Κανένα μέλλον δεν έχουμε εφαρμόζοντας τις επιταγές της Γερμανίας…

Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή συγκρούονται δυο διαφορετικά οικονομικά ρεύματα. Το ένα εκπροσωπείται από το διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, το οποίο βασίζεται στο «τζιράρισμα» του...
ίδιου του χρήματος και το άλλο εκπροσωπείται από την Γερμανία και κάποιες άλλες πλούσιες χώρες του Βορρά, οι οποίες υποστηρίζουν ότι το χρήμα δεν μπορεί να βασίζεται σε «αέρα» αλλά θα πρέπει να έχει αντίκρισμα στην πραγματική παραγωγή. Για το λόγο αυτό διαφωνούν με την έκδοση χρήματος από την ΕΚΤ ή με παρεμβάσεις της ΕΚΤ, όπως η τελευταία του κ. Ντράγκι, την οποία φρόντισαν από πριν να περιορίσουν.

Η Γερμανία επικαλείται τον φόβο αύξησης του πληθωρισμού, όμως ο πραγματικός λόγος είναι… αφενός η απροθυμία απώλειας μέρους του Γερμανικού πλούτου υπέρ των υπερχρεωμένων χωρών, αφετέρου η δύναμη που δίνει στη Γερμανία η οικονομία που βασίζεται στην πραγματική παραγωγή.

Το τελευταίο αυτό θα πρέπει να το προσέξουμε πάρα πολύ, όχι μόνο εμείς αλλά και τα άλλα κράτη του Νότου και θα πρέπει να αποτελέσει γνώμονα για τις δικές μας τουλάχιστον αποφάσεις.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι υποβαλλόμαστε σε πλήρη εξαθλίωση ώστε να φτάσουμε κάποια στιγμή (αν ποτέ φτάσουμε!!!) στο σημείο που θέλει η Γερμανία. Δηλαδή να εξαλείψουμε μόνιμα τα ελλείμματα και η ποσότητα χρήματος που θα διαθέτουμε να αντιστοιχεί σε πραγματική παραγωγή. Επιπλέον, η παραγωγή αυτή θα πρέπει να είναι ανταγωνιστική ώστε να μπορεί να συναγωνιστεί τα γερμανικά προϊόντα. Τότε όμως τι μπορεί να συμβεί; Τη στιγμή που εμείς εξαθλιωμένοι και στην ουσία σκλάβοι, εργαζόμενοι για ένα κομμάτι ψωμί, καταφέρουμε να παράγουμε ανταγωνιστικά… προς τα γερμανικά προϊόντα!!!, τότε η ισχυρή και στο μεταξύ αλώβητη παραγωγική μηχανή της Γερμανίας θα μπορεί να μειώσει περαιτέρω τις τιμές των προϊόντων της, οπότε και πάλι εμείς θα πρέπει να υποβληθούμε σε νέες στερήσεις για να ξαναφθάσουμε να είμαστε ανταγωνιστικοί.

Βλέπουμε δηλαδή ότι τελικά ίσως οδηγούμαστε σε μια ατέρμονη διαδικασία που θα καθοδηγεί και θα εξουσιάζει η Γερμανία, η οποία έχει την άνεση και τη δυνατότητα να βρίσκεται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά.

Επομένως, κανένα μέλλον δεν έχουμε όσο ακολουθούμε εξοντωτικά μέτρα δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλει η τρόϊκα, δηλαδή η Γερμανία και ταυτόχρονα να έχουμε το ίδιο με τη Γερμανία σκληρό νόμισμα. Η λογική των «συγκοινωνούντων δοχείων» θα μας αδειάζει συνεχώς.

Πέτρος Χασάπης