Κι όμως, την ώρα που η πλειοψηφία των Ελλήνων εξακολουθεί να ασχολείται με την (Κρεατο)«Ελιά» του Ααρών Αβούρι και με τον «Βούρκο» (και όχι «Ποτάμι») του ανιψιού της Δάφνης Σημίτη, στον κόσμο συμβαίνουν συγκλονιστικά γεγονότα κι....
εξελίξεις!
Η περιοχή μας ολόκληρη αλλάζει συθέμελα, αλλά ο ελληνικός λαός ζει στο δικό του ιδιαίτερο σύμπαν, πλήρως απομονωμένος απ’ την παγκόσμια πραγματικότητα και χωρίς να έχει ιδέα για το τι μέλλον ξημερώνει… Η περίοδος της Μεταπολίτευσης καταρρέει οριστικά μέσα σε ένα εκρηκτικό μείγμα σαπίλας και ανοησίας.
Στην Ουκρανία η κατάσταση εμπλέκεται ολοένα και περισσότερο. Είναι πια σαφές ότι πάρα πολύ δύσκολα κάποια πλευρά θα κάνει πίσω, έτσι ώστε να αποφευχθεί τελικά ένας γενικευμένος πόλεμος. Εάν κάνει πίσω η Ρωσία, αυτό θα σημαίνει βαρύτατη γεωστρατηγική της ήττα, με τρομακτικά αρνητικές συνέπειες για την ίδια: αυτομάτως χάνει το καθεστώς της υπερδύναμης, που με τόσο κόπο επανέκτησε την τελευταία δεκαπενταετία! Εάν πάλι υποχωρήσει η πλευρά των δυτικόφιλων-αντιρώσων Ουκρανών, τότε είναι παραπάνω από βέβαιο ότι οι ανατολικές επαρχίες της χώρας θα αυτοανακηρυχθούν σε ανεξάρτητη Δημοκρατία, δορυφορική ως προς τη Μόσχα, κατά το πρόσφατο πρότυπο της χερσονήσου της Κριμαίας…
Η Δύση παρακολουθεί τις ουκρανικές εξελίξεις με φοβερή αγωνία. Γνωρίζουν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ότι τα πράγματα οδεύουν προς πολεμική σύγκρουση με ανυπολόγιστες συνέπειες!… Έστω και αν ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα κάνει τα πάντα προκειμένου να μην φτάσουν τα πράγματα στα άκρα. Και αυτό μπορεί μεν να έχει ευεργετικές συνέπειες για τον κόσμο, εφόσον έτσι απομακρύνεται το ενδεχόμενο του πολέμου, είναι όμως κάτι που εξοργίζει τα φιλοπόλεμα «γεράκια» της Ουάσινγκτον, που πολύ θα ήθελαν η χώρα τους να επανέλθει σε μία επιθετική στρατηγική απέναντι στην Ανατολή. Πώς όμως να το κάνει αυτό ο Ομπάμα, όταν η οικονομία των ΗΠΑ δεινοπαθεί, ευρισκόμενη στα πρόθυρα της πτώχευσης-χρεοκοπίας, και αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από κάθε γωνιά του πλανήτη (χθες από το Ιράκ και τώρα από το Αφγανιστάν);…
Αντίθετα η Ρωσία είναι εκείνη που έχει πια αποκτήσει το ψυχολογικό προβάδισμα (αντίθετα με ό,τι συνέβαινε π.χ. στη δεκαετία του 1990). 25 περίπου χρόνια από την ήττα της στον Ψυχρό πόλεμο, είναι πια φανερό ότι όχι απλώς έχει ανασυγκροτηθεί πλήρως, αλλά επιπρόσθετα ξεκίνησε ήδη να εφαρμόζει το φιλόδοξο «Δόγμα Πούτιν», που δεν είναι παρά το εισαγωγικό μέρος της ευρύτερης «Νεώτερης Σοβιετικής Ιδεολογίας»! Κάτι που σημαίνει, σε πρώτη φάση, την εξάπλωση της επιρροής της Μόσχας στις χώρες του λεγομένου «εγγύς εξωτερικού» (τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες της Λευκορωσίας, της Ουκρανίας, της Μολδαβίας κτλ.) και, σε δεύτερη φάση, την έξοδο της Ρωσίας στις περίφημες «ζεστές θάλασσες», δηλ. στη Μεσόγειο και στον Ινδικό ωκεανό…
Ο σχεδιασμός του Πούτιν ήταν να υπάρξει εσωτερική ανασυγκρότηση της Ρωσίας σε βάθος δεκαπενταετίας (1999-2014). Το κατάφερε, συντρίβοντας ανελέητα τους εχθρούς του, βασικά τους περιβόητους «ολιγάρχες» της οικονομίας, δηλ. τα παράσιτα εκείνα που απομυζούσαν σε βάρος του ρωσικού έθνους, δημιουργώντας τεράστιες περιουσίες αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος. Επίσης ο Πούτιν, ακολουθώντας την τακτική του εθνικομπολσεβικισμού-ευρασιανισμού, ουσιαστικά συμμάχησε με τους πολιτικούς του αντιπάλους (τους κομμουνιστές του Ζιουγκάνοφ και τους εθνικιστές του Ζιρινόφσκι), έχοντας την ανοχή τους για όλο το διάστημα εφαρμογής της πολιτικής της οικονομικής αναδόμησης της χώρας.
