ΨΕΜΑΤΑ, ΧΟΝΤΡΑ ΨΕΜΑΤΑ ΜΕ ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΓΟΜΩΣΗ

Kάποιος, που έχει λερώσει τη φωλιά του, συχνά βρίσκεται στην ανάγκη να ψεύδεται.

Στην περίπτωση που μας απασχολεί όλους, φωλιά είναι φυσικά το Μέγαρο Μαξίμου και η κακή οσμή αφορά φυσικά στην...
κατάκτηση του Mεγάρου, με ανώμαλο πήδημα -από την ριζοσπαστική αριστερά στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό κανιβαλικού τύπου.
Ο τυχαίος πολίτης στη λαϊκή αγορά θα μπορούσε, ερωτώμενος, να απαριθμήσει αρκετά χοντρά ψέματα, που καίνε τώρα στη ζωή του. Μερικά άλλα όμως, στρατηγικού, ιδεολογικού και επιπέδου αρχών, που επαναλαμβάνονται ως άλλοθι ή ελαφρυντικά της αποστασίας, γλιστρούν ασχολίαστα και ακαταλόγιστα.
Παράδειγμα 1ο: Ο ισχυρισμός του κ. Τσίπρα, ότι είχε απευθυνθεί για οικονομική βοήθεια στη Μόσχα, στο Πεκίνο και στην Τεχεράνη και δεν βρήκε ανταπόκριση. (Toν επανέλαβε και η Καθημερινή της περασμένης Κυριακής, ως άρθρο «αποκαλύψεων»!) Άφηνε σε μας το συμπέρασμα ότι έτσι δεν του έμενε άλλη επιλογή παρά να προσκυνήσει…
Για Κίνα και Ιράν δεν έχουμε στοιχεία για το εάν ζήτησε και τι. Για τη Ρωσία όμως υπάρχουν διαψεύσεις, δύο τουλάχιστον υψηλών αξιωματούχων και του ίδιου του Προέδρου Πούτιν.
Σε συνέντευξή του στο πρακτορείο ΡΙΑ-Νόβοστι, στις 10 Ιουλίου, ο Πρόεδρος Πούτιν ρωτήθηκε: «Συναντηθήκατε με τον κ. Τσίπρα στην Αγ. Πετρούπολη και του μιλήσατε στο τηλέφωνο μετά το δημοψήφισμα. Ζήτησε η Αθήνα οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία; Είναι η Ρωσία ικανή και πρόθυμη να παράσχει τέτοια βοήθεια, δεδομένων των οικονομικών δυσκολιών της; Θα μπορούσε τέτοια βοήθεια να δοθεί λόγου χάριν από τη νέα Τράπεζα Αναπτύξεως;»
Ο Πρόεδρος Πούτιν απάντησε: «Η Ρωσία φυσικά και μπορεί να προσφέρει βοήθεια στους εταίρους της, όπως και αν έχουν τα πράγματα. Παρά τις οικονομικές δυσκολίες, είναι τέτοια σήμερα τα θεμελιώδη στοιχεία της οικονομικής μας κατάστασης ώστε είμαστε σε θέση να το κάνουμε. Επί πλέον, παρέχουμε και τώρα βοήθεια σε ορισμένες χώρες. Με την Ελλάδα έχουμε μια ειδική σχέση πνευματικής, θρησκευτικής και ιστορικής συγγένειας. Ωστόσο η Ελλάδα είναι χώρα της ΕΕ και μέσα στα πλαίσια των υποχρεώσεών της διεξάγει τώρα μάλλον περίπλοκες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της. Ο κ. Τσίπρας δεν ζήτησε από εμάς κανενός είδους βοήθεια…»
Στο επτάμηνο της πρώτης θητείας του ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε με τον κ. Πούτιν περισσότερες από μία φορές. Υπάρχει μια φωτογραφία αποκαλυπτική του πόσο ο Ρώσος ήξερε τον άνθρωπο καλύτερα από εμάς: Ο «αριστερός πρωθυπουργός» μιλάει, μαζεμένος στο κάθισμά του και κοιτάζει το πάτωμα. Ο άλλος, δίπλα του, τον καρφώνει λοξά και κάτω, με βλέμμα σαρκαστικό και υπομειδίαμα στα χείλη. Από τις13 Ιουλίου αναρωτιέμαι: Μα τι ήξερε αυτός από την αρχή;
Παράδειγμα 2ο: Ο ισχυρισμός-θεμέλιο της κομματικής μυθολογίας του στενού κύκλου-Τσίπρα περί μακρών, σκληρότατων διαπραγματεύσεων και αντίστασης μέχρις εσχάτων και μυστικών συσκέψεων επί ενός σχεδίου Β, ανατινάσσεται από την ανατομική εξέταση του πτώματος του επταμήνου «της πρώτης αριστερής κυβέρνησης».
