ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

Είναι γνωστό ότι τα ετήσια έσοδα του Κράτους δεν ξεπερνούν τα 51 δισεκ. τα οποία βαίνουν μειούμενα κατά 8%, όπως έδειξαν τα έσοδα του 1ου 3μηνου του 2011, πράγμα που θα...
επιβεβαιωθεί και στα τέλη Απριλίου! Συγχρόνως, οι τρέχουσες ετήσιες ανάγκες μισθοδοσίας του δημοσίου, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, ανέρχονται σε 22 δισεκ. ευρώ περίπου, ενώ οι ανάγκες αποπληρωμής των τόκων για το σύνολο του ελληνικού χρέους προσεγγίζουν ήδη τα 18 δισεκ. με αυξητική τάση! Με βάση τα δεδομένα αυτά και μόνο, ακόμα και ένας απόφοιτος γυμνασίου αντιλαμβάνεται ότι όταν δύο μόνο συντελεστές κόστους, όπως της μισθοδοσίας και των χρεωστικών τόκων, φτάσουν να αποτελούν το 80% των συνολικών καθαρών εσόδων, είτε αυτό αφορά την λειτουργία ενός Κράτους, μίας εταιρείας ή μίας οικογένειας, τότε μαθηματικά είσαι τελειωμένος. Κι αν δεν τό έχεις καταλάβει τότε δέν είσαι μόνο άσχετος και ανόητος αλλά και επικίνδυνος για τον οργανισμό που διοικείς!

Οποιαδήποτε λοιπόν λύση στο πρόβλημα της χώρας με βάση τα αποσπασματικά μέτρα και τις θεωρητικολογίες των πολιτικών και λοιπών οικονομολόγων ντόπιων και διεθνών, τις εύθραυστες ισορροπίες στο εσωτερικό της κυβέρνησης και στις σχέσεις της με τίς συντεχνίες, συνδικαλιστικές και μη, θα είναι προσωρινά «μπαλώματα» και δεν θα μας βγάλουν από την εντατική, κατά την ρήση του πρωθυπουργού, αφού δυστυχώς τα ίδια πάλι θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε σε 2-3 χρόνια από την στιγμή που θα συνεχίζουμε να “μπαίνουμε” μέσα κατά 20-25 δισεκ. τον χρόνο!

Άρα στόχος δεν πρέπει να είναι πως θα συνεχίζουμε να περικόπτουμε μισθούς, συντάξεις από τα συνήθη «υποζύγια» κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι στον δημόσιο τομέα ούτε να επιβάλουμε τον κάθε απίθανο φόρο που θα μας κατέβει στο κεφάλι κάθε φορά που θα πέφτουμε έξω στις προβλέψεις, αλλά πως θα πατάξουμε τα προβλήματα που γεννούν το χρέος, άρα και των αυξημένων εξόδων και ταυτόχρονα πως θα αναπτύξουμε τις «πηγές» εκείνες που μπορούν να δημιουργήσουν πλούτο ώστε να αυξηθεί ο τζίρος στην αγορά και κατ’ επέκταση τα φορολογητέα έσοδα.

Σε στιγμές κρίσης λοιπόν σαν αυτές που ζούμε, απαιτούνται ριζικές και αποφασιστικές ενέργειες και μέτρα, άμεσα εφαρμόσιμα, ακόμα κι αν για την υλοποίησή τους θα πρέπει να παρακαμφθεί η συνήθης διαδικασία λήψης αποφάσεων. Μέτρα ρεαλιστικά και ικανά να φέρουν ΑΜΕΣΑ αποτελέσματα, ώστε να ΜΗΝ παράγονται πλέον νέα ελλείμματα ενώ παράλληλα θα κόψουν την τάση του οποιουδήποτε Έλληνα για φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή και διαφθορά σε κάθε τομέα της δημόσιας ζωής, θα δημιουργηθεί αίσθημα ισονομίας και δικαιοσύνης, θα δώσουν το φιλί της ζωής στην οικονομία και θα αναπτερωθεί το χαμένο ηθικό ενός ολόκληρου λαού που θα συσπειρωθεί σε μία κυβέρνηση που θα έχει το guts να τα υλοποιήσει.

