Σαμαράς και Βενιζέλος: Εκλογές; Τζιζ… Μετά από εμάς το χάος…

 
Του ΠΑΜΠΟΥ Σ. ΧΑΤΖΗΛΑΜΠΗ

Από τη στιγμή που ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι «νομιμοποίησαν» την άνοδό των ναζί και των φασιστών στην εξουσία βαφτίζοντάς την ως «λαϊκή εντολή», η αναφορά στις εκλογικές διαδικασίες από δικτατορικής κοπής κυβερνήσεις ως δημοκρατική έκφραση της βούλησης των....

πολιτών, δεν στέκει ως επιχείρημα, αλλά  αποτελεί προσβολή και κόλαφο κατά της νοημοσύνης και της συλλογικής περί δημοκρατίας αντίληψης του λαού.

Κυρίως όταν, καθημερινά διαπιστώνεται ότι τα κόμματα που αποτελούν το κυβερνητικό σχήμα όχι μόνο άλλα διακήρυτταν στις προεκλογικές τους φιέστες και άλλα εφαρμόζουν τώρα, έχοντας με αυτά υφαρπάξει την εξουσία. Αλλά και όταν δεν υπάρχουν μετρήσεις που να τους αποδίδουν πλειοψηφική λαϊκή προτίμηση, έστω και χωρίς πολιτικά αναγνωρισμένο αντίκρισμα.

Με άλλα λόγια, να έχουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν την αλλαγή πορείας που εφαρμόζουν μετεκλογικά ως νέα εντολή σύμφωνη με την αντίληψη των πολιτών στις βίαιες μνημονιακές πολιτικές κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής εξαθλίωσης που ακολουθούν.

Και φυσικά, όταν διαπιστώνεται πως οι εκλογές είναι η λύση σε προβληματικές καταστάσεις μόνο αν αυτοί, οι κρατούντες έναντι κάθε τιμήματος την εξουσία,  το αποφασίσουν. Οι εκλογές ως λαϊκή διεκδίκηση και αξίωση ανατροπής θεωρούνται απειλή κατά της Δημοκρατίας και επισείονται ως κίνδυνος για την πολιτική σταθερότητα και προαναγγελία χαώδους κατάστασης.

Και ο αυταρχισμός ενδυναμώνεται συνεχώς, έμμεσα και άμεσα.

Τελευταία, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς γύρισε την πλάτη ακόμα και στην προειδοποίηση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής για εκτροχιασμό της οικονομίας και την δυνητική κλιμάκωση της κρίσης το 2014, όταν θα καταγραφεί το αδύνατο να καλυφθεί με νέα περιοριστικά μέτρα δημοσιονομικό κενό.

Αγνόησε, ακόμα, επιδεικτικότατα, τη διαπίστωση της Στατιστικής Υπηρεσίας πως το συνολικό εισόδημα των ελλήνων έχει υποστεί μια πρωτοφανή μείωση 2 επιπλέον δις ευρώ μέσα σε ένα μόνον χρόνο, τον τελευταίο.

Πριν από ένα περίπου μήνα, η «Κοινωνική Συμφωνία» είχε καταγγείλει πως με υποχρεωτικής εφαρμογής απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Κομισιόν που υπερψήφισε και η Ελλάδα, η επιτήρηση της τρόϊκας από τη χώρα θα αποσυρθεί όταν καλυφθεί το 75% του χρέους, γεγονός που σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Τράπεζας της Ελλάδας, υπό κανονικές συνθήκες, αναμένεται το 2039!

Με άλλα λόγια δυο ακόμα γενιές ελλήνων θα ζουν υπό την επιτήρηση του δραγάτη με ό,τι αυτό σημαίνει σε πολιτικό, πολιτιστικό  και κοινωνικό επίπεδο.

Ουδεμία αντίδραση της μνημονιακής συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου. Όπως δεν υπήρξε ούτε όταν πριν δυο εβδομάδες, πάλι η «Κοινωνική Συμφωνία» αποκάλυψε πως το φορολογικό νομοσχέδιο της συγκυβέρνησης συντάχθηκε σχεδόν κατά γράμμα και της εστάλη με e-mail (!!!) από στέλεχος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ειδικευμένο στα φορολογικά.

Στο μεταξύ, ακόμα και από πρωθυπουργικά χείλη ακούστηκαν απειλές για διαγραφή όσων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας καταψηφίσουν τα αντιλαϊκά νομοσχέδια που επεξεργάζεται για τυπική «εξπρές» κατάθεσή τους στη Βουλή.