Ποιες σκληρές διαπραγματεύσεις, όταν από τις 20 Φεβρουαρίου είχαν παραδοθεί αμαχητί, με τη συμφωνία όπου αναγνώριζαν το χρέος ως νόμιμο και την ισχύ των μνημονίων Παπανδρέου και Σαμαρά-Βενιζέλου;
Και ποια αποφασιστικότητα «αιματηρής» μάχης («ματώσαμε»), όταν, πριν από τις μετέπειτα αψιμαχίες, είχαν παραδώσει τα όπλα, στον αντίπαλο; Όπως αποκάλυψε αυτή τη βδομάδα, όπως πάντοτε με στοιχεία, ο οικονομολόγος Δημήτρης Καζάκης, μέσα στο πρώτο τρίμηνο του χρόνου η κυβέρνηση Δραγασάκη-Σταθάκη-Τσίπρα ρευστοποίησε πάνω από 5,1 δις ευρώ, σε νόμισμα και καταθέσεις του Δημοσίου, για να συνεχίσει να πληρώνει το ΔΝΤ. Μετά από αυτή την -χωρίς προηγούμενο στη πενταετία- απογύμνωση των νομισματικών διαθεσίμων της χώρας, ο προβλέψιμος νομισματικός εκβιασμός της ΕΚΤ και οι κλειστές τράπεζες θα εξασφάλιζαν βέβαια πολύτιμο άλλοθι, απαλλακτική ετυμηγορία και λαϊκή κατανόηση για τη συνθηκολόγηση… Αυτό το επιχείρημα άλλωστε είναι το τελικό καταφύγιο όλων των εκπροσώπων του μνημονιακού Σύριζα στα «πάνελ» των Καναλιών, μαζί με την «πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία» (του 24,5%).
Δηλαδή- όπως αποδεικνύει με νούμερα ο κ. Καζάκης- Τσίπρας και Σία έπαιζαν απλώς στο εξάμηνο την θεατρική παράσταση «διαπραγματευόμαστε σκληρά μέχρι αίματος», που προοριζόταν να συγκαλύψει την απάτη των προεκλογικών υποσχέσεων και του «κυβερνητικού προγράμματος», περί αποκήρυξης του χρέους και σχισίματος μνημονίων. Κάτι φανταιζί πρόσωπα του θιάσου (Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, Βαλαβάνη κ.α.) δεν ήταν βέβαια στο κόλπο –απλώς «χρησιμοποιήθηκαν», για να κάνουν την παράσταση πειστικότερη.
Αν πράγματι είχαν την ειλικρινή πρόθεση να διαπραγματευτούν θα είχαν αναστείλει τις πληρωμές στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ, για να ασφαλιστούν κατά του προβλέψιμου νομισματικού στραγγαλισμού της χώρας από τους δανειστές. Η διεθνής αγορά ανέμενε άλλωστε αυτό το προληπτικό μέτρο της Αθήνας και οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης είχαν αποφανθεί επίσημα ότι η αναστολή των πληρωμών δεν θα είχε καμιά σοβαρή επίπτωση στην ελληνική οικονομία, επισήμανε ο κ. Καζάκης. Που με τα στοιχεία που παραθέτει:
Η απόδειξη ήρθε τον Ιούλιο, όταν η κυβέρνηση αναγκάσθηκε να μη πληρώσει τη δόση του ΔΝΤ. Το EFSF εκήρυξε την Ελλάδα σε πτώχευση, αλλά τις συνέπειες τις υπέστη το ευρώ, με βουτιά σχεδόν στη τιμή δολαρίου, από όπου το ανέσυρε ο Ντράγκι, με σωσίβιο 800δις.
