποὺ ξεκίνησε τὸν Ὀκτώβριο τοῦ ’12 ἀπὸ τὴν Μελούνα, πῆρε ἀριστεῖο ἀνδρείας στὰ Γιανιτσὰ καὶ τραυματίσθηκε στὶς ὑπώρειες τῶν ὑψωμάτων τοῦ Λαχανᾶ κι ἀφοῦ ἀνέῤῥωσε ἄγγιξε τὸ ὄνειρο στὶς ἀφιλόξενες πλαγιὲς τοῦ Κάλε Γκρότο.

Ἀλλὰ κι αὐτὸ δὲν εἶναι σημαντικό, θὰ πάω γιατὶ τὸ χρωστῶ στοὺς γιούς μου.

Δὲν θὰ πάω οὔτε σύνταξη νὰ πάρω, οὔτε διορισμό, οὔτε ἐργολαβία , οὔτε χάρη νὰ ζητήσω κι αὐτὸ ἀπὸ μόνο τοῦ τὴν χυδαιότητα δηλαδή, ποὺ ἐκ τῶν πραγμάτων παράγει ἡ μᾶζα (ὅποια μᾶζα), τὴν ἐξαγνίζει, τὴν ἁγιοποιεῖ.

Θὰ πάω ὅποιος κι ἂν μιλήσῃ, παπάς, δεσπότης, συνθέτης διεφθαρμένος, δήμαρχος κακόγουστος.

Θὰ πάω γιατὶ ἔτσι πρέπει, θὰ πάω γιὰ νὰ καταλάβουν ὅτι αὐτὸ ποὺ πτώχευσε τὸ 2010, δὲν ἤμουν ἐγώ, ἦταν τὸ πολιτικὸ προσωπικό, τὸ πολιτικὸ σύστημα, ἡ λογικὴ τῆς μεταπολιτεύσεως, ἡ ἀργυρώνητος ἐπιδοτουμένη, κρατικοδίαιτη πνευματικὴ ἡγεσία.

Δὲν μὲ νοιάζει ποιὸ θὰ εἶναι τὸ ἀποτέλεσμα, αὐτὸ θὰ τὸ δοῦν οἱ ἠγεσίες ποὺ θὰ βγοῦν μέσα ἀπὸ αὐτὸ τὸ καζάνι.

Ἐγὼ ὅμως πρέπει νὰ εἶμαι ἐκεῖ καὶ θὰ εἶμαι.

Αὐτὸ ποὺ θὰ ἀντικρύση τὸ φαληρισμένο πολιτικὸ σύστημα τὴν Κυριακή, ἡ πτωχευμένη γενεὰ τῆς μεταπολιτεύσεως, ἡ ἐκφυλισμένη πνευματικὴ ἐλὶτ δὲν θὰ ἔχη προηγούμενο.

Οἱ ἀγανακτισμένοι τοῦ Συντάγματος, μὲ τὴν χυδαία ῥητορική τους, θὰ φαντάζουν παιδικὸ πάρτυ.

Μαλαμούλης Δημήτριος


Σημείωσις


Τὸ ξέρατε τὸ παιχνιδάκι (κο@φαλίτσ@ς), κατέβαιναν οἱ ἀριστερὲς μάζες καὶ ζήταγαν αὔξηση 20%, σύνταξη στὰ 35, ἑβδομάδα 25 ὡρῶν.
Τὸ παζαρεύατε τὸ θέμα, αὔξησις 5%, σ;νταξις στὰ 45, ἑβδομάδα 38 ὡρῶν κι ἄντε πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὸν ἄλλο χρόνο.

Σύστημα ἐσεῖς, συστηματάρα καὶ οἱ ἀδεδές, οἱ γεσεέδες, τὰ πᾶμε κι ἐρχόμαστε….

Ὅμως αὐτοὶ οἱ ἀμυαλοι, ποὺ κατεβαίνουν μαζικὰ τὴν Κυργακή, οὔτε αὔξησις ζητοῦν, οὔτε συντάξεις, οὔτε παντεσπάνια.

Κατεβαίνουν νὰ σᾶς ποῦν (ὅλους)…. κ@ργι@ληδες ξεκουμπιστεῖτε…

Κι ἔχετε πάθη κόκο μπλόκο.



filonoi.gr