Σήμερα η Ρωσία έχει λάβει πλέον επιθετική διάταξη. Διασφάλισε τη συμμαχία με την Κίνα (την παραδοσιακή της τοπική αντίπαλο), μέσω του Ευρασιατικού Άξονα, κι έτσι έχει πλήρως καλυμμένα τα «νώτα» της στην Άπω Ανατολή. Με τον τρόπο αυτό η στρατηγική του Πούτιν επικεντρώνεται στην επανασύσταση της Σοβιετικής Ένωσης («ΕΣΣΔ-2»), με τη συνομοσπονδιοποίηση της Ρωσίας με τις άλλοτε σοβιετικές Δημοκρατίες μέσω ενός σχήματος μίας νέας κοινοπολιτείας. Στο σχήμα αυτό η Ρωσία θα έχει ασφαλώς τον ηγετικό ρόλο, τα δε άλλα κράτη θα αποδέχονται την ηγεμονία της Μόσχας, εξασφαλίζοντας όμως την ασφάλειά τους και την προστασία της «μεγάλης μητέρας».
Όμως, όπως γράφουμε και ως άνω, η στρατηγική του Πούτιν δεν εξαντλείται στην επανασύνθεση της άλλοτε Σοβιετίας, μέσω μιας δομής συνομοσπονδιακού τύπου. Αυτό είναι απλώς το πρώτο (αναγκαίο) στάδιο. Το επόμενο στάδιο περιλαμβάνει την επέκταση της ρωσικής δυναμικής σε χώρους που η Μόσχα θεωρεί ζωτικής σημασίας για την ίδια. Η Μεσόγειος είναι αυτή τη στιγμή (λόγω και των κοσμοϊστορικών εξελίξεων που διαδραματίζονται στην περιοχή) η πρώτη προτεραιότητα του Πούτιν σ’ αυτή τη δεύτερη φάση πραγμάτωσης του σχεδιασμού του. Και βασικά η ανατολική Μεσόγειος, δηλ. η έκταση που εμπερικλείει τον γεωγραφικό χώρο από την Αδριατική έως τη Μέση Ανατολή και από τον Εύξεινο Πόντο ως τη Σαχάρα…
Έχουμε επανειλημμένως κάνει αναφορές στη σπουδαιότητα του χώρου-«κλειδί» των πλανητικών εξελίξεων, που δεν είναι παρά το τρίγωνο Ελλάδας-Τουρκίας-Ισραήλ με άξονα την Κύπρο. Σ’ αυτό το τρίγωνο έχει γραφτεί η σημαντικότερη ιστορία του ανθρώπινου γένους, αλλά και σήμερα θα παιχτεί το δραματικό παιχνίδι του Αρμαγεδδώνα. Μπορεί μεν οι «Έλληνες» πολιτικάντηδες να έχουν μαύρα μεσάνυχτα από γεωπολιτική, οι Ρώσοι ιθύνοντες νόες όμως γνωρίζουν άριστα τη νευραλγικότητα του εν λόγω γεωγραφικού χώρου. Συνεπώς, παρακολουθούν στενά τα όσα διαδραματίζονται στην περιοχή αυτή και αναλόγως κινούνται. Δραματικά γεγονότα των τελευταίων ετών όπως: η «αραβική άνοιξη», η «ελληνική κρίση», η επέκταση της χρηματοπιστωτικής κρίσης σε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό Νότο, ο «οικονομικός Αττίλας» στην Κύπρο, ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, η «τουρκική άνοιξη» κτλ.
