Δυστυχώς, το να δολοφονείς δεν είναι μόνο να σκοτώνεις...

Η αιμορραγία της ΝΔ προς τ’ ακροδεξιά και προς τ’ αριστερά, είναι πολύ δύσκολο ν΄αναχαιτιστεί όσο η κάθαρση του πολιτικού συστήματος αναβάλλεται και όσο...



νέες πιέσεις της τρόικα αναποδογυρίζουν τις «επιτυχίες» και αποκαλύπτουν την ανικανότητα και τις απατεωνιές των κυβερνώντων – και στο εξής την ενδεχόμενη υψηλή τους επικινδυνότητα, όπως θα αναλύσουμε στη συνέχεια...

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις εκλογές του 2012 η ευρύτερη δεξιά παράταξη που εκφραζόταν μέσω της ΝΔ και του ΛΑΟΣ στην ουσία τριχοτομήθηκε στη ΝΔ, τους ΑΝΕΛ και την ΧΑ, στην οποία, όπως γράφει ο Γιάννης Μαυρής, 4 στους 10 ψηφοφόρους (41%) προέρχονταν από τη ΝΔ, 2 στους 10 (20%) από το ΠΑΣΟΚ και 1 στους 10 (9%) από τον ΛΑΟΣ. Σήμερα, συνεχίζει ο αναλυτής, οι «παλαιοί» ψηφοφόροι της ΧΑ αντιπροσωπεύουν πλέον μόνον 1 στους 2 (47%) των σημερινών. Εκείνοι που έχουν προστεθεί, προερχόμενοι από τη ΝΔ, αποτελούν το 15%, οι προερχόμενοι από τους ΑΝΕΛ το 10% και από τον ΣΥΡΙΖΑ το 7%.

Ο δημοσιογράφος Απ. Αποστολόπουλος έγραφε τον περασμένο Ιούλιο για τις μετακινήσεις των ψηφοφόρων : «Από τη ΝΔ προς τον ΣΥΡΙΖΑ 5,2%, προς την ΧΑ 5,9% και προς τους ΑΝΕΛ 2,2%. Από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΧΑ 4,4% [...] Σε βάθος ανάλυση θα οδηγούσε σε πολλά συμπεράσματα. Συγκρατώ μόνο ότι η περίπου ισοδύναμη διαρροή ψηφοφόρων της ΝΔ προς ΧΑ και προς ΣΥΡΙΖΑ υποδηλώνει ότι τα ιδεολογικά κριτήρια και η προηγούμενη πολιτική τοποθέτηση των ψηφοφόρων είναι άκρως εξασθενημένα. Το επιβεβαιώνει η διαρροή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΧΑ. Η συγκεκριμένη διαρροή δεν με εκπλήσσει, επιβεβαιώνει ότι η ψήφος δεν ήταν (κυρίως) ιδεολογική, όπως έχω υποστηρίξει επανειλημμένα. Οι συγκλίσεις στη λαϊκή βάση είναι ανοιχτές, μόνο τυφλοί, κουφοί και δογματικοί το αρνούνται, το καταπολεμούν.»

Αυτές ακριβώς «οι συγκλίσεις στη λαϊκή βάση», που υπονοούν την διάχυση των συμβατικών κομματικών και ιδεολογικών ορίων, είναι το πρόβλημα που θέλει να διαχειριστεί, προς όφελός του, ο διαρκώς απερχόμενος και διαρκώς παραμένων δικομματισμός. Είναι τα όρια που δεν μπορούν να γίνουν διάκριτα στον πολίτη, όσο θολώνονται στο τεχνητό φωτισμό «θεωριών» τύπου δύο άκρων και Συνταγματικού(διάβαζε Συντηρητικού) τόξου, ή εκθαμβώνονται στο αποτρόπαιο φως, βίας και φονικών, όπως αυτό στο Κερατσίνι, που στάθηκε μοιραία αναπαράσταση εμφυλιακού μίσους, και μάλιστα σε μια χώρα που το είχε βάλει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας από το 1974. Είναι ωστόσο φανερό, ότι υπάρχουν σήμερα δυνάμεις στην Δεξιά που έχουν κηρύξει ένα «νυν υπέρ πάντων» αγώνα για να μην έρθει η Αριστερά στην κυβέρνηση. Έναν αγώνα που θα μπορούσε να είναι άνευ αρχών και κανόνων όταν στοχεύει στη καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της ΧΑ.

Τι σχέση όμως μπορεί να έχουν τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ που σήμερα συγκυβερνούν με την δεξιά παράταξη; Ο παρακάτω πίνακας από στοιχεία πρόσφατης έρευνας της Metron Analysis είναι αρκετά διαφωτιστικός. Παρατηρούμε ότι στα κρίσιμα πολιτικά ερωτήματα οι εκλογικές βάσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τέμνονται σχεδόν σε ίσους κύκλους στους χώρους των ψηφοφόρων της δεξιάς και κυρίως της κεντροδεξιάς. Ο Πίνακας και το σύνολο της έρευνας, από τη μια μεριά, επιβεβαιώνουν την παρατήρηση ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σήμερα ουσιαστική σχέση με την κεντροαριστερή εκλογική βάση και από την άλλη και κυριότερο, θέτουν τους περιορισμούς της δυναμικής αυτής της συμμαχίας στο εκλογικό σώμα. Το φθίνον ΠΑΣΟΚ, παγιδευμένο στο κλουβί της Δεξιάς, δεν μπορεί να φέρει νέους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους και να κάνει βιώσιμη την μετεκλογική ανανέωση της σημερινής κυβερνητικής συμμαχίας. Σε μικρογραφία αυτό θα μπορούσε να συμβεί και με την ΔΗΜΑΡ αν τελικά συνεργαστεί με τον συντηρητικό κ. Λοβέρδο.


