Η μεταπολίτευση τελείωσε, η αναπαλαίωση άρχισε

Πράγματι, οι τελευταίες εκλογές παίζουν καθοριστικό ρόλο, όχι σε τυχούσα αλλαγή πορείας στο βραχυπρόθεσμο μέλλον, αλλά σε αλλαγή του πολιτικού σκηνικού, που αφορά τα περισσότερα κόμματα, και ....

όχι μόνο αυτά της συγκυβέρνησης.

Το γεγονός ότι η ΝΔ παρά τα κάποια θετικά σημάδια που φαίνονται στον ορίζοντα, όχι μόνον δεν είδε επανάκαμψη ψηφοφόρων της, αλλά δραματική πτώση των ποσοστών της, προφανώς και θα έχει αρνητικές συνέπειες. Οι οποίες δύσκολα θα μετριασθούν με τον αναμενόμενο ανασχηματισμό. Οι υπουργοί δεν χαράσσουν πολιτική.

Η κυβέρνηση θέτει τον γεωστρατηγικό στόχο, και ο υπουργός επιλέγει την τακτική, με σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης. Αν υπάρχουν υπουργοί, που δεν φέρουν αποτέλεσμα, έπρεπε να περάσουν δύο χρόνια για να γίνει αυτό αντιληπτό; Επομένως, ένας ανασχηματισμός μάλλον θα φέρει το στίγμα των συγκυβερνητικών ισορροπιών.

Ήδη, όπως έγραψε εχθές η Voria.gr, «στο ΠΑΣΟΚ θέλουν να θέσουν τους όρους τους, οι οποίοι θα ξεκινούν από τον τρόπο λήψης των αποφάσεων, σε κυβερνητικό επίπεδο και θα φτάνουν έως τον αριθμό των υπουργών και υφυπουργών που θα προέρχονται από τη Χαριλάου Τρικούπη στο νέο, υπό διαμόρφωση, κυβερνητικό σχήμα».

Μέχρι τώρα, στην ουσία ο κ. Βενιζέλος κυβερνά, υπό την έννοια ότι κανένα από τα απαραίτητα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση, δεν πέρασε όπως κατατέθηκε. Η «κοπτορραπτική» τακτική τα έκανε αγνώριστα -και χωρίς να επιφέρουν στα μέχρι τούδε δεδομένα ουσιώδεις μεταβολές- προκειμένου κάποιοι βουλευτές, να ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους.
Η κηδεμόνευση της κυβέρνησης από τον κ. Βενιζέλο είναι εμφανής και αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα λήψης αποφάσεων. Τώρα μάλιστα που κάπως διασώθηκε το ΠΑΣΟΚ, είναι βέβαιο πως ο ρόλος του κ. Σαμαρά θα περιοριστεί και άλλο (που είναι ήδη περιορισμένος, και από κάποιους απίθανους συμβούλους του που παρασύρουν την Ν.Δ. σε αποφάσεις βλαπτικές για την ίδια, όπως η απώλεια των μεγάλων δήμων).

Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον απογοήτευσε όσους πίστεψαν ότι μπορεί να καταστεί εναλλακτική λύση. Όταν μετά από δύο χρόνια, και με τη μεγάλη απώλεια ποσοστών από τα δύο κυβερνητικά κόμματα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνον δεν αύξησε τα ποσοστά του αλλά οριακά τα μείωσε -και μάλιστα σε ευρωεκλογές, όπου η ψήφος έχει την ελαστικότητά της- δείχνει ότι έφθασε στην οροφή του.
Οι ισχυροί υποστηρικτές του κ. Τσίπρα, περίμεναν ματαίως επ’ αρκετό χρονικό διάστημα να απαλλαχτεί από τους σοβιετικούς συντρόφους του (3-4% όλοι κι όλοι) και να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σύγχρονο αριστερό κόμμα, και προφανώς θα τον εγκαταλείψουν. Πόσο καιρό θα περιμένουν; Οι για λόγους αγανάκτησης περιστασιακοί ψηφοφόροι του έχουν τώρα και άλλες επιλογές.

Πλην των δύο κομμάτων εξουσίας, όλα σχεδόν τα κόμματα οφείλουν να αλλάξουν τρόπους δράσης, αν θέλουν να έχουν πολιτική επιρροή. Μάλλον φροντίζουν εξωθεσμικοί παράγοντες για τους αναγκαίους μετασχηματισμούς είτε πιέζοντας είτε και με άμεσες παρεμβάσεις (δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό).

Ο κ. Σαμαράς ετοιμάζει τη «Νέα Ελλάδα», αλλά τελικά φαίνεται ότι θα δημιουργηθεί ένα κεντροδεξιό κόμμα «χωρίς δεξιούς». Πολλοί έχουν πάει  στη Χρυσή Αυγή, άλλοι στους ΑΝ.ΕΛ., αρκετοί στον κ. Καρατζαφέρη -που επανακάμπτει, αν όχι σε πρωταγωνιστικό ρόλο και λόγω ηλικίας, σίγουρα όμως καθοριστικό- μερικοί στον κ. Πολύδωρα, και πολλοί άλλοι στο σπίτι τους «απέχοντες».
Στο δε χώρο της κεντροαριστεράς εμφανίζονται πολλοί κομματικοί σχηματισμοί και ομάδες, που αναζητούν την ηγετική προσωπικότητα κοινής εμπιστοσύνης που θα επανενώσει την άλλοτε κραταιά παράταξη, αφού ο κ. Τσίπρας -ίσως λόγω απειρίας, ίσως λόγω εμπιστοσύνης σε πρόσωπα ακατάλληλα να συμβουλεύουν- νόμισε πως το ποσοστό των εκλογών του 2012 είναι και η βάση για περαιτέρω. Με δεδομένο ότι κατάφερε να μη έχει κανένα άλλο κομματικό σχηματισμό για συνεργασία, και με δεδομένο ότι η αυτοδυναμία οποιουδήποτε κόμματος είναι μάλλον αδύνατη, οι υποστηρικτές του κ. Τσίπρα γιατί να μη στραφούν αλλού;

Θα έλεγε κάποιος, ότι τα παραπάνω είναι παρήγορα, υπό την έννοια ότι θα πάψουν υφιστάμενα τα κόμματα που δεν εμπιστεύεται ο λαός. Δυστυχώς όμως, όσα γίνονται γνωστά μέχρι σήμερα, για αναπαλαιώσεις θα πρόκειται και όχι για κάτι καινούργιο.

Ο Μακεδών