Χωρίς να παραβλέπουμε την αναγκαιότητα απλοποίησης και σταθερότητας του φορολογικού συστήματος, πάταξη της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της γραφειοκρατίας, μείωση του σπάταλου κράτους, της εκλογίκευσης των νοσοκομειακών και αμυντικών δαπανών, δημιουργία ελκυστικότερων αναπτυξιακών νόμων, επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη, εκσυγχρονισμός του πολεοδομικού νομοθετικού πλαισίου, κλπ. κλπ., εν τούτοις ανάλογες σκέψεις και ιδέες εκτός του ότι ακούγονται ως ευχολόγια, απαιτούν σχεδιασμό και χρόνο για να υλοποιηθούν και τέτοιος δεν υπάρχει στην κατάσταση που βρισκόμαστε. Άλλωστε τα περισσότερα από τα παραπάνω θα αρχίσουν να επιλύονται από από την δυναμική που θα δημιουργηθεί, εάν και εφόσον υπάρξει η πολιτική βούληση για την εφαρμογή του πακέτου μέτρων που προτείνονται παρακάτω:

1. Μείωση του κόστους του δημοσίου και ευρύτερου δημόσιου τομέα κατά το 1/3 μέσα σε τρία χρόνια (με αρχή από τις ζημιογόνες επιχειρήσεις) με πραγματική μείωση του αριθμού των απασχολουμένων και των δαπανών λειτουργίας, συμπεριλαμβανομένων των αμοιβών και λοιπών προνομίων των πολιτικών και των «υπαλλήλων» της Βουλής. Άμεση άρση του μέτρου της βουλευτικής ασυλίας και επανεξέταση της συνταγματικής κατοχύρωσης της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων! Όχι στις μετατάξεις σχετικών σε άσχετες θέσεις, άσχετων σε σχετικές θέσεις και απολύσεις μη αρεστών για την πρόσληψη αρεστών! Όχι στην νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, του ραχατιού και των προκλήσεων σε διαφθορά που προσφέρει η μονιμότητα του δημοσίου.

2. Ουσιαστικός έλεγχος σε βάθος του πόθεν έσχες όλων των πολιτικών και πολιτικού προσωπικού που διετέλεσαν υπουργοί, υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, διοικητές οργανισμών και γενικά ανώτατων διοικητικών λειτουργών κρατικών οργανισμών, ΔΕΚΟ, νοσοκομείων, κλπ., καθώς και των συγγενών τους μέχρι 2ο βαθμό, από το 1981 μέχρι σήμερα. Άμεση δήμευση του 1/3 οποιασδήποτε κινητής και ακίνητης περιουσίας δεν δικαιολογείται από τα νόμιμα εισοδήματά τους. Oι επίορκοι πολιτικοί και λοιποί κρατικοί λειτουργοί να μην έχουν το δικαίωμα διεκδίκησης και πάλι πολιτικό αξίωμα ή άλλη θέση στον κρατικό μηχανισμό και εφόσον συνεχίζουν να υπηρετούν σε ανάλογη θέση, να απολύονται πάραυτα από το δημόσιο και ενδεχομένως να αντιμετωπίζουν όλοι το ερώτημα της στέρηση συνταξιοδότησης.

3. Οι λίστες με τα ονόματα και τίς καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό είναι γνωστές και όπως λένε αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλύτερα, ξεπερνούν το ελληνικό χρέος! Να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος των εταιρειών και του πόθεν έσχες των φυσικών προσώπων σε σχέση με τις αντίστοιχες καταθέσεις και λοιπά περιουσιακά στοιχεία τους και να παρασχεθεί φορολογική αμνηστία έναντι καταβολής του 1/3 των καταθέσεων ή του ισόποσου οποιασδήποτε κινητής και ακίνητης περιουσίας δεν δικαιολογείται από τα νόμιμα εισοδήματά τους. Άλλως άμεση καταβολή του 20% σε μετρητά και της υποχρέωσης παλιννόστησης τουλάχιστον του 50% εκ των υπολοίπων κεφαλαίων και για μία 10ετία. Σε περίπτωση άρνησής των φοροφυγάδων σε συμβιβασμό και κωλυσιεργία για αποφυγή πληρωμής με διάφορα νομικά τερτίπια, το Κράτος να εγείρει άμεσα αξιώσεις κατά τον ΚΕΔΕ, εξαντλώντας την αυστηρότητά του σε ποινές και προσαυξήσεις, άρση της ατομικής και εταιρικής φορολογικής ενημερότητας για τους υπόχρεους, δέσμευση τραπεζικών καταθέσεων έως και 50% και ταυτόχρονα ασφαλιστικά μέτρα και κατασχέσεις εις χείρας τρίτων στο εσωτερικό και εξωτερικό. Τυχόν φορολογική αμνηστία έναντι εφ’ άπαξ φόρου 5 ή 8% είναι γελοία και γίνεται για τα μάτια του κόσμου αφού οι φοροδιαφεύγοντες όχι μόνο δεν θα έχουν πληρώσει φόρους της τάξης του 30-40% όπως οι υπόλοιποι φορολογούμενοι, αλλά θα έχουν επιβαρύνει κιόλας το κοινωνικό σύνολο από τις επιπτώσεις της φοροδιαφυγής τους. Επιπλέον, οι κύριοι αυτοί όλα αυτά τα χρόνια έχουν βγάλει από τόκους και τις λοιπές επενδυτικές τοποθετήσεις των κεφαλαίων αυτών, πολύ περισσότερα απ’ αυτά που η παρούσα κυβέρνηση τους καλεί με «διακριτικότητα» να καταβάλλουν, ακόμα δε κι αν κατέβαλαν το 1/3 όπως προτείνεται εδώ.