Ένας αντίστοιχος «Πούτιν» είναι στην Τουρκία ο Ρετζέπ Ταγίπ Έρντογαν, ο ήπιος ισλαμιστής ηγέτης! Ο Έρντογαν ισλαμοποιεί σταδιακά, με τρόπο πονηρό, την πλέον κοσμική χώρα του μουσουλμανικού κόσμου… Ακολουθώντας την πολιτική ενός «παραδοσιακού μοντερνισμού», δίχασε ουσιαστικά την τουρκική κοινωνία, δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις ακόμα και διάσπασής της, σε περίπτωση βέβαια που αποτύχει το σχέδιό του. Ακόμη και ο πνευματικός του πατέρας, ο αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ Φετουλάχ Γκιουλέν, εγκατέλειψε τον Τούρκο πρωθυπουργό-μαθητή του, με συνέπεια σήμερα οι σχέσεις τους να είναι πέρα για πέρα εχθρικές…
Ο Έρντογαν, στην προσπάθειά του να ισλαμοποιήσει την Τουρκία, χτυπά (όπως είναι λογικό) τα σύμβολα των άλλων θρησκειών που βρίσκονται στην τουρκική επικράτεια! Με χαρακτηριστικότερο τέτοιο σύμβολο τον θρυλικό ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, που είναι ταυτισμένος με την αυτοκρατορία του Βυζαντίου… Έτσι, μετά από τη βεβήλωση και άλλων χριστιανικών ναών (βασικά ορθοδόξων-ρωμέικων και μονοφυσιτικών-αρμενικών), τώρα προβαίνει στην ιστορική κίνηση: την επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας, μετά από πάρα πολύ καιρό, ως… τζαμί! Διότι αυτή είναι η έννοια να πραγματοποιηθεί ισλαμική τελετή μέσα σε έναν χώρο, ο οποίος εδώ και δεκαετίες ολόκληρες λειτουργεί ως μουσείο υπό την αιγίδα διεθνών οργανισμών…
Όμως αυτή η κίνηση του Έρντογαν προβληματίζει τη Ρωσία. Η Μόσχα βλέπει στις ενέργειες του Τούρκου πρωθυπουργού μία πρώτης τάξης ευκαιρία να κληθεί να παίξει εκ νέου ρόλο ο ρωσικός παράγοντας ως «προστάτης» της Ορθοδοξίας γενικότερα. Θα αφήσει ο Πούτιν να χαθεί μία τέτοια χρυσή, πράγματι, ευκαιρία για τον ίδιο και την πολιτική του; Θα έλεγε κανείς ότι οι δράσεις του Έρντογαν που θίγουν τον χριστιανορθόδοξο χαρακτήρα ιστορικών μνημείων (με κορυφαίο το παράδειγμα της Αγίας Σοφίας) βολεύουν αρκετά τον σχεδιασμό της Ρωσίας, που αναζητεί την αφορμή καθόδου της προς τον αιγαιακό και ευρύτερο μεσογειακό χώρο…
Άλλωστε ήδη στη Ρωσία είναι της μόδας η αναγέννηση του σχεδίου της Μεγάλης Αικατερίνης, που προέβλεπε τη δημιουργία νέας βυζαντινής αυτοκρατορίας, πλήρως ελεγχόμενης από τη Μόσχα! Ήταν μάλιστα το βασικό θέμα συζήτησης της πρόσφατης (τέλη Μαρτίου του 2014) συνεδρίασης της ρωσικής «λέσχης Μπίλντερμπεργκ», δηλ. της λέσχης Βαλντάι, που έλαβε χώρα στην Αγία Πετρούπολη [ΣΗΜ.: είχαμε την αποκλειστικότητα να μιλήσουμε, μόνοι από όλο τον Τύπο, με συμμετέχοντα στην ως άνω συνάθροιση, βλ. και «Ε.Ω.», Μ. Παρασκευή 18 Απριλίου 2014!]. Μία τέτοια «αυτοκρατορία»-μαριονέτα της Μόσχας θα εξασφάλιζε τα ρωσικά γεωπολιτικά συμφέροντα στην περιοχή σε βάθος μιας μεγάλης χρονικής περιόδου…
Επομένως, η κίνηση του Έρντογαν να μετατρέψει εκ νέου την Αγία Σοφία σε ισλαμικό τέμενος φέρνει πιο κοντά το σχέδιο «Ιωάννης Βατάτζης» των μυστικών υπηρεσιών της Ρωσίας! Δηλ. την ανάδειξη ενός Έλληνα αυτοκράτορα, του Ψευτοβατάτζη, ο οποίος θα στεφθεί βασιλεύς στην Κωνσταντινούπολη και θα αποτελεί το βασικό όργανο εφαρμογής της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στη Μεσόγειο. Άλλωστε η γεωπολιτική της Μόσχας (όπως και κάθε σοβαρής υπερδύναμης) έχει ρίζες δεκαετιών. Και η μορφή με το μουστάκι, που η Ρωσία προορίζει για «Βατάτζη» με έδρα την Κωνσταντινούπολη, εδώ και δεκαετίες ακολουθεί κατά γράμμα αυτόν τον σχεδιασμό. Είναι αυτός που με ένα και μόνο χτύπημα κατέστρεψε το 2010 το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα (υπαγωγή της χώρας στον μηχανισμό της Τρόικας). Και με ένα ακόμη χτύπημα το 2011 μόλυνε με απίστευτο οικονομικό καρκίνο την Ευρωζώνη (πρόταση για δημοψήφισμα στην Ελλάδα). Τώρα ετοιμάζεται για το τελειωτικό χτύπημα: τη διάλυση της «συγκυβέρνησης» Σαμαρά-Βουβουζέλου και την απαρχή ακόμη πιο δραματικών εξελίξεων! Η πρόσφατη κοινή εμφάνισή του με τον λεγόμενο «σταθμάρχη» της Μόσχας στην περιοχή, τον Φώτη Κουβέλη, μόνο τυχαία δεν ήταν…
Δρ. Ησαΐας Κωνσταντινίδης
http://www.pentapostagma.gr/
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.