Τα ξόρκια των αρχαίων Αιγυπτίων διαβατήριο για τον παράδεισο.

"Εάν ευχηθήκατε ποτέ να υπήρχε ένας οδηγός που θα σας εξασφάλιζε μία θέση στον παράδεισο, ασχέτως των πράξεών σας καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής σας, τότε δεν είστε οι μόνοι"
Για την ακρίβεια, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι επιθυμούσαν τόσο πολύ την αιώνια ζωή που πήγαν ένα βήμα παραπέρα και...
δημιούργησαν μία συλλογή από ξόρκια, γνωστή ως Το Βιβλίο των Νεκρών, ώστε να πηγαίνουν απευθείας στον παράδεισο.
Για τους αρχαίους, το ταξίδι στον κάτω κόσμο μετά το θάνατο ήταν γεμάτο εμπόδια και δοκιμασίες. Περιελάμβανε θεούς..
.. με μαχαίρια, τέρατα και επικίνδυνα περάσματα. Σε αυτό ακριβώς το σημείο έρχονται να προστεθούν τα ξόρκια.
«Είναι κάτι σαν συλλογή 200 ύμνων προς τους θεούς, μαγικά ξόρκια. Μπορούσες να επιλέξεις από αυτά έναν αριθμό κειμένων, τα οποία τα αποτύπωνες σε πάπυρο και τα έπαιρνες μαζί σου στον τάφο, ως διαβατήριο και οδηγό για τον άλλο κόσμο,» αναφέρει ο John Taylor, έφορος μιας νέας έκθεσης στο Λονδίνο για το Βιβλίο των Νεκρών.
Οι θεοί που έπρεπε να προσπεράσουν απεικονίζονται σε έναν αριθμό ευπαθών παπύρων στο Βρετανικό Μουσείο, όπου διεξάγεται η έκθεση. Περιλαμβάνουν έναν με το κεφάλι ενός ιπποπόταμου και το σώμα ενός λιονταριού, που κρατάει ένα γιγάντιο μαχαίρι.
«Εάν δεν κατάφερνες να πεις τα σωστά λόγια στο συγκεκριμένο θεό, τότε πηδούσε πάνω σου με το μαχαίρι και σε σκότωνε, με αποτέλεσμα να μην έχεις επόμενη ζωή,» εξηγεί ο Taylor. «Επομένως, ήταν πολύ σημαντικό να γνωρίζεις αυτά τα ξόρκια.»
Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν επίσης πως έπρεπε να υποστούν ένα τελετουργικό, γνωστό ως «το ζύγισμα της καρδιάς» μπροστά σε ένα τέρας του κάτω κόσμου, γνωστό ως Καταβροχθιστής. Εάν η καρδιά τους ήταν αγνή, θα περνούσαν στην επόμενη ζωή. Εάν όχι, ο Καταβροχθιστής τους έτρωγε την καρδιά.
Ο Mark Smith, καθηγητής Αιγυπτιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, εξηγεί πως και η περιποίηση του σώματος ήταν εξίσου σημαντική κατά τη διάρκεια της διαδικασίας ταφής.
Τα σώματα καθαρίζονταν, αφαιρούνταν τα εσωτερικά όργανα και διατηρούνταν στα λεγόμενα «κανωπικά» αγγεία, εκτός από την καρδιά, που τοποθετούνταν ξανά στο σώμα. Στη συνέχεια, το σώμα τοποθετούνταν σε ένα υλικό που έμοιαζε με αλάτι, το λεγόμενο νίτρο, για να σταματήσει η αποσύνθεση, και έπειτα τυλιγόταν με επιδέσμους και τοποθετούνταν σε μία διακοσμημένη σαρκοφάγο.

Παρόλο που αυτή η πολύπλοκη και αποκρουστική διαδικασία δείχνει ότι οι Αιγύπτιοι είχαν εμμονή με τον θάνατο, ο Taylor εξηγεί πως στην πραγματικότητα συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. «Αυτό που τους ενδιέφερε πραγματικά ήταν να ζήσουν για πάντα,» αναφέρει χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Η εκτενής διαδικασία ενταφιασμού είχε ως σκοπό να επαναφέρει το νεκρό στη ζωή και να του δώσει ένα νέο σώμα, στο οποίο θα μπορούσε να διαβιώσει.
Στην έκθεση παρουσιάζονται ακόμα νεκρικά προσωπεία, σαρκοφάγοι, μούμιες και φυλαχτά, που βρέθηκαν σε αρχαίους τάφους της Αιγύπτου και δείχνουν πόσο σημαντικά ήταν για τους αρχαίους Αιγυπτίους τα κατάλληλα κατευόδια.
Σύμφωνα πάντα με τον Taylor, μόνο οι επιφανείς Αιγύπτιοι είχαν τα μέσα για μία τέτοια ταφή. Τι συνέβαινε, λοιπόν, εάν δεν μπορούσε κάποιος να αγοράσει το βιβλίο των νεκρών;
«Οι φτωχότεροι είχαν και αυτοί μία ευκαιρία να φτάσουν στην επόμενη ζωή. Το βιβλίο των νεκρών απλά διευκόλυνε το πέρασμα. Αποτελούσε κάτι σαν επιτάχυνση προς τον παράδεισο.»
Επίσης πολύ σημαντικό για τους Αιγυπτίους, σύμφωνα με τον Smith, ήταν η ιδέα της επανένταξης σε μία κοινωνία στη μετά θάνατον ζωή.
Το βιβλίο των νεκρών περιελάμβανε ξόρκια που βοηθούσαν τον νεκρό να κάνει φίλους στον κάτω κόσμο, ενώ περιείχε και πρακτικές συμβουλές για το πώς να πλησιάσουν άλλα πνεύματα.
ΠΗΓΗ
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2010/11/blog-post_4256.html#ixzz15IFSBxfE