4. Άμεση επαναλειτουργία του Υπουργείου Ναυτιλίας και συνεργασία της κυβέρνησης και Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών για θέσπιση συγκεκριμένων μέτρων, ώστε ο Πειραιάς και η Ελλάδα να αποτελέσουν ένα πλήρες ναυτιλιακό κέντρο στο οποίο θα αναπτυχθούν ολοκληρωμένες υποδομές και υπηρεσίες σε όλους τους τομείς της ναυτιλίας. Δεν είναι δυνατόν η μεγαλύτερη ναυτιλία του κόσμου να είναι εγκατεστημένη στα μεγαλύτερα μητροπολιτικά κέντρα μέσα από τα οποία διακινούν δισεκατομμύρια δολάρια και να χρησιμοποιούν την Ελλάδα και τον Πειραιά ως υποκαταστήματα για πρόσληψη κυρίως των πληρωμάτων των πλοίων τους! Μαζί με τους Έλληνες εφοπλιστές, εκτός των άλλων, θα έλθουν ξένες τράπεζες για private banking και σύνθετες χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, εξειδικευμένες στα ναυτιλιακά δικηγορικές και ασφαλιστικές εταιρείες, brokers, εταιρείες παροχής τεχνικών υπηρεσιών, κ.λ.π. Σημειώνω ότι δεν υπάρχει τράπεζα στα ναυτιλιακά κέντρα του εξωτερικού που να μην διαθέτει τουλάχιστον 4 – 5 υπαλλήλους Ελληνικής καταγωγής για να ασχολούνται αποκλειστικά με την Ελλάδα και τους εφοπλιστές!

Παράλληλα με τα ανωτέρω και στο πνεύμα της πανστρατιάς για να σωθεί η χώρα, θεωρώ ότι οι Έλληνες εφοπλιστές εφόσον έβλεπαν πολιτική βούληση και σταδιακή υλοποίηση των παραπάνω μέτρων και με δεδομένη τις φορολογικές απαλλαγές που απολαμβάνουν μέχρι σήμερα, δεν θα είχαν καμία αντίρρηση για εφ’ άπαξ φόρο 10% στα εφοπλιστικά κεφάλαια που βρίσκονται στο εσωτερικό και 15% σε αυτά που βρίσκονται κατατεθειμένα στο εξωτερικό.

5. Να αφεθεί το κρατικοδίαιτο σύμπλεγμα των μεγαλοεργολάβων και ομίλων ΜΜΕ που εκμαυλίζουν την κοινωνία, συνεχίζουν να προπαγανδίζουν, εκβιάζοντας συνειδήσεις, πολιτικούς, δικαστικούς, κλπ. για ίδιο όφελος, να λειτουργήσουν και να επιβιώσουν αποκλειστικά με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, όπως όλες οι άλλες επιχειρήσεις στην αγορά. Να καταργηθεί η απαλλαγή του ΦΠΑ πού έχουν ορισμένοι εξ αυτών που δραστηριοποιούνται στους τομείς της ανακύκλωσης και των green business καθώς επίσης και ο καταχρηστικός συντελεστής 6,5% στο ΦΠΑ που απολαμβάνουν οι εκδοτικές τους επιχειρήσεις για τίς φυλλάδες και τα πάσης φύσεως και ύλης περιοδικά τους και να αποδίδουν 13 ή και 23% όπως όλες οι υπόλοιπες επιχειρήσεις.