Για περισσότερους ψήφους και ανανέωση της διακυβέρνησης από την δεξιά παράταξη, οι μοναδικές «τράπεζες αίματος» που συνεχίζουν μες στις συνθήκες της ύφεσης να λαμβάνουν από παντού είναι η ΧΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Η σημερινή κυβέρνηση για να έχει πιθανότητες να ξανακυβερνήσει πρέπει να βρει τους τρόπους να πάρει εκλογικό αίμα από τη ΧΑ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, ούτε η ακροδεξιά στροφή του κ.Σαμαρά ήταν αρκετή για ν’ανακόψει την άνοδο του φασιστικού κινήματος, ούτε η θεωρία των δύο άκρων μπόρεσε να περιορίσει τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΝΔ, με βάση την πολιτική της φύση και τις διαφαινόμενες διεργασίες στο εσωτερικό της, μπορεί και φιλοδοξεί να ενισχυθεί από τη ΧΑ. Αυτή την ενίσχυση, δίκην συγκοινωνούντων δοχείων, θα μπορούσαμε να την χωρίσουμε σε δύο φάσεις, μια προεκλογική και μια μετεκλογική.

Στην προεκλογική φάση, της οποίας ή έναρξη θα καθοριστεί από το τρίτο μνημόνιο και τις μετεκλογικές εξελίξεις στη Γερμανία, θα μπορούσαν να δοκιμαστούν οι εξής τρόποι:
(α) Ο συμβατικός πολιτικός του καλέσματος για ενότητα όλης της Δεξιάς απέναντι στην Αριστερά και τον «κομμουνιστικό» κίνδυνο. Ήδη κάποια στελέχη της κυβέρνησης με πολυδύναμη δεξιά συμπεριφορά ή και παρελθόν πρωτοστατούν σε αυτό το εγχείρημα.
(β) Ο ανορθόδοξος τρόπος να «αξιοποιηθεί» η ακροδεξιά βία προς όφελος της κυβερνώσας Δεξιάς. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις μετά το έγκλημα στο Κερατσίνι θα δείξουν αν αυτός ο τρόπος είναι αποτελεσματικός. Εάν δηλ. η ΧΑ αρχίσει να ξεφουσκώνει και σταδιακά η ΝΔ αρχίσει να ενισχύεται.

Στη μετεκλογική φάση, όπως ήδη έχει γραφεί, η συμμαχία θα μπορούσε να έχει είτε τη μορφή της ανοχής εκ μέρους της ΧΑ – εννοείται με ανταλλάγματα – είτε της συντονισμένης αποστασίας βουλευτών της προς τη ΝΔ. Στην προοπτική μιας συμμαχίας ΝΔ-ΧΑ, δείχνουν ήδη να τοκίζουν και γνωστοί δημοσιογράφοι του ΣΚΑΙ. Βέβαια στο περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης τέτοιες προσδοκίες είναι πολύ δύσκολο να ευοδωθούν.

Άρα, η προεκλογική φάση είναι αυτή που εν πολλοίς θα μπορούσε να κρίνει την επιτυχία ενός εγχειρήματος ενίσχυσης της Συντηρητικής παράταξης μέσω της ΧΑ και φυσικά να ρίξει περισσότερο φως στις αιτίες του άδικου χαμού του συνανθρώπου μας, που εξαρχής φάνηκε να τον στοιχειώνουν οι πολιτικές σκοπιμότητες, είτε αυτές αποδειχθούν, είτε συγκαλυφθούν (βλέπε Μαρφίν).

Μέχρι τώρα την κοινωνία την φόβιζαν, την δίχαζαν και την χειραγωγούσαν με τη θεωρία και την πράξη των «νέων μέτρων». Μετά το φονικό στο Κερατσίνι, ντελάληδες της πολιτικής και των ΜΜΕ προσπαθούν να περάσουν στη συνείδηση της κοινωνίας το αναπόφευκτο και των «νέων θυμάτων» και μέσα από αυτό να διογκώσουν τον φόβο και τον διχασμό, όχι μόνο για ένα ενδεχόμενο εκλογικό όφελος της συντηρητικής παράταξης, όπως αναλύσαμε, αλλά και για να πετύχουν ευρύτερη και βαθύτερη καταστολή και απάθεια.

Στο μυθιστόρημα του Αντρέ Μαλρώ «Η Ανθρώπινη Μοίρα», ο τρομοκράτης Τσεν λίγο πριν μαχαιρώσει το θύμα του, καθώς αυτό κοιμάται, σκέφτεται: «Δυστυχώς, το να δολοφονείς δεν είναι μόνο να σκοτώνεις...»



gnathion.blogspot.gr