Η φράου Μέρκελ πουλάει φόβο

Με εκβιασμούς και ύπουλες απειλές η Γερμανίδα καγκελάριος προσπαθεί να κερδίσει τους ψηφοφόρους
Αμέσως μετά το αδιάφορο προεκλογικό ντιμπέιτ μεταξύ Μέρκελ και Στάινμπρουκ στη Γερμανία, η νυν...
καγκελάριος κλήθηκε από το κρατικό κανάλι της χώρας της για να απαντήσει επί 75 λεπτά σε πολίτες. Η πρώτη ερώτηση ψηφοφόρου μάλωνε τη Μέρκελ για το εξής απίθανο θέμα: «Γιατί ήσαστε απούσα στον τελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου γυναικών για να υποστηρίξετε από κοντά τη Γερμανία;».
Επί τέσσερα λεπτά η καγκελάριος προσπαθούσε να δικαιολογηθεί και να μπαλώσει τους λόγους της απουσίας της, τονίζοντας πόσο υπερήφανη είναι για την κατάκτηση της πρωτιάς και ότι ήταν σε τηλεφωνική επικοινωνία με την αρχηγό της εθνικής ομάδας. Από τον συνολικό τηλεοπτικό χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους Μέρκελ και πολίτες, δεν αφιερώθηκε παραπάνω από ένα πεντάλεπτο στην ευρωκρίση, πόσο μάλλον στο ελληνικό ζήτημα. Περισσότερο τους «έκαιγε» ο τελικός γυναικών!
Αν κάποιος παρατηρήσει το προεκλογικό κλίμα στη Γερμανία τις τελευταίες δυο εβδομάδες, θα νομίζει ότι δεν υπάρχει καμία οικονομική κρίση στην ευρωζώνη. Επικρατεί μια νιρβάνα ευδαιμονίας, την οποία κανένας – ούτε η ελληνική κυβέρνηση, σαν, έστω, τελευταίος μοχλός πίεσης – δεν τολμά να διαταράξει! Κι όμως, την ίδια στιγμή:
• Η Ελλάδα περιμένει άλλη μια αναπόφευκτη «διάσωση».
• Η Σλοβενία θα χρειαστεί σύντομα από την ευρωζώνη πακέτο βοήθειας.
• Πορτογαλία και Κύπρος έχουν ανάγκη περαιτέρω χρηματικής υποστήριξης.
• Η Ιταλία δεν μπορεί να ξεφύγει από τη χρόνια αστάθειά της.
• Η Ισπανία μοιάζει εγκλωβισμένη, με τις «ενέσεις» από την ΕΚΤ να αποδεικνύονται απλές… ασπιρίνες.
• Το ιρλανδικό… πρότυπο παρουσιάζει στασιμότητα.
• Ακόμη και η Ολλανδία του σκληρού ευρωπυρήνα βρίσκεται μπροστά στην κατάρρευση της στεγαστικής αγοράς και τον εφιάλτη των «κόκκινων» δανείων, με κίνδυνο εκτόξευσης των επιτοκίων δανεισμού της χώρας.
Με τη Γερμανία να επιδεικνύει πια προς πάσα κατεύθυνση ότι είναι η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης και η μοναδική ατμομηχανή του κοινού νομίσματος, μοιάζει παράδοξο το ότι το φλέγον θέμα της ευρωκρίσης έχει «ξεπέσει» στην έκτη θέση του προεκλογικού ενδιαφέροντος.
Μάλιστα, ενώ η Ελλάδα και το ευρωπαϊκό ζήτημα ήταν ψηλά στην ατζέντα αρχικά, στην πορεία της προεκλογικής περιόδου άρχισε να μπαίνει εντέχνως κάτω από το χαλάκι για τα περισσότερα κόμματα, τα ΜΜΕ, αλλά και για τον κόσμο στη Γερμανία, ο οποίος, όπως είναι φυσιολογικό, ενδιαφέρεται, με σειρά προτεραιότητας, κυρίως για δικά του θέματα:
• Μισθούς – κατώτατο μισθό.
• Συντάξεις.
• Βιοτικό επίπεδο – φροντίδα στην τρίτη ηλικία.
• Ενεργειακό.
• Φορολογικό.
• Ευρωκρίση.
Προφητική
Η πρόσφατη δήλωση της Μέρκελ προς τους ψηφοφόρους της «μην χαλαρώνετε γιατί θα ξυπνήσουμε άσχημα» μπορεί να αποδειχθεί προφητική, όταν η Γερμανία μετά τις εκλογές βρεθεί μπροστά σε ένα σωρό άλυτα ζητήματα, που έχουν επιμελώς περάσει σε δεύτερο πλάνο, λόγω της – συχνά επιζήμιας – αναβλητικότητας κι αναποφασιστικότητας της καγκελαρίου.