6. Να μεταβιβαστεί προκειμένου να αξιοποιηθεί από το Κράτους, το 1/3 της εκκλησιαστικής περιουσίας, του μόνου μη κερδοσκοπικού Οργανισμού που παράγει τεράστια έσοδα και ακίνητα, προσφέροντας κυρίως φτηνά συσσίτια στους απόρους! Η εκκλησία μπορεί να επιβιώσει και με τα υπόλοιπα 2/3 της «περιουσίας» της και είναι βέβαιο ότι οι παπάδες δεν θα μείνουν ποτέ από δουλειά, ούτε θα πεινάσουν ανεξαρτήτως οικονομικών συνθηκών…

7. Να περιοριστεί ο αριθμός των μεταναστών σε ποσοστό κάτω του 5% του πληθυσμού με προτεραιότητα στην παραμονή των νομίμως μέχρι σήμερα εγκατεστημένων και απασχολουμένων στη χώρα.

8. Να μειωθούν οι συντελεστές ΦΠΑ στο 10 και 20% και να ισχύουν για όλους, χωρίς διακρίσεις και απαλλαγές. Στην πρώτη κατηγορία να ανήκουν μόνο τα προϊόντα και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης (τρόφιμα, ηλεκτρισμός, καύσιμες ύλες, νερά, επαγγελματικές υπηρεσίες ιατρών, δικηγόρων, μηχανικών, κλπ.). Επιπλέον να μειωθούν για μία 5ετία οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων στο 15-17% και των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών κατά 35% τουλάχιστον.

9. Άμεση νομοθετική ρύθμιση που να επιβάλλει στις αλυσίδες λιανικής πώλησης (super markets, κλπ.) να εξοφλούν τα τιμολόγια των προμηθευτών τους εντός 60 ημερών, όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη. Είναι αδιανόητο οι εν λόγω επιχειρήσεις να εισπράττουν μετρητά από τους καταναλωτές και να εξοφλούν τους προμηθευτές μετά από 7 και 8 μήνες (πράγμα που δεν κάνουν όταν πρόκειται για συναλλαγές με ξένες πολυεθνικές). Η παρακρατούμενη με αυτόν τον τρόπο ρευστότητα από την αγορά, υπολογίζεται κατά μέτριους υπολογισμούς σε 2 δισεκ. ευρώ, η έλλειψη της οποίας οδηγεί σε τραπεζική εξάρτηση τους εγχώριους προμηθευτές, στην πλειοψηφία τους μικρομεσαίες επιχειρήσεις, πρόβλημα που μετακυλύετε σε όλη την εφοδιαστική αλυσίδα. Ταυτόχρονα να γίνει επισταμένος έλεγχος όλων των τριγωνικών συναλλαγών, εισαγωγών και λοιπών ενδοομιλιακών συναλλαγών των πολυεθνικών εταιρειών.

10. Διατήρηση υπό κρατικό έλεγχο των κοινωφελών και ιδιαίτερα των κερδοφόρων επιχειρήσεων (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, ΟΠΑΠ, κλπ.). Η οποιαδήποτε εκχώρηση των επιχειρήσεων αυτών σε πολυεθνικά κεφάλαια και καρτέλ, θα επιφέρει σταδιακά δραματικές επιπτώσεις από τις αυξήσεις των τιμολογίων τόσο για τους πολίτες όσο και στην εγχώρια βιομηχανία με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή και τον αφανισμό του παραγωγικού ιστού προς όφελος των ανταγωνιστών του εξωτερικού. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην απελευθερωμένη αγορά της ενέργειας στην Γερμανία, Ιταλία, Αυστρία, Ολλανδία, Βέλγιο, κλπ. η τιμή της κιλοβατώρας για τους οικιακούς καταναλωτές είναι σχεδόν διπλάσια σε σχέση με την αντίστοιχη της ΔΕΗ και κατά 20-25% περίπου ακριβότερη για την βιομηχανία. Μία επίσκεψη στο www.energy.eu θα επιβεβαιώσει τους ανωτέρω ισχυρισμούς. Τυχόν εκχώρηση «τεμαχισμένα» της ΔΕΗ, γίνεται εκ πρώτης όψεως για την εκτόνωση των αντιδράσεων των συνδικαλιστών και της κοινής γνώμης αλλά στην ουσία είναι το προστάδιο για την ευκολότερη άλωσή της στην συνέχεια από το καρτέλ.

