Τα νεότερα στοιχεία από τις διαπραγματεύσεις – Το κλίμα – Οι απαιτήσεις – Και γιατί ο Τσίπρας θα πάει αναγκαστικά σε δημοψήφισμα

Γράφει ο Ζαχαρίας ο Μυτιληνιός
Είπα Μεγάλη Παρασκευή να μην ασχοληθώ με τα τεκταινόμενα στην οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, αλλά η επικαιρότητα δεν με αφήνει.

Όπως ήδη θα...
έχετε ακούσει η διαβάσει το Eurogroup – χάρη- στον Αλέξη θα γίνει – ΑΝ ΓΙΝΕΙ- τη Δευτέρα 9 Μαΐου. Λέω – αν γίνει – γιατί πολύ απλά οι θεσμοί ΑΠΑΙΤΗΣΑΝ να υπάρχει συμφωνία τόσο για τα 5,6 δις (που κάποιοι τα ξεχνούν), όσο και τα προληπτικά μέτρα (3,6 για τα οποία μόνο γίνεται λόγος λες και τα πρώτα δεν υπάρχουν) αλλά κυρίως συμφωνία και τον τρόπο και τους κωδικούς από τους οποίους θα αντληθούν αυτά τα ποσά.
Ένα ας πούμε αγκάθι αποτελεί και ο φορέας του οποίου οι μετρήσεις θα γίνονται δεκτές. Και εδώ υπάρχει και εσωτερικό πρόβλημα στους θεσμούς. Οι μεν Ευρω-πέη ναι μεν δεν εμπιστεύονται στα στοιχεία της eurostat, αλλά για λόγους γοήτρου και εσωτερικής συνοχής του ευρωπαϊκού οργανισμού, αναγκάζονται να τα δέχονται, από την άλλη όμως το ΔΝΤ γνωρίζει ότι τα στοιχεία της eurostat προέρχονται κατά βάση από τα δεδομένα της elstat τα οποία είναι χειραγωγούμενα εν πολλοίς από την εκάστοτε κυβέρνηση.
Αυτή τη στιγμή που διαβάζετε έχει πέσει στο τραπέζι τις μετρήσεις να αναλάβει ξένος οίκος  – πράγμα για το οποίο ούτε θέλει να ακούσει η κυβέρνηση, γιατί φυσικά τότε θα πέσει ο χάρτινος πύργος που έχει χτίσει γύρω της και μας πουλάει σαν παραμύθι ένα χρόνο τώρα – ενώ το ΔΝΤ απαιτεί σε κάθε περίπτωση να υπάρχει και δικός της ειδικός που θα εξάγει τα δικά του συμπεράσματα.
Προσωπικά εκτιμώ ότι το Eurogroup της 9ης Μαΐου δύσκολα θα μπορέσει να γίνει και να γίνει δεν θα πάρει ουσιαστικές αποφάσεις και έτσι θα ζητηθεί πολιτική λύση στην σύνοδο κορυφής της 14ης Μαΐου. Εκεί φυσικά δεν μπορώ να ξέρω από τώρα τι θα αποφασισθεί, πάντως είναι 100% σίγουρο ότι θα είμαστε με την πλάτη στον τοίχο, με τα ταμεία παντελώς άδεια και με μερικά ομόλογα αξίας σχεδόν 5 δις να έχουν λήξει ήδη…
Το μεγάλο πρόβλημα όμως της κυβέρνησης δεν είναι αυτά καθ΄αυτά τα μέτρα τα οποία καλείται να ψηφίσει, ούτως ή άλλως η αριστερά ανέκαθεν για να κρατηθεί στην κυβέρνηση δεν διστάζει να θυσιάσει τίποτα (πόσο μάλλον να θυσιάσει τους παχυλούς βουλευτικούς μισθούς) αλλά η απαίτηση θεσμοθέτησης του δευτέρου πακέτου μέτρων (4ο Μνημόνιο) που είναι προληπτικά και έχουν μελλοντική ισχύ.