Ο σκοπός, βέβαια, της δήλωσης ήταν να «πουλήσει» φόβο στους ψηφοφόρους της για τον κίνδυνο μιας κυβέρνησης υπό τους Σοσιαλδημοκράτες, σε συνεργασία με Πράσινους και Αριστερά. Ενδεχόμενο μάλλον απίθανο, όμως, αφού ο Στάινμπρουκ ανήκει στη δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλδημοκρατών και δεν γοητεύεται από την ιδέα να συγκυβερνήσει με τους «αντισυστημικούς» της Αριστεράς (Die Linke) και συντρόφους του… Τσίπρα στον φορέα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Η Μέρκελ, από την πλευρά της, βλέπει να απομακρύνεται το ενδεχόμενο να ανανεώσει τη συμμαχία της με τους φιλελεύθερους του FDP και μέχρι την τελευταία στιγμή θέλει να μην υπάρξει χαμένη ψήφος, ώστε να μπει απόλυτα ενισχυμένη σε οποιαδήποτε συνεργασία. Οι ανησυχίες της, άλλωστε, επιβεβαιώθηκαν με το απογοητευτικό ποσοστό του FDP στις εκλογές της Βαυαρίας. Κάτι που δείχνει ότι είναι σοβαρό το ενδεχόμενο να μην μπουν στη Βουλή.
Έτσι η καγκελάριος, πιάνοντας «πόρτα για τον χειμώνα», γέρνει τον τελευταίο χρόνο προς κάποιες θέσεις των Σοσιαλδημοκρατών, ώστε να προετοιμαστεί επικοινωνιακά και να σχηματοποιηθεί εγκαίρως πολιτικά ένα μίνιμουμ σημείων σύγκλισης σε θέματα όπως:
• Ο έλεγχος στις τιμές των ενοικίων.
• Ο κατώτατος μισθός.
• Οι υψηλότερες συντάξεις στις μητέρες.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Welt», ο Στάινμπρουκ βλέπει ότι δεν βγαίνουν τα κουκιά για συγκυβέρνηση με τους Πράσινους κι έτσι αφήνει πια την πόρτα ανοιχτή για έναν άξονα ευρείας συνεργασίας. Ψιθυρίζεται, μάλιστα, ότι ήδη πρωτοκλασάτα στελέχη του αρχίζουν να μοιράζουν κυβερνητικά πόστα, από τη στιγμή που ο ίδιος έχει αφήσει να εννοηθεί ότι δεν θέλει να αναλάβει υπουργική θέση σε μια κυβέρνηση υπό τη Μέρκελ.
Από θέση ισχύος
Ανεξάρτητα από το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα, τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή είναι τα εξής:
• Η Μέρκελ θα είναι σίγουρα πάλι καγκελάριος, τρίτη συνεχόμενη φορά.
• Δεν υπάρχει περίπτωση ακυβερνησίας στη Γερμανία.
• Δεν θα αλλάξει επί της ουσίας η γερμανική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα μετά τις εκλογές, όπως ακριβώς τίποτε δεν άλλαξε με την εκλογή Ολάντ στη γαλλική προεδρία, η οποία διέψευσε πλήρως τις όποιες προσδοκίες – και αυτές που διατυπώνονταν αφρόνως στην Ελλάδα.
Οι Σοσιαλδημοκράτες, ακόμη κι αν συμμετάσχουν σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού (τρίτη φορά στη νεότερη ιστορία της Γερμανίας) ή σε έναν ακόμα πιο πολύχρωμο σχηματισμό, δεν δείχνουν διατεθειμένοι να τραβήξουν το σχοινί, αφού δέχονται επιθέσεις μέχρι και σήμερα επειδή επί Σρέντερ μπήκε η Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Από θέση ισχύος λοιπόν η Μέρκελ, με την τακτική «βλέποντας και κάνοντας», δεν ανοίγει θέματα και δεν δίνει σαφείς απαντήσεις σε ζωτικής σημασίας εκκρεμότητες. Γνωρίζει ότι απευθύνεται σε ένα κατά βάση συντηρητικό εκλογικό σώμα κι έτσι νανουρίζει τον Γερμανό ψηφοφόρο διαφημίζοντας ασφάλεια, εργασία, σύνταξη και μια τετραετία χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις, μακριά από τις παρενέργειες της κρίσης στην ευρωζώνη.