Συμπληρώθηκε έτσι η εικόνα της εκβιαστικής επιλογής «υπερψήφιση της κυβερνητικής πολιτικής ή εκλογές» που εκστόμισε ο γραμματέας της κυβέρνησης και εφαρμόζει «προς τα μέσα» η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας με στόχο να κρατηθεί με τα δόντια στην εξουσία, δαιμονοποιώντας τις εκλογές ως λύση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ελλάδα.

Ακόμη και στην συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου της περασμένης Πέμπτης, ο Αντώνης Σαμαράς «το έπαιξε κινέζος» και δεν αναφέρθηκε καν  στις εκθέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, του ΔΝΤ αλλά και του διεθνούς τύπου που προβλέπουν δραματικά οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα αν συνεχιστεί το πρόγραμμα διάσωσης που εφαρμόζεται στην Ελλάδα.

Για τον Αντώνη Σαμαρά όλα αυτά δεν αξίζουν ούτε καν συζήτησης στο κλειστό και αποστειρωμένο, ελεγχόμενο περιβάλλον ενός υπουργικού συμβουλίου. Απλά, «πούλησε αύριο» ζητώντας (αυτή τη φορά απέφυγε τις αυταρχικές απειλές) έτσι αόριστα και γενικά δουλειά και αποφασιστικότητα.

Και φυσικά, δεν επέτρεψε οποιαδήποτε παρέμβαση του επί των οικονομικών υπουργού του Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος  παραδέχτηκε πριν λίγες μέρες, για πρώτη φορά σε τέτοιο επίπεδο, πως με την ακολουθούμενη πολιτική ελλοχεύουν κίνδυνοι αποσταθεροποίησης της χώρας, φορτώνοντας μάλιστα τα οποιαδήποτε ενδεχόμενα στα «κουρασμένα παλληκάρια» της κυβερνώσας πλειοψηφίας, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.

Αν εξαιρέσουμε τις προειδοποιητικές βολές πρωτοκλασάτων βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας, όπως οι Προκόπης Παυλόπουλος και ο Νικήτας Κακλαμάνης, ειδικά για την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, τα προβλήματα στήριξης της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου καθίστανται ακόμη οξύτερα, δεδομένης μάλιστα της αποδειγμένης αδυναμίας του Βαγγέλη Βενιζέλου να ελέγξει, όχι μόνο τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματός του Πάρι Κουκουλόπουλο,  αλλά ούτε καν την «κυρία τίποτε», βουλευτή  Πέλλας, Θεοδώρα Τζάκρη.

«Πανωπροίκι» στην όλη κατάσταση και η νέα απόφαση παράκαμψης των κοινοβουλευτικών κανόνων μιας ευνομούμενης και δημοκρατικής χώρας μέσω των Κοινών Υπουργικών  Αποφάσεων για κατάργηση τομέων και θέσεων εργασίας του Δημοσίου.

Μαζί με τις αναρίθμητες ΚΥΑ και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, με τις οποίες η μνημονιακή συγκυβέρνηση έχει μέχρι σήμερα περιφρονήσει τις συνταγματικές επιταγές της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στην προσπάθειά της να επιβάλει πολιτικές που όχι μόνο είναι καταδικασμένες στην διάλυση  του όλου πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού ιστού της χώρας, αλλά και είναι ολοφάνερα υποβολιμαίες «απ’ έξω» έχει αποδειχθεί πως αν όχι εξωσυνταγματικά η κυβέρνηση κινείται στα επικίνδυνα όρια της συνταγματικής τάξης.

Και σε τέτοιες περιπτώσεις ο κίνδυνος είναι ένας, κοινός, και μοναδικός: Η χρεωκοπία  των θεσμών, των δομών και η κοινωνική διάλυση. Το παράδειγμα της περεστρόϊκα και του γκλάσνοστ στη Σοβιετική Ένωση δεν έχουν ακόμα βουλιάξει στη χοάνη της  ιστορικής λήθης…

Με άλλα λόγια οι εκ των έξω υπαγορευμένες και βίαιες ανακατατάξεις, με την πλάτη γυρισμένη στους πολίτες προς δόξα των αριθμών, έχουν συνέπειες  που μόνο με τις απώλειες ενός διεθνούς ή εμφύλιου πολέμου μπορούν να συγκριθούν.

mignatiou.com