Αυτήν την στιγμή η χώρα είναι ακυβέρνητη. Είναι στην κυριολεξία «ακέφαλη».

Η εξουσία βρίσκεται στα χέρια ενός Πρωθυπουργού χωρίς καμία ηθική νομιμοποίηση.

«Έκλεψε» τις εκλογές μιλώντας για «διαπραγμάτευση».

Καθ’ όλη την διάρκεια των «διαπραγματεύσεων» αντλούσε προσωπική πολιτική δύναμη «αναλαμβάνοντας» υποτίθεται προσωπικά την «διαπραγμάτευση».

Τώρα που η...
«διαπραγμάτευση» κατέληξε σε απόλυτη αποτυχία και εθνική υποταγή ποιος έχει την ευθύνη;

Δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη;

Πως είναι δυνατόν η επιτυχία σε μια δραστηριότητα να χτίζει «καριέρα» και να δίνει εξουσίες και η απόλυτη αποτυχία να μην έχει κόστος;

Πόσο μάλιστα που στο μεταξύ μεσολάβησε ένα δημοψήφισμα με αποτέλεσμα υπέρ της σκληρής διαπραγμάτευσης.

Τι σχέση έχει ένας λαός γενναίος του ΟΧΙ με έναν Πρωθυπουργό του ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ;

Έναν Πρωθυπουργό δόλιο που πήγε να εξευτελίσει τον λαό προκηρύσσοντας εκ του πονηρού δημοψήφισμα και παραδίδοντας τον στην τρομοκρατία των ΜΜΕ;

Τι ηθική νομιμοποίηση έχει ένας Πρωθυπουργός που «έσχιζε» Μνημόνια και έφερε το χειρότερο;

Τι πολιτική νομιμοποίηση έχει ένας Πρωθυπουργός που στηρίζεται στις ψήφους αυτών που λίγες ημέρες νωρίτερα ήθελε να κλείσει στην Φυλακή για ανάλογα Μνημόνια;

Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι ένας Πρωθυπουργός που εξουσιάζει με τον Βενιζέλο, τον Σαμαρά, τον Θεοδωράκη και την Φώφη;

Ο λαός έδωσε την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ και με το ΟΧΙ έδειξε την κατεύθυνση στην διαπραγμάτευση.

Καθήκον του Τσίπρα είναι να σεβαστεί τον λαό.

Να παραιτηθεί από την θέση του και να πάει σπίτι του ως αποτυχημένος. Ο απόλυτα αποτυχημένος της Μεταπολίτευσης.

Από εκεί και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ με την «εντολή» του λαού -και με την δεδηλωμένη που είναι απαραβίαστη- να αναδείξει νέον Πρωθυπουργό μέσα από τις τάξεις του και να εκτελέσει το καθήκον του.