Θεατρικά ψέματα, λοιπόν, και οι αιματηρές διαπραγματεύσεις, αλλά ακόμη και το Δημοψήφισμα! Στο οποίο ο Τσίπρας περίμενε το λυτρωτικό ΝΑΙ και –όπως αποκάλυψε πρόσφατα ο Βαρουφάκης σε συνέντευξή του- κατέρρευσε ψυχικά με την απρόσμενη έκπληξη του ΟΧΙ, που του αφαιρούσε το άλλοθι και πρόσχημα του προαποφασισμένου εξ αρχής προσκυνήματος…
Παράδειγμα 3ο: Ισχυρίζεται κατά κόρον ο κ. Τσίπρας πως η «αντίστασή του» προκάλεσε ρωγμές στην Ευρώπη. Προκάλεσε πράγματι σχίσματα, αλλά στα κόμματα της αριστεράς που τον στήριζαν: το Λίνκε στη Γερμανία και τους Ποδέμος στην Ισπανία, για την προδοσία του δημοψηφίσματος -το οποίο είχε συναρπάσει και συνεγείρει την αντιμνημονιακή Ευρώπη. Σύμμαχοί του, όπως ο Μελανσόν της γαλλικής αριστεράς, ο τέως αντικαγκελάριος΄Οσκαρ Λαφονταίν και η Σάρα Βάγκενχνεχτ στη Γερμανία, ο αντιπρόεδρος και στελέχη των Ποδέμος, Γάλλοι, Βρετανοί και Αμερικανοί διανοούμενοι εξέφρασαν γι’ αυτόν περιφρόνηση, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Η δημοσκοπική άνοδος της αριστεράς και του κινήματος αντίστασης στον εθνομηδενισμό στην Ευρώπη πάγωσε και πήρε την απότομη κατιούσα. Ο Σύριζα του Τσίπρα, από υπόσχεση ανατροπής της ευρωπαϊκής υποτέλειας στο 4ο Ράιχ, αποκαλύφθηκε, «δια νυκτός», σύμβολο ματαιότητας του αγώνα και εργαλείο καταστολής.
Πρώτος καρπός του θριάμβου του δυνάστη: το πορτογαλικό εκλογικό αποτέλεσμα. Στην προεκλογική Ισπανία, θεαματική δημοσκοπική πτώση των Ποδέμος. Οποιαδήποτε συνειδησιακά σκιρτήματα σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, με το ανέβασμα του μαχητικού πνεύματος στην Ευρώπη, σαρώθηκαν με θριαμβολογίες εξωνημένων ηγεσιών ότι και στην Ελλάδα επεκράτησε ο ρεαλισμός…
Κοντολογίς οι κομπασμοί περί ρηγμάτων (στο ευρωενωσιακό κατεστημένο) είναι ένα ακόμα αναποδογύρισμα της αλήθειας: Της αλήθειας ότι ο κ. Τσίπρας αποδείχθηκε ένας χρήσιμος υπηρέτης του ολιγαρχικού ευρω-ατλαντικού κατεστημένου…
******
Πολλά, πάρα πολλά, ατέλειωτα ψέματα. ΄Ενας μαγικός, παραμυθένιος, χάρτινος πύργος, υπνωτιστικής. πλανευτικής μυθολογίας και παραπειστικού θεάτρου, εν αναμονή του σεισμού της αφύπνισης, που δεν μπορεί να είναι μακριά. Διαφαίνεται άλλωστε με τα συμπτώματα πανικού και ανισορροπίας στην ψυχολογία των πρωταγωνιστών…
ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
ithesis.gr