Αν υπήρχε τρόπος να μπορείτε να επηρεάσετε τη συμπεριφορά και την απόδοση των ανθρώπων γύρω σας – των παιδιών σας, των...
συντρόφων σας, των φίλων σας, των συναδέλφων σας, των υφισταμένων ή προϊσταμένων σας, των μαθητών σας – θα θέλατε να γνωρίζετε ποιος είναι αυτός;
Ε λοιπόν τρόπος υπάρχει… Για ποιο άλλο λόγο θα σας έκανα αυτή την ερώτηση; Όσοι έχουν ασχοληθεί με Παιδαγωγικές επιστήμες και Ψυχολογία έχουν διδαχτεί το «Φαινόμενο του Πυγμαλίωνα» που... περιγράφει την τάση ενός ατόμου να συμπεριφέρεται με τον τρόπο που οι άνθρωποι γύρω του έχουν προεξοφλήσει.
Ο Robert Rosenthal, διακεκριμένος καθηγητής Κοινωνικής Ψυχολογίας, έκανε έρευνες επί σειρά ετών προκειμένου να αποδείξει ότι οι προσδοκίες μπορούν να επηρεάσουν την πραγματικότητα. Σε μελέτες που έκανε σε σχολεία, ενημέρωνε στους δασκάλους ότι μέσω νέων ψυχολογικών τεστ μπορούσε να προβλέψει τη σχολική απόδοση των μαθητών. Στη συνέχεια επέλεγε με κλήρωση το 20% των μαθητών και ανακοίνωνε στους δασκάλους εμπιστευτικά ποιοι ήταν οι υποτιθέμενοι εξυπνότεροι μαθητές.
Στο τέλος της χρονιάς οι προσδοκίες των καθηγητών (για το τυχαίο δείγμα μαθητών) επιβεβαιώνονταν: Παρουσιαζόταν σημαντική βελτίωση τόσο στο δείκτη νοημοσύνης των μαθητών όσο και στη σχολική τους επίδοση. Το συμπέρασμα επομένως ήταν ότι η πίστη των δασκάλων στις ικανότητες του μαθητή παίζει καθοριστικό ρόλο στην επίδοση του τελευταίου αλλά και στη δημιουργία αυτών των ικανοτήτων.
Ο Rosenthal είχε διενεργήσει ανάλογα πειράματα με εξίσου εντυπωσιακά αποτελέσματα και σε ποντίκια. Ανακοίνωσε σε μία ομάδα φοιτητών ότι είχε στα χέρια του μία ειδική ράτσα ποντικιών με ανώτερη ευφυΐα, τα οποία μπορούσαν να διασχίσουν λαβυρίνθους αποτελεσματικότερα και γρηγορότερα από τα συνηθισμένα ποντίκια. Στη συνέχεια έδινε σε όλους κανονικά ποντίκια λέγοντας όμως στους μισούς ότι παίρνουν τα έξυπνα ποντίκια και στους άλλους μισούς ότι παίρνουν τα χαζά.
Τα «έξυπνα» ποντίκια βελτιώνονταν μέρα με τη μέρα και έτρεχαν στο λαβύρινθο γρηγορότερα και σωστότερα. Τα «χαζά» ποντίκια παρουσίαζαν μέτρια επίδοση. Το 29% των φορών αρνιόντουσαν να ξεκινήσουν από τη γραμμή εκκίνησης – ενώ τα «έξυπνα» μόνο 11% των φορών.
Με λίγα λόγια
* Οι προσδοκίες που έχουμε για τους άλλους μεταβιβάζονται σε αυτούς μέσω πολλών οδών αλλά και μέσω μη-λεκτικής επικοινωνίας
* Εκείνοι ανταποκρίνονται στις προσδοκίες μας αποδίδοντας ανάλογα
* Οι αρχικές μας προσδοκίες επαληθεύονται
Ωραία όλα αυτά αλλά τι σημαίνουν για μένα;
Είναι αυτονόητο ότι όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν μόνο για το χώρο της μάθησης αλλά έχουν άπειρες εφαρμογές στη ζωή μας: Εφαρμόζονται στις σχέσεις γονέων και παιδιών, στις σχέσεις συντρόφων, στον εργασιακό μας χώρο.
Ας κάνουμε λοιπόν στον εαυτό μας τις εξής ερωτήσεις:
* Τι προσδοκίες έχω από τους γύρω μου; Από τα παιδιά μου; Από το σύντροφό μου; Από τους συνεργάτες μου; (Θα τις επιβεβαιώσουν!)
* Μήπως βάζω στους ανθρώπους ετικέτες; Μήπως τους εντάσσω σε στερεότυπα με βάση κάποιο χαρακτηριστικό γνώρισμα, φύλο, ηλικία, καταγωγή κλπ; (Δε θα με απογοητεύσουν!)
* Μήπως προεξοφλώ τη συμπεριφορά που περιμένω να έχουν απέναντί μου και απέναντι στους άλλους; (Θα συμπεριφερθούν έτσι ακριβώς!)
* Τι πραγματικά πιστεύω για αυτούς; Μήπως τους θεωρώ κατώτερους των περιστάσεων; (Θα μου αποδείξουν ότι έχω δίκιο!)
Από σήμερα, αρχίστε να παρατηρείτε τις σκέψεις σας συνειδητά. Οι σκέψεις σας έχουν δύναμη. Έχοντας θετικές προσδοκίες από τους ανθρώπους γύρω σας, τους επηρεάζετε θετικά, τους βοηθάτε να βελτιώσουν την αυτοεκτίμησή τους και να πιστέψουν στον εαυτό τους. Ως αποτέλεσμα θα σταθούν τελικά στο ύψος των προσδοκιών σας.
Εσείς σε ποιον θα επιλέξετε να πιστέψετε σήμερα;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.