11. Πάταξη του παραεμπορίου και ενεργοποίηση των τελωνειακών και φοροελεγκτικών μηχανισμών για κάθε εισαγόμενο και διακινούμενο εντός της χώρας προϊόν που προέρχεται από τρίτες χώρες. Συνειδητοποιημένο μποϋκοτάζ των εισαγόμενων προϊόντων, ανεξαρτήτου προέλευσης και ανταγωνιστικών στα εγχώρια. Έχω ξαναγράψει ότι μία μείωση των εισαγωγών κατά 20% ετησίως με αντίστοιχη αύξηση των εξαγωγών, είναι ικανή μέσα σε μία 3ετία να αντιστρέψει το αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο της χώρας σε θετικό με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία μας, την άμεση επανεκκίνηση του εγχώριου παραγωγικού δυναμικού και την δημιουργία πλούτου, την αύξηση του ΑΕΠ και επομένως της φορολογητέας ύλης και των εσόδων του Κράτους, την αύξηση της απασχόλησης και συνεπώς των ασφαλιστικών εσόδων με ταυτόχρονα οφέλη τήν μείωση της ανεργίας και της ελάφρυνσης των ασφαλιστικών φορέων και του Κράτους σε επιδόματα ανεργίας και λοιπών κοινωνικών παροχών, κλπ.

Πέραν όμως των παραπάνω μέτρων, τα οποία είναι μηδενικής δημοσιονομικής επιβάρυνσης, η απεμπλοκή από το ΔΝΤ και τις καταστροφικές συνταγές του, το οποίο φυσικά εξυπηρετεί μόνο τους δικούς του σκοπούς και των διεθνών δανειστών μας, θα πρέπει να είναι άμεσος στρατηγικός στόχος της κυβέρνησης. Σημειώνουμε ότι μέχρι σήμερα, η χώρα δανείστηκε από την τρόικα το ποσό των 53 δισεκ. εκ των οποίων η συμμετοχή του ΔΝΤ ήταν μόλις 14,6 δισεκ.

Η αποφασιστική υλοποίηση του προτεινόμενου πακέτου μέτρων και ιδιαίτερα των υπ. αριθ. 2 -5, μπορεί να φέρει άμεσα στα ταμεία του Κράτους ποσά περισσότερα απ’ όσα χρειάζονται για να εξοφλήσουμε και να ξαποστείλουμε το ΔΝΤ, δημιουργώντας παράλληλα σημαντικά διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα για ριζική βελτίωση των όρων του μνημονίου σε απ’ ευθείας διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και την ΕΚΤ.

Η επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου θα πρέπει να έχει στόχο κυρίως στην διάρκεια αποπληρωμής του συνολικού χρέους και του επιτοκίου και ΟΧΙ στο «κούρεμα» που θέλουν να μας οδηγήσουν τα «παπαγαλάκια» των διεθνών κερδοσκόπων. θα πρέπει να επιδιωχτεί εξόφληση σε τουλάχιστον 30 (τριάντα) ετήσιες δόσεις (δεν είναι ασύνηθες το φαινόμενο στις διεθνείς αγορές οι επενδύσεις σε κρατικά ομόλογα να είναι 25, 30 ή ακόμα και 35 χρόνια) και με επιτόκιο που δεν θα υπερβαίνει το 2% ή στην χειρότερη περίπτωση το 2,5%. Σημειώνουμε ότι σήμερα με εγγύηση ομόλογα του δημοσίου η ΕΚΤ δανείζει με 1,25% τις ελληνικές τράπεζες για να δανείζουν αυτές με την σειρά τους στο ελληνικό δημόσιο με επιτόκιο άνω του 5,3%! Δηλαδή συμβαίνει το παράδοξο η ΕΚΤ να στηρίζει την κερδοσκοπία των τραπεζών σε βάρος του δημοσίου και με την εγγύηση του ιδίου του δημοσίου!

Και μόνο μέσα από μια μείωση του επιτοκίου έστω στο 2,5%, οι πληρωτέοι τόκοι από τα 18 δισεκ. θα έπεφταν στα 8,5 δισεκ. περίπου και ως εκ τούτου το έλλειμμα θα περιοριζότανε κατά 9,5 δισεκ. και θα διαμορφωνόταν στο 6% του ΑΕΠ έναντι του 10,5% στο 2010. Να σημειωθεί ότι κάθε 1% μείωση του επιτοκίου αντιστοιχεί σε 3,4 δισεκ. ευρώ μείωση του ελλείμματος!