Φυσικά και δεν την ενδιαφέρει το είδος των μέτρων, αλλά υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα για την κυβέρνηση ΣΑΝΕΛ και αυτό λέγεται Ελληνικό Σύνταγμα. Βλέπετε το Σύνταγμα μας προβλέπει ότι οι νόμοι που ψηφίζονται απαγορεύεται να έχουν αναδρομική και ετεροχρονισμένη ισχύ. Ακόμα και αν τελικά ψηφισθούν οι νόμοι εκτός του ότι θα καταπέσουν, αμέσως για αυτούς που τους ψηφίζουν σε μια μελλοντική πατριωτική κυβέρνηση ενεργοποιούνται αυτόματα οι διατάξεις περί Εσχάτης Προδοσίας. Εκτός και αν… τα έχει αποφασίσει ο ΛΑΟΣ… (δημοψήφισμα ή εκλογές;)
Αφήστε λίγο να μακρηγορήσω για να καταλάβετε μερικά πράγματα που δεν είναι καθόλου τυχαία.
Το Μνημόνιο 1 ως γνωστών δεν ήρθε ποτέ στη Βουλή, με αποτέλεσμα ο «κινδυνεύει» ο ΓΑΠ ανά πάσα ώρα και στιγμή να πάει φυλακή. Ήρθε όμως ο φίλος του ο Σαμαράς και νομιμοποίησε το μνημόνιο 1 και το μνημόνιο 2 που ψηφίσθηκαν με αυξημένη κοινοβουλευτική ισχύ της τάξης των 180+ βουλευτών. Όμως και τα δύο μνημόνια είχαν διατάξεις που χρειαζόταν η ισχύς των 2/3 των μελών της βουλής.
Ο Σαμαράς με τον Δένδια έκαναν την πατέντα της φυλάκισης των μελών της Χρυσής Αυγής και κατά παράφραση του Συντάγματος πήγαν σε ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων με τα 2/3 των παρόντων βουλευτών, με αποτέλεσμα να μην απαιτούνται πλέον 200 βουλευτές αλλά 180. Βέβαια όλο αυτό ήταν παράνομο γι΄αυτό και καταπέφτουν οι νόμοι ο ένας μετά τον άλλο (προσφυγές ενστόλων, συνταξιούχων κλπ).
Ο Τσίπρας μέσα στην αγωνία του να σώσει το πολιτικό σύστημα έφερε το δημοψήφισμα. Κανείς όμως δεν περίμενε ότι ο Ελληνικός Λαός θα έκανε αυτό που έκανε την 5η Ιουλίου 2015. Ότι δηλαδή θα ψήφιζε μαζικά και μάλιστα ΟΧΙ. Οπότε βρέθηκε πάλι μπροστά σε μεγάλο πρόβλημα, για το οποίο στήθηκε το θέατρο του καλοκαιριού. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος το ήξεραν ήδη από την 30/6  Κυριακή το βράδυ – όπως σας είχα μεταδώσει τότε – και γι΄αυτό έκλεισαν τις τράπεζες… Ο λαός δεν μάσησε όμως και έγινε ότι έγινε (το θέατρο που λέγαμε πριν).
Τότε ενώθηκαν οι πολιτικές δυνάμεις και εν τέλει το Μνημόνιο 3 ψηφίσθηκε με 220+ βουλευτές  δίνονταν για πρώτη φορά από το 2010 την νομιμοποίηση που έψαχνε το πολιτικό σύστημα από την αρχή της «ελληνικής κρίσης».
Όλοι γνωρίζουν ότι αργά ή γρήγορα θα έλθει στην κυβέρνηση ένα πατριωτικό σχήμα. Απλά ότι κάνουν το κάνουν ώστε να έχουν καλημένο τον κώλο τους και να μην κινδυνεύουν καταρχήν να πάνε φυλακή και κατά δεύτερον να μην χάσουν τις περιουσίες τους.
Ξέρω ότι μπορεί να σας ακούγονται όλα αυτά κάπως (τα λόγια ενός τρελού), όμως διαβάζοντας την σύγχρονη ιστορία θα δείτε ότι η ίδια διαδικασία τηρήθηκε και τα χρόνια που προηγήθηκαν της επταετίας, γι΄αυτό και η κυβέρνηση των συνταγματαρχών (γνωστή και ως στρατιωτική επανάσταση – χούντα) τελικά δεν οδήγησε κανέναν από τους υπαιτίους της τότε ελληνικής κρίσης στη φυλακή ή στο θάνατο… γιατί είχαν φροντίσει να τα νομιμοποιήσουν όλα… ακριβώς όπως γίνεται και τώρα…
e-koutsobola.gr