του Αριστοτέλη Βασιλάκη
Πριν χιλιάδες χρόνια «κάποιοι 300» θυσιάστηκαν για την Ελλάδα. Στους καιρούς μας μια Ελλάδα θυσιάζεται για «κάποιους 300»...
Μόνο που τότε υπήρχε πραγματική Δημοκρατία, άλλωστε εμείς οι Έλληνες την ανακαλύψαμε και η ιστορία γράφτηκε όπως ΗΤΑΝ. Ακόμα κι αν οι 300 του Λεωνίδα ήταν οι ηττημένοι και όχι οι νικητές… Σήμερα στην εποχή των ελεγχόμενων MME, των χρεοκοπημένων κομμάτων και των τραπεζών, η ιστορία γράφεται πάντα από τους νικητές, δηλαδή ΟΧΙ όπως είναι, αλλά όπως «ΠΡΕΠΕΙ»… Η Ελλάδα πεθαίνει στο βωμό της «πάση θυσία» επιβίωσης μιας «ελίτ» που κατέστρεψε τη χώρα και εξακολουθεί να ασελγεί στο πτώμα της, με ΜΟΝΟ αντάλλαγμα την «επιβίωση» της από την οργή και τη χλεύη του λαού. Η αλήθεια είναι ότι τα διεθνή κέντρα αποφάσεων, έχουν αναλάβει εργολαβικά την επιβίωση τους… Στην Ελλάδα του σήμερα το κόψιμο των μισθών και των συντάξεων και οι απολύσεις, αποτελούν «εθνικό καθήκον», ενώ το «κράξιμο» βουλευτών, αποτελεί χτύπημα κατά της «Δημοκρατίας»… Οι πρόγονοι μας βίωσαν τη Δημοκρατία του Περικλή… Εμείς βιώνουμε τη «Δημοκρατία» του Πρετεντέρη, της Τρέμη και του Μπογδάνου… Να μην έχουμε και παράπονο… Και πάλι καλά να λέμε… Θα μπορούσαμε να βιώνουμε τη «Δημοκρατία» του Χίτλερ και της Μέρκελ… Ευτυχώς το αποφύγαμε…
Θα μου πείτε, εδώ που φτάσαμε υπάρχει ΛΥΣΗ; Φυσικά και υπάρχει… Όταν ένας υπολογιστής «σέρνεται», η πρώτη κίνηση που κάνουμε είναι να τον επανεκκινήσουμε… Αν πάλι υπάρχει κάποιο πρόβλημα και δεν λύνεται με την απλή μέθοδο της επανεκκίνησης, τον πάμε στον τεχνικό και μας προσθέτει μνήμη ή μας αλλάζει επεξεργαστή… Απαραίτητη προϋπόθεση να κλείσουμε τον υπολογιστή για λίγο…
Το πολιτικό κατεστημένο και οι πάτρωνες του, προσπαθούν να φτιάξουν τον υπολογιστή, ενώ βρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και σχεδόν έχει «κολλήσει». Αυτό μου θυμίζει έντονα την «πρωτοτυπία» του Γιώργου Παπανδρέου, να προσπαθεί να βάλει την αλυσίδα στο ποδήλατο του εν κινήσει!!!! Λογικό ήταν να πέσει και να τσακιστεί… Λογικό είναι να διαλυθεί ο υπολογιστής… Απλή λογική χρειάζεται… Βέβαια στην Ελλάδα του 2015 ζούμε στη λογική των 300 της Βουλής και όχι σ’ αυτή των 300 του Λεωνίδα…
Κι επειδή δεν μου αρέσει να ομφαλοσκοπώ, ούτε μας θεωρώ περιούσιο λαό, με βάση τις διαμορφωθείσες διεθνείς συνθήκες θα έλεγα πως μπορεί ο καπιταλισμός να έχει χαρακτηριστεί εύστοχα «χαμαιλέων», επειδή πάντα βρίσκει τρόπους να ξεφεύγει από τα αδιέξοδα του, δημιουργώντας άλλα, ωστόσο αυτή τη στιγμή τα πράγματα δυσκολεύουν επικίνδυνα, διότι πάει να «ευνουχίσει» κοινωνίες συνηθισμένες στην ευημερία και τον υπερκαταναλωτισμό και όχι γενιές μαθημένες στα δύσκολα…
Ο νεοφιλελευθερισμός, ο οποίος ολόκληρο τον προηγούμενο αιώνα ανταγωνίζοταν τον σοσιαλισμό, μετά την κατάρρευση του τελευταίου, άρχισε να οδηγείται σε αδιέξοδο. Στη σημερινή Ευρώπη ο ορθολογισμός και ο υλισμός επισκίασαν όλα τα υπόλοιπα, το μικροτσίπ ανέβηκε πιο ψηλά από την φιλοσοφία, την ιστορία και την πολιτική και οι άνθρωποι βρίσκονται σε σύγχυση.
Στο δια ταύτα έχω να προτείνω ΕΜΕΙΣ οι Έλληνες πρώτα να μάθουμε που πηγαίνουμε και ποιοι πραγματικά είμαστε. Πολλές φορές το να ξεκινάμε από την αρχή βοηθάει στο να επανεκτιμάμε και κατ’ ουσία να εκτιμάμε πολύ καλύτερα τον εαυτό μας. Μπορούμε να ξαναχτίσουμε την χώρα μας… Στο χέρι μας είναι… Χρειαζόμαστε ΜΟΝΟ ΜΙΑ επανεκκίνηση…
aba.gr
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψη σας και ότι θέλετε χωρίς ύβρεις.