Η καμπάνια της είναι προσωποκεντρική και στέλνει το ξεκάθαρο μήνυμα «ψηφίστε εμένα για ακόμη τέσσερα καλά χρόνια». Φαίνεται ότι η καγκελάριος αρκείται στο να ακολουθεί απλώς την πεπατημένη, αποφεύγοντας τα πειράματα ή τα ρίσκα, με τον Γερμανό πολίτη να αντιλαμβάνεται πλήρως πως αυτή η πολιτική είναι τελικά υπέρ του. Δεν νιώθει ότι τον αφορά η εξαθλίωση του Νότου, ούτε πως εξαιτίας αυτής της πολιτικής οι ανισότητες στην Ευρώπη γιγαντώνονται. Το μότο, άλλωστε, «δεν φταίμε εμείς για τα προβλήματά σας» κυριαρχεί στη γερμανική κοινή γνώμη…
Είναι άγνωστο αν τελικά η Μέρκελ θα υποχωρήσει στο θέμα της τραπεζικής ένωσης. Στα σχέδιά της, πάντως, είναι να εξακολουθήσει να εφαρμόζει την πολιτική αθόρυβης γερμανοποίησης της Ευρώπης και ήδη έχει στα πλάνα της μετά τις εκλογές να προωθήσει τροποποίηση που θα ενδυναμώνει το συμβούλιο των αρχηγών κρατών, περιορίζοντας αυτόματα τη δύναμη της Κομισιόν. Παλεύει, δηλαδή, όχι προς την πλευρά μιας αληθινής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά για την εδραίωση της ηγεμονίας των ισχυρών κρατών της Ευρώπης εις βάρος των Βρυξελλών.
Ενδεικτική ίσως για το μέλλον όλων, η ανατριχιαστική δήλωση της Ούλρικε Γκερό, εκπροσώπου της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό συμβούλιο δημοσίων σχέσεων, στη «Chicago Tribune» στις 16.9.2013: «Η Γερμανία θα οικοδομήσει την Ευρώπη με τους δικούς της όρους και με τους δικούς της ρυθμούς. Αυτό είναι κάτι που οι υπόλοιποι πρέπει να το καταλάβουν και να το καταπιούν»!
Οι θέσεις των γερμανικών κομμάτων για την Ελλάδα
Χριστιανοδημοκράτες (CDU): Ένα τρίτο πακέτο βοήθειας θεωρείται αναπόφευκτο, αφού το πρόγραμμα δεν βγαίνει, αλλά ούτε κουβέντα για νέο «κούρεμα». Στόχος είναι να μην φανεί ότι με οποιονδήποτε τρόπο θα χαριστούν χρήμα­τα στους Έλληνες. Εμμένουν στη σκληρή λιτότητα, ανεξαρ­τήτως κόστους.
Σοσιαλδημοκράτες (SPD): Η θέση τους για την Ελλάδα είναι «λιγότερη λιτότητα και περισσότερη ανάπτυξη» με ένα νέου τύπου σχέδιο Μάρσαλ, χρηματοδοτημένο από τα κοινοτικά κονδύλια. Δεν έχουν δώσει, όμως, «σχήμα» στην αναπτυξιακή τους πρόταση, που παραμένει αόριστη, ενώ για το «κούρεμα» είναι αρνητικοί.
Πράσινοι: Είναι το μοναδικό κόμμα που έχει ταχθεί ώς τώρα ανοιχτά υπέρ του ενδεχόμενου «κουρέματος» του ελληνικού χρέους. Θέτει, μάλιστα, ως έναν από τους πρώ­τους στόχους για την Ελλάδα την αύξηση των επενδύσε­ων.
Αριστερά (Die Linke): Προτείνει άμεσο τερματισμό του προγράμματος λιτότητας. Επίσης η Ελλάδα να επιβάλει ει­σφορά αλληλεγγύης 50% σε όλες τις περιουσίες άνω του 1 εκατ. ευρώ. Ανάλογη αντιμετώπιση και για Έλληνες φορο­φυγάδες, με πάγωμα των κεφαλαίων που έχουν φυγαδεύ­σει στο εξωτερικό.
Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP): Όπως η Ευρώπη ανταποκρίνεται στις υποσχέσεις της, έτσι και η Ελλάδα θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα τηρήσει στο ακέραιο τις δεσμεύσεις της προς την τρόικα για μεταρρυθμίσεις, είναι η «γραμμή» του κόμματος για το ελληνικό θέμα. Καμία υπαναχώρηση στο παραμικρό δηλαδή.
Εναλλακτική Επιλογή για τη Γερμανία (AfD): Οι δεξιόστρο­φοι αντιευρωπαϊστές έκαναν σόου στην Πύλη του Βρανδεμ­βούργου τη Δευτέρα καίγοντας ψεύτικα πεντακοσάευρα, με τον πρόεδρό τους Λούκε να κάνει τηλεοπτική εμφάνιση στα όρια της γραφικότητας, τυλιγμένος με μια τρύπια ελ­ληνική σημαία και ζητώντας να εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ.
