Ένας καινούριος (καθόλου) υπέροχος κόσμος

Από την 11η Σεπτεμβρίου που τα αεροπλάνα τρυπούσαν τις κορυφές των Δίδυμων Πύργων και στα μάτια μας κατέρρεε ο δυτικός τρόπος ζωής, καθώς και όσες...
ελευθερίες μέχρι εκείνη τη στιγμή εξασφάλιζε στους πολίτες του, έχουν περάσει δεκατέσσερα χρόνια. Τότε, δεν γνωρίζαμε τι θα ακολουθούσε. Το βράδυ της Παρασκευής και 13, το σοκ, ο αποτροπιασμός, η θλίψη, δεν ήταν αρκετά για να σκεπάσουν την αλήθεια. Γνωρίζαμε πάρα πολύ καλά τι βλέπαμε.

Είδαμε σε υψηλή ποιότητα, εικόνες που μέχρι σήμερα ταξίδευαν στην Ήπειρο περιορισμένες και μέσω δορυφόρου, διαλαλώντας στα πέρατα της γης την κόλαση της Μέσης Ανατολής. Πάνω από 120 Γάλλοι έχασαν την ζωή τους σε αυτή την προσομοίωση, εκατομμύρια Γάλλοι έχασαν την ψευδαίσθηση ασφάλειας, ενώ δεκάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι έχασαν μια για πάντα την ησυχία τους.

Όμως δεν είδαμε μόνο αυτές τις εικόνες στις τηλεοράσεις και του υπολογιστές μας.

Είδαμε στους δέκτες μας την «κλωτσιά στον κώλο» των Γάλλων, ώστε να καβαλήσουν τις μηχανές θανάτου που περιμένουν εδώ και καιρό αναμμένες. Η εισβολή στη Συρία και η γενικότερη δυναμική εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στη Μέση Ανατολή είναι πλέον μονόδρομος. Δικαιολογημένη και τεκμηριωμένη απέναντι σε κάθε αντίλογο.

Μέχρι εχτές, η Ευρώπη δεν συναινούσε ούτε στις προτάσεις της Τουρκίας που ζητούσε άδεια για να δημιουργήσει χερσαία ζώνη στα σύνορα της Συρίας. Σήμερα, οι Ευρωπαίοι μαζί με τους Αμερικάνους ετοιμάζονται για αποστολή στην Ανατολή.

Είδαμε την άρση του αδιεξόδου και την τόνωση των γεμάτων δηλητήριο επιχειρημάτων των αυξανόμενων φασιστών, που ζητούν παραδειγματική τιμωρία εκατομμύρια ανθρώπων που τόλμησαν να το σκάσουν από τη φρίκη του πολέμου, χτυπώντας τις πόρτες μας για λίγη βοήθεια.

Είδαμε την αρχή νέων μαρτυρίων για εκατομμύρια κυνηγημένους, και για άλλους που απλώς επέλεξαν να ζήσουν ήσυχα στη Δύση, που θα κάνουν την κατάσταση που αντιμετώπιζαν μέχρι σήμερα να μοιάζει… υποδοχή με κόκκινα χαλιά.

Είδαμε την αποστομωτική αιτιολόγηση της ανάγκης παράδοσης όσων ελευθεριών έχουν απομείνει στις περιβόητες «δυτικές κοινωνίες» μας, χωρίς το παραμικρό περιθώριο αντιλόγου. Ο στρατός είναι στους δρόμους του Παρισιού, εγκαινιάζοντας το νέο δόγμα ασφάλειας της Ευρώπης.

Η «11η Σεπτεμβρίου της Ευρώπης», στο σημείο που έχει φτάσει ο κόσμος και η Ιστορία, και να μην είχε συμβεί αυτή την Παρασκευή του Νοεμβρίου, θα έπρεπε να έχει εφευρεθεί.

Ο Ολάντ μίλησε για «πράξη πολέμου».

Μία πράξη σε ένα έργο πολέμου που φέρει την υπογραφή όσων τα προηγούμενα χρόνια όπλιζαν τα χέρια εξτρεμιστών επειδή εξυπηρετούσαν τα σχέδιά τους στη Μέση Ανατολή, με τους τελευταίους να αποφασίζουν προσφάτως να αλλάξουν την ταμπέλα, αλλά και τον στόχο του εχθρού.

Τα είδαμε όλα από τους δέκτες μας.

Όμως θα δούμε κι άλλα.

Θα δούμε, για ακόμα μία φορά, τις μεγάλες δυνάμεις να συνεργάζονται στον πόλεμο «για το καλό της ανθρωπότητας». Ακροδεξιές κραυγές να δυναμώνουν σε διάφορα σημεία της Ευρώπης. Ακραία μέτρα κατά οποιουδήποτε μη Ευρωπαίου ή Αμερικάνου.

Θα δούμε την ψυχολογική τρομοκρατία της Δύσης να επανέρχεται, τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες να περιστέλλονται.

Το νέο κυνήγι μαγισσών είναι εδώ και στο στόχαστρό του θα είναι μη δυτικοί και αλληλέγγυοι.

Η 11η Σεπτεμβρίου χρειάστηκε χρόνια για να αλλάξει τον κόσμο, αφήνοντας εκτός κάδρου την Ευρώπη που κατάφερε να κρατήσει μερικές από τις ανθρωπιστικές αξίες της χάρις σε μερικούς «κολλημένους», «ιδεοληπτικούς» και «κουλτουριάρηδες», που δεν την άφησαν να ξεχάσει τον ρόλο της διαχρονικά ως φάρος πολιτισμού.

Η Παριζιάνικη 13η Νοέμβρη ήρθε για να σκουπίσει και να εξαφανίσει όσα υπολείμματα ενσυναίσθησης είχαν απομείνει στην Ήπειρο. Να εξαφανίσει όσες ελευθερίες «ξεχάστηκαν» στην Γηραιά Ήπειρο, την ώρα που στην Αμερικάνικη τις έχουν διαγράψει προ καιρού.

Ο κόσμος αλλάζει. Πάντα άλλαζε και πάντα θα αλλάζει.

Όμως, η μοίρα η δική μας είναι να τον δούμε να αλλάζει ραγδαία, στοχευμένα, σχεδιασμένα και χωρίς αιδώ από τα χέρια που τον χαράζουν.

Για μία ακόμα φορά, είμαστε ανέτοιμοι.

Πηγή Ρεμπελίσκος