1. Κάτι παλιά λαϊκά της εργατιάς που τραγουδά ο Νταλάρας κάθονται στο αυτί σου διαφορετικά. Λές να αρχίσει να σου αρέσει η Παπαρήγα; Ημαρτον...2. Μετά τους πρώτους δύο μήνες απραξίας...
καταλαβαίνεις ότι ένα καλό βιογραφικό είναι για τα σκουπίδια. Ακόμα χειρότερα, είναι εμπόδιο. Είσαι "overqualified".
3. Σκέφτεσαι πως αν...
κάποιος σου πει να πας να δουλέψεις με 590 ευρώ ανασφάλιστος με μπλοκάκι, θα το δεχτείς "μέχρι να βρεις αυτό που θες".
4. Αρχίζεις να ζηλεύεις ακόμα και τον πλανόδιο κουλουρά στο δρόμο. Μπροστά στα μάτια σου φαντάζει επιτυχημένος επιχειρηματίας.
5. Σκέφτεσαι να κάνεις οποιαδήποτε δουλειά. Ταξιτζής. Μια χαρά. Γιατί όχι; Δεν κινδυνεύεις να σε απολύσει κανείς...
6. Βλέπεις όνειρο ότι δουλεύεις στο γραφείο σαν τρελός, βρίζοντας και φωνάζοντας. Ξυπνάς ιδρωμένος από το άγχος. Παραδόξως αναπολείς το όνειρο...
7. Ορκίζεσαι ότι στην επόμενη μεγάλη διαδήλωση της ΓΣΕΕ θα είσαι εκεί, στο Σύνταγμα. Από τους πρώτους. Κι αν βρεις και μια πέτρα στο δρόμο σου, δε θα σε χαλάσει να σημαδέψεις κανένα τζάμι της Βουλής...
8. Γελάς από μέσα σου με την πρόνοια του μπουρδέλου που λέγεται ελληνικό κράτος. Τον ΟΑΕΔ και τα γραφεία προώθησης απασχόλησης. Γνωρίζεις τόσο εσύ, όσο κι εκείνοι, ότι πάνω από το 70% των προσλήψεων γίνονται με σύσταση "από στόμα σε στόμα".
9. Το κινητό σου χτυπά ολοένα και λιγότερο. Οι φίλοι και οι γνωστοί σου σε ξεχνούν. Δεν έχουν χρόνο. Δουλεύουν. Άλλος κόσμος αυτοί.
10. Αρχίζεις να νιώθεις "λίγος". Ανάπηρος. Ευνουχισμένος.
http://apolimenosanergos.blogspot.com/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.