Σημειώνουμε επίσης ότι με την παραπάνω πρόταση, οι ετήσιες δόσεις ΜΑΖΙ με τους τόκους θα διαμορφώνονταν συνολικά στα 16 δισεκ. περίπου, δηλ. κατά 2 δισεκ. λιγότερα από το ποσό που καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα αποκλειστικά και μόνο για τόκους!

Η συνδυασμένη υλοποίηση του πακέτου των μέτρων, της ανάπτυξης που θα δημιουργηθεί σαν αποτέλεσμα αυτών και της επαναδιαπραγμάτευσης των όρων του μνημονίου κατά τα ανωτέρω, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα δημιουργήσει εντυπωσιακό πρωτογενές πλεόνασμα αντί σταθερά υψηλό έλλειμμα και η εξυπηρέτηση του χρέους, η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και της κατάθλιψης του λαού, θα είναι πια ένα άσχημο παρελθόν, η δε χώρα από ζητιάνος θα πάρει την θέση που πραγματικά της αξίζει στο παγκόσμιο στερέωμα!

Αν δεν γίνουν τα παραπάνω και συνεχίσουμε την ίδια μέχρι σήμερα οικονομική και φορολογική πολιτική, τότε το χρέος της χώρας θα αυξάνεται κατά 70 εκατ. ευρώ ΗΜΕΡΗΣΙΩΣ, με αυξανόμενη δυναμική και οποιαδήποτε επιμήκυνση κατά 4 ή 5 χρόνια και μείωση του επιτοκίου π.χ. κατά μισή ή μία ποσοστιαία μονάδα ή ακόμα και “κούρεμα” κατά 35-40%, θα είναι μόνο για πρόσκαιρους πανηγυρισμούς από ανεπαρκείς διαχειριστές και η τρελή χαρά των κερδοσκόπων από τις «επενδύσεις» τους σε ελληνικά CDS, αφού η κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, των ασφαλιστικών ταμείων και κατ’ επέκταση της χώρας θα είναι δυστυχώς γεγονός σε λιγότερο από 2 χρόνια!

Με την αξιωματική αντιπολίτευση να μην αντιτάσσεται ιδιαίτερα στο ΔΝΤ, επικεντρώνοντας την κριτική της κυρίως σε επί μέρους όρους του μνημονίου, πολιτική που εν τέλει θα συνεχίσει να εξυπηρετεί τους σκοπούς του ΔΝΤ και των διεθνών «δανειστών» μας και με τήν επίκληση του ασαφούς «άλλου μίγματος οικονομικής πολιτικής με αναπτυξιακή διάσταση», μάλλον σύγχυση δημιουργεί, όχι μόνο στους ψηφοφόρους της αλλά και σε όσους θα ήθελαν ενδεχομένως να μετακινηθούν προς αυτήν απογοητευμένοι από την μέχρι σήμερα πολιτική της κυβέρνησης.

Οι τεχνοκρατικές παρουσιάσεις του σχεδίου εξόδου από την κρίση της Ν.Δ., με ύφος και γλώσσα κυρίως για φοιτητές οικονομικών σχολών, σε συνδυασμό με την γενικότερη υποτονική αντιπολιτευτική της εικόνα, επιβεβαιώνεται επανειλημμένα από τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης και οφείλεται κυρίως στους παραπάνω λόγους και λιγότερο στην δήθεν ακόμα νωπή και αποτυχημένη πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Ας ελπίσουμε ότι κατά την παρουσίαση του προγράμματός της για έξοδο από την κρίση στο Ζάππειο 2, θα δούμε μία ξεκάθαρη, αποφασιστική και δυναμική αντιπολίτευση που θα ασπάζεται πολλά από τα προτεινόμενα μέτρα, με γλώσσα και μηνύματα κατανοητά σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Εν κατακλείδι, το μεγάλο ερώτημα που ανακύπτει, δεν είναι αν και ποιά από τα παραπάνω μέτρα είναι υλοποιήσιμα, αλλά με ποιά κυβέρνηση, ηγέτη και πολιτικό προσωπικό θα μπορούσαν να εφαρμοστούν…


Delta Lamda
 http://olympia.gr