Τα τελευταία γκάλοπ δείχνουν «μεγάλο συνασπισμό»!
Η τελευταία δημοσκόπηση, που δημοσιεύθηκε αυτή την εβδομάδα στο «Stern», δείχνει συγκυβέρνηση μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών – Σοσιαλδημοκρατών:
- Οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές (CDU/CSU) της Μέρκελ διατηρούνται στο 39%, με τους συμμάχους τους στον τωρινό συνασπισμό Ελεύθερους Δημοκράτες (οι Φιλελεύθεροι του FDP) να είναι πια ακριβώς στο όριο του 5%. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσκόπηση του «Focus» είναι στο 4%.
- Το σοσιαλδημοκρατικό SPD βρίσκεται στάσιμο στο 25%, με τη δυναμική του να εξατμίζεται από την πρόσφατη βλακώδη χειρονομία του Στάινμπρουκ σε εξώφυλλο, ενώ η Αριστερά (Die Linke) είναι στο 10% και οι Πράσινοι καταποντίζονται στο 9%.
- Έτσι, ο κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών – Φιλελευθέρων (αν μπει στη Βουλή το FDP) πιάνει το 44%, ενώ το SPD και οι Πράσινοι βρίσκονται μαζί στο 34%, ποσοστό που, μόνο θεωρητικά, θα μπορούσε να γίνει 44% με το κόμμα της Αριστεράς. Συνεπώς οι αναλυτές εκτιμούν ότι το πιθανότερο μετεκλογικό σενάριο είναι πια αυτό της συνεργασίας Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών (ίσως και άλλων κομμάτων).
Για καγκελάριο οι Γερμανοί προτιμούν τη Μέρκελ με 53%, ποσοστό διπλάσιο από το 26% του Στάινμπρουκ, ενώ τους ευρωσκεπτικιστές των Εναλλακτικών (AfD) οι τελευταίες δημοσκοπήσεις τούς αφήνουν εκτός Βουλής (3%). Ωστόσο, η δυναμική τους αυξάνεται και οι αναλυτές δεν αποκλείουν την έκπληξη.
Τα γερμανικά κόμματα για την ευρωπαϊκή προοπτική
Χριστιανοδημοκράτες (CDU): Στα λόγια είναι υπέρ της ενωμένης Ευρώπης, όμως στις πράξεις το εθνικό πρίσμα πάντα κυριαρχεί. Γίνεται κάθε προσπάθεια από τη Μέρκελ για αναβολή των μεγάλων αποφάσεων, όπως για την τραπεζική ένωση. Κατ’ ουσίαν το «νεοφιλελεύθερο» μέλλον της Ευρώπης φιλτράρεται και χειραγωγείται με μόνο γνώμονα το γερμανικό συμφέρον.
Σοσιαλδημοκράτες (SPD): Ο Στάινμπρουκ χαρακτήρισε την Ευρωζώνη «ένωση κοινής ευθύνης», κατηγόρησε τη Μέρκελ ότι δεν θέλει την τραπεζική ένωση, ενώ τόνισε πως «το κομμάτι του συστήματος που προκάλεσε στο ξέσπασμα της κρίσης στην ευρωζώνη πρέπει να συμβάλει και στη χρηματοδότηση της λύσης».
Πράσινοι: Ζητούν απομάκρυνση από την πολιτική λιτότητας, θέλουν αύξηση των κρατικών δαπανών για τα κράτη της ευρωζώνης και παράλληλα την επιστροφή σε μία αναζωογόνηση των οικονομιών, ειδικά στον Νότο.
Αριστερά (Die Linke): Θα ήθελαν να ξαναχτιστεί η Ευρώπη στα δικά τους σοσιαλιστικά στάνταρ, με περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη, μεγαλύτερη επιβάρυνση για τους πλούσιους, αλλά και ισχυρότερη πολιτική βούληση πάνω στους νόμους της αγοράς.
Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP): Με κλασική νεοφιλελεύθερη οπτική, θέλουν μικρότερο κράτος για κάθε μέλος της ευρωζώνης, σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή χωρίς αποκλίσεις, ενώ αντιτίθενται στην τραπεζική ένωση.
Εναλλακτική Επιλογή για τη Γερμανία (AfD): Οι μόνοι επίσημοι ευρωσκεπτικιστές της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Φλερτάρουν με το μάρκο και βλέπουν την Ευρώπη μέσα από ισχυρά κράτη κι όχι σαν Ένωση. Δεν θεωρούν ότι έχει μέλλον η ευρωζώνη με τη σημερινή της μορφή και ζητούν άμεση αποβολή των χωρών της νότιας Ευρώπης από το κοινό νόμισμα.